mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Korkuyorum... Perş. Kas. 28 2013, 20:10 | |
| Korkuyorum...
Bazen dibe vurmak sürekli düşüyor hissetmekten daha iyidir diye düşünüyorum, tutunacak hiç bir dal yok şimdilerde. Kendi dallarımsa o kadar uzak ki ve hep beni tutar sandıklarımın umurunda değilim hissini yaşıyorum. Uyanamadığım sabahları görüyorum zar zor uyuduğum yarım yamalak uykularda uyku diye yattığım belirsiz düşüncelerden yine ıslak gözlerle yine acıyla yine düşünceye uyanıyorum. Kendime kızıyorum bol bol neden çözüm yok, hayat bu bazen sizi mutluluktan göklere çıkarıyor bazense...
Ellerim çok üşüyor, korkularımla yüzleşmekten korkuyorum. Dinlenmeye almışım kendimi herkese böyle söylüyorum kendim de buna inanıyorum. Nasıl bir dinlenmeyse kendi yapacaklarımın kendime vereceği ağır yaralardan kaçmaya çalışıyorum. Her şarkı daha da ağlatıyor beni zor nefes alıyorum, zor yaşıyorum...
Bir şeylerden kaçmak saçma değil midir, olacağı belli olan her şey enin de sonunda olmaz mı. Ya olmazsa umudu ile yaşamak ne kadar doğru ve bu umutla yaşarken olacağı bilerek acı çekmek. Ne talihsiz bir çelişkidir bu ALLAH'ım nasıl da acı veriyor bazı deneme süreçleri. Şimdilerde dilimde tek bir dua, her şeyin hayırlısı olsun, benim ve tüm sevdiklerimin hakkında...
Her filmde her şarkıda aynı düşünce yine aldım yalnızlığımı kollarıma, beni benden aldım. Islak yüzümü aynalara göstermedikçe insanlardan da kaçıyorum. Ruhum koptu bedenimden artık, umutsuzca beyin ölümümü bekliyorum. Bitse de varsam artık uçmağa tüm inananlar gidecek değil mi bir gün nasıl olsa...
Hoşça kalın dostlarım, saf temiz hırçın bir çocuk koptu dünyadan, ruhunu temize çıkartamadıkça ruhunu çıkarttı. Şimdi sahipsiz bir ruh gezinmekte aranızda, asla göremezsiniz, acısını dindiremezsiniz, yazıp çizemezsiniz. Hiçbir çaba hiç bir mutluluk tekrar yaşatamaz onu giden gider bir defa. Bazı elvedalar acıdır ama gerçektir ve bir elveda ben geliyorum der elveda dostlar, ağlayan bir çocuk öldü aranızdan, elinden düştü pembe hayalleri...
Ayağı takıldı lunaparkında, çakıl taşlarıyla erken tanıştı ve inandığı her şeyi boşluklarda buldu bir anda öldü. Sus derlerdi de susmazdı, geveze denmesine bile aldırmazdı, o artık hep sustu. Hep sustu, hiç bir oyunda böyle sobelenmedi, hiç bir bebeği böyle küsmedi ona
hiç bir arabası tamir edilmezcesine bozulmadı, hiç bir acıyı böylesine tatmadı. Acı ona hiç bu kadar yakışmadı o öldü, elveda...
Şimdi boş bir hüzün dolduruyor bedenimi, ruhum çoktan uzaklara vardı ve çoktan koptu bedenden. Şimdi o ruhu çağırmak imkânsıza yakın, siz siz olun hırçın inatçı bir çocuğun ruhunu kaçırmayın uzaklara. Çünkü herkes nasıl çağırması gerektiğini bilemez, gelir sandığınız o ruh belki de asla gelmez...
[u]Selam Sevgi ve Dua ile... [/u] | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Korkuyorum... Cuma Kas. 29 2013, 03:11 | |
| | |
|
] 
