Gözlemeyi Özlemek

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Gözlemeyi Özlemek

Özlem, iki heceli bir sözcük gibi görünse de çok derin duygular hissettirir insana. Peki neyi, kimi, nereleri, nasıl ve niçin özleriz, bir dostun, bir sevgilinin bir beklenenin özlemi midir içimizi yakıp kavuran. Bir arzunun hasretinden yanıp tutuşmak onu her şeyiyle her şekilde istemek midir. Şefkat dolu bir kucağı özleriz bazen, çünkü huzur verir bize, bazen de içten bir buseyle uyanmayı özleriz, bu da bize sevildiğimizi hissettirir. Bir dostun omzunda mutluluktan ağlamayı özleriz bazen, zira güvenin adresidir onun bağrı. Sadece uzaklarda nefes alanı değil, adımladığı bütün kaldırımları özleriz; mazideki hiç silinmeyen anıları gözlerimizin önüne serer. Özgürlüğü özleriz bazen; gökyüzündeki kuşlar gibi, bize kendimiz gibi davranmayı hatırlatarak özgüven verir. Ağlarken gülmeyi, susarken konuşmayı özleriz. Oruçluyken yemek yemeyi, çölde su içmeyi özleriz. Etrafımızda yüzlerce insan varken, tek bir dostun yüzündeki tebessümü özleriz. Sımsıkı sarıldığımız, yanında rahatça gülüp ağladığımız, can parem dediğimiz yari özleriz. Zira özlem, karşılıksız sevmek ve beklemektir. Çoğu zaman özlem çaresizliktir, adı üstünde hasret çekmektir...

Özlemin adresi değişse de, alıcısı ve gönderen genellikle aynıdır. Çocukken bir çokoprense veya bir külah dondurmaya özlem duyarız, bayramlarda yeni kıyafetler almayı özleriz. Hoyrat gençlikte tek bir hareketle kalbimizi durduran aşkadır özlemimiz. Geçmişte kurulan hayallere, masum bir mektuba, anlık yakalanan tatlı bir bakışa, kaçamak el tutuşlarına, sürpriz öpücüklere, hızlı kalp atışlarına, mahcup duruşlara ve aşk oyunlarına özlem duyarız. Varış noktasında sevda olan özlemler en mutlu sonla bitenlerdir, çünkü sonu yıllarca beklediğimiz yüreğin sahibine kavuşturur bizi. Yazın sıcak bir günde dere kenarında ağaçların gölgesinde sıcacık gözlemenin üstüne tereyağ sürüp buz gibi yayık ayran içmek gibi güzel bir duygudur bu...

Ya gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğine özlem, ya orada olduğunu bildiğin halde, bir türlü ses vermeyene özlem. Ya özlemekten korkana özlem, ya rüyalara özlem, ya yarını belli olmayan aşka özlem. Bir gün gideceğini bilerek sevilene özlem. Gerçekleşmesi normal şartlarda imkansız hayallere özlem. İşte sonu olmayan, vazgeçilemeyen ve çaresiz bekleyişe özlem budur, insanın içini acıtır. Elinizi uzatsanız, kilometrelerce uzaktan bile tutabileceğini düşünürsünüz. Gökyüzünde asılı kalıp ayağınızı boşlukta kalmış gibi hissettirir...

Özlemi önce gözlemlemeye çalışırsınız ama nafile, okyanusun dibine düşen hediye bir yüzüğü aramak gibidir bu. Sonra kendinize söz verirsiniz bir daha özlemeyeceğim diye, tutun da göreyim haydi bu sözü. Mantığınız duygularınıza teslim olmuştur, kendinize söz geçirememenin mahcubiyetiyle kalbinize bir kere daha mağlup olduğunuzu anlarsınız. Zamanla yalnızlığınız, çaresizliğe dönüşür, sessiz gecelerde kahve içerek göz kapaklarınız düşene dek onu düşünür durursunuz. Onsuz geçen her saniye yok oluşun habercisidir. Bir süre sonra dayanamaz ve pes edersiniz. Ancak sonunda hiç beklemediğiniz bir sürprizle karşılaşırsınız ve derin bir oh çekersiniz...

Zaman geçmiş olsa da, beklediğinize fazlasıyla değdiğini görürsünüz. Acılar bittiğini, hüznün yerini mutluluğun aldığını, kuşların cıvıl cıvıl öttüğünü, çiçeklerin etrafa misk-amber gibi güzel kokular yaydığını ve en önemlisi içinize bir ferahlık geldiğini gözlemlersiniz ve halinize şükredersiniz. Size sizi değerli hissettiren ve kendinden bile çok seven o yufka yürekli sevdiğinizin kollarının altında hissettiğiniz duygu, yazın ağacın altındaki gözlemenin sıcaklığı gibidir. Onun üzerinde eriyen tereyağı, o an sizin içinizde eriyen yağdan farksızdır. Yaradana ettiğiniz duaların netice verdiğine şehadet ederek, Ona yine sonsuz hamd-ü sena edersiniz. Çünkü beklenen gelmiştir ve bir daha hiç bırakmamak üzere sımsıkı sarılmıştır size...

Özlem kimi zaman insana güç veren sevgidir, onu hayata bağlar, kimi zaman da içinizdeki acıdır. Özlem özleyeni özlemektir, Ferdi Tayfurun ben de özledim, ben de şarkısını gönülden söylemektir, o özlemese de, özlemektir. Özlem gelmeyeceğini bilerek bekleyebilmektir. Özlem, gidenin arkasından yakılan ağıttır, özlem sevdanızı sabırla beklemektir, yare söz vermektir, sevdiğinizden asla vazgeçmemektir. Özlem çoğu zaman kalbinize söz geçirememektir. Aslında özlem bir kaçış değil var oluştur, çaresizlik değil tek çaredir, hastalık değil şifadır, dert değil dermandır. Özetle özlem, kelimelerin kifayetsiz kaldığı andır, çünkü özlem, anlatılmaz, yaşanır.

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Özlemek...
» Özlemek Ne Zor
» Özlemek-1
» Özlemek-2
» Özlemek...