ALLAH adamları, mevcuda kanaat eder; yiyecek, giyecek, binek vasıtası, mesken ve benzeri dünyalıklarda fazlasını istemezlerdi.
Hakim-i Tirmizi hazretlerine, “Kanaat nedir?” diye sorulunca, “İnsanın kısmetine düşen rızkına razı olmasıdır” cevabını vermişti.
Muhammed bin Vâsi' hazretleri, ekmeğini tuza veya sirkeye bandırıp yerdi. Derdi ki : “Dünyadan bu kadarına kanâat ve rıza gösteren, insanlar için kendini zelîl kılmaktan kurtulmuş olur!”
Süfyan-ı Sevrî hazretleri de şöyle derdi : “Şu zamanda, karnını doyurmak için bir arpa ekmeğine kanâat etmeyen kimse, zillet ve hakarete müptelâ olmaktan kurtulamaz!”
Biri kendisine, “dünyalık yığmak” hakkındaki fikrini sorunca buyurdu ki: “Dünyalık yığan adam beş şeye müptelâ olur : 1 - Uzun emel. 2 - Şiddetli hırs. 3 - Aşırı bahillik,cimrilik. 4 - Âhireti unutmak, 5 - Vera' ve takvada noksanlık!”
Hâmid el-Leffâf buyurdu ki : “Zenginliği kanâatla elde etmek isteyen muvaffak olur; mal ile zengin olmak istiyen ise yanılmış olur!”
Buyuruldu ki: Kanaat insanı zengin yapar, yerinde kullanılmayan zenginlik azdırır. Dünya aldatır, şehvet kandırır. Lezzet oyalar, nefsin arzuları alçaltır. Haset yıpratır, nefret çökertir
Mevcuda şükretmeli, kanaat etmeli. Mevcutla devam etmeli. İsraf, küfran-ı nimet, hep "Bu bana lazımdır” diyerek başlar. Bir kere bu bana lazımdır deyince onun ardı gelir, bu da lazım, şu da lazım diye devam eder. Lazım dediğine kavuşmak için dinin dışına çıkar da haberi olmaz.
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
“Kim insanlardan bir şey istemezse, Allahü teâlâ onu zengin eder. Kanaat edene de Allahü teâlâ kâfidir.”
“Şüphelilerden sakınan insanların en abidi olur, kanaat eden en çok şükredenlerden sayılır, kendisi için sevdiğini başkası için de seven kâmil bir mümin olur.”
“Allahü teâlânın ihsan ettiği az rızka, kanaat eden mümin, kurtuluşa ermiştir.”
Mehmet Oruç
Anasayfa 
] 
