mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Özlemek-2 Ptsi Tem. 06 2015, 00:59 | |
| Özlemek-2
Sen gerçekten birini özledin mi hiç, özledim dedi, özledim. Hatta özlediğim her şeyi, üşümesinler diye umutla örttüm, titrediklerinde karanfilli güneş ikram ettim. Alıştım her özlemimin hazan bakışlarına, çok iyi baktım ben özlemlerime ve alıştık birbirimizin kavurucu varlığına. Öyle ki onlar artık ara sıra zili çalınan komşu evi oldu. Geçerken uğradım diyorum yağmurun ıslattığı bir kedi gibi, buyur diyorlar zavallı bir tiryakiye bakar gibi. Ve bakışıyoruz birbiri içinde eriyen özlemlerimle. Ben o bakışlardan bir yudum merhamet dileniyorum o sevgi dolu bakışlardan
O bakışlar sürüklüyor ayaklarında dünleri, umudu, sonra bulutlaşıyor, grileşiyor an. Zaman otobüsüne binip benden hep bir durak önce iniyor özlemler. Titrek bir ışığın ardından takip ettiğim ama bir türlü ulaşamadığım özlemler, suyun mürekkepte dağılması gibi. Ağır usul ve sinsice, geriye kendinden bir şey bırakmayan türden. Çığlık dolu koca bir valizi, aydınlık bir şehrin üzerinde açıp, o şehri puslandırmak gibi...
Geç kaldık bugüne, dünden cümlesiyle yamalanmış hüzünlerin ağır geldiği günler var üzerimizde. Baştan sona devrik cümlelerimiz, araya girmişliklerimizi yüzümüzün gölgesine asıyor ve dayandığımız masalların gerçekliğini kamuoyu nezdinde tartışmaya açıyor. Bu açık oturum bileklerimizi kırıyor, ayak bileklerimizi, el bileklerimizi. Heykelleşiyor içimizdeki, öylece kalıyor, öylece donuyor olduğu yerde, yok da olmuyor sadece kalıyor.
Bir susmaca oyunu başlıyor aramızda, bir, iki, üç tıp. Sonra birimiz oyunu bozuyor; ağlamak mesela ama bu yetmiyor, çünkü özlemek olmazlıkların farkına varmaktır, çıkmaz sokakları bir çıkışa zorlamaktır. En zoru ise artık ile başlayan olumlu gibi görünen, ama yüreğine olumsuzluk, afakan yükleyen cümleler ve sislerinin mesken tutmasına karşın özlenen sesleri duymaktır. Özlemin o kırmızı renginin sihriyle aklınızdaki aslaların anlık flu devrilişini hayret ve üzünçle izlemektir...
Çelik zırhlarımız var, her şeye karşı, bir tek özlemek bahsinde işlevini yitiren. İnanmazsan şayet özlemlere, benim özlemlerimin kefili zamandır. Fırçasız, boyasız gökyüzüne çizdiğim portrelerdir, elimde tuttuğum kalemdir, çiçek solduran akşamlardır, ruha dokunan hüzünlerdir. Cümlelerimin neresine koyacağımı bilmediğim noktalardır. Onlara sorun, onlar anlatır boğazımda bir yumru gibi duranları...
Oyuk, yağmurun dahi üzerini örtemediği bir oyuk ve en kötüsü kavuşmaya az var diyemediğim. Hani biz karşılıklı dünü atmış, yarını hayal etmiştik. Şimdi izliyorum bir kenardan, uzaklaşıyor usul usul hayallerin bağlı olduğu vagon. Yutuyor koca zaman onu, tüm yuttuklarının yanına katarak ve bana yeni, tükenmez özlemler hediye ederek...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Özlemek-2 Salı Tem. 07 2015, 04:12 | |
| | |
|
] 
