Haberini Almakta Anı Yaşamak Kadar Acı Değil mi...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Haberini Almakta Anı Yaşamak Kadar Acı Değil mi...

Yavaş yavaş aktı gitti içimden hayatın, önce odam, duvarlarım, evim, okulum, şehrim, sonra duvarlarımdaki resimlerin, ellerimdeki şiirlerin derken gözyaşlarım sönüklüğüm, küskünlüğüm derken yüzün öldü benim yüzümden. Korkunç bir şey bu, en sığdıramadığım, sensiz kuramadım hayallerim bile uçup gitti, üstelik silmeyelim kıymayalım bu sevgiye derken derin bir nefes aldım sonra veremeden düğümlendi yine gözlerimde, tuttum kendimi, birden beklemediğim zamanların birinde, kendimden beklemediğim bir cüretle ağzımdan çıkıverdi, mutlu ol dedim aynaya. Gerçekten istediğin yerde ol, bu sevgi burada biter ve ben çekip giderim...

Çok mu umdum ya da unutuldum, düşüpte çok mu kalkabildim sanki, ben mi yaptım tüm bunları demek için ne yaptığımın bir cevabı hala yok, aramaktan da vazgeçtim sonunda benim yüzümden. Sevgi ne kadar farklı bir şeymiş dediğim günü hatırladığım gün senin beni terkettiğin gündü, sevgiyle dolduğumun farkındaydım beraberken de, ilk görüşte sevgiydi zaten benimkisi, ayaklarım yerden kesilivermişti de hep böyle uçarım sanmıştım, düşüşüm de şiddetli oldu yükseldiğim kadar sonra birden pot diye bir ses ve bir toz bulutu anlarımızdan, anılarımızdan oluşan ve herkesi görmekten beni alıkoyan o sevimsiz toz bulutu...

Sevmek farklı bir şeydi, öyle sıradan değildi hiç bir şey, düşünce anlamadım, canım yanmaya başlayınca anladım dünyanın en güçlü acısı olduğunu ve bir ağrı kesiciyle sonlanmadığını, tam tersine bir kanser gibi tüm vücuduna yayıldığını, kemoterapileri bile istemez olurdu. İnsan anılarım da ölecek korkusuyla, silmek istemeden zorunda kalmak dedikleri şeyi de o gün öğrendim ayrılışımızla bugün arasında sanki yıllar, asırlar geçmiş gibi. Tedaviye cevap veriyor kalbim, boş değil ALLAH'tan, güçlüymüş ama kemo ve terapi bir araya gelince ne yaparsan yap kalbini köreltiyor, kalbin atmaya devam ediyor bir ritm bozukluğuyla, biraz da krize meyilli davranışlarla, ama kimse için düzenli atamaz hale geliyor...

Sevmek farklı bir şey, zamanla kalbinden atsan bile tortusu çöküveriyor dibine, yosunlarını bağlıyor içine. Derin bir nefes almak istesen de izin vermiyor ciğerlerin, damarlarında temizlenen bir şey de olmuyor. Gün be gün aynı kir hücrelerinde birikiyor, daha da derin bir nefes alıp hoh deyince çıkıverecek gibi geliyor. Seslerini duyuyorum, susmuyorlar, ne kadar susturmaya çalışsamda ateş kül olsun diye beklerken yakıyor beni yakıyor, ciğerimi yakıyor. Kalbimden zaten vazgeçtim de gerçekten dilediğince, tüm dünyayı içine doldururcasına derin bir nefes almak da yok artık dedirtiyor bu acı insana...

Sevmek farklı bir şey doğuşu tam bir düşler ülkesi yolculuğu, ölümü ise evlat acısı, evlatmış sevgi bir kısa anlatımla, ben sevmek istiyorum yapıyorum, sonra beraber büyütelim diyorum, babası oluyorum ona gözüm gibi bakıyorum, çok seviyorum sevgi çocuğum gibi, orada baba olabileceğini analıyorsun zaten, birden annesi gidiveriyor sevgimi ve beni terk ederken, ben onun içinde olmadığı tek bir hayal bile kurmazken, bitiyor...

Silinip gidiyor, ölüyor evladın, kendi kollarında ellerinde, avuçlarında, anne sütü olmadan zaten ne kadar yaşardı soruyorsun kendine ve pişmanlık da duymuyorsun zamanla. Evladın ölüyor kollarında, bu nasıl bir acı bilir misin, nereden bileceksin, anne mi olsun baba mı oldun, nefes alamadığı anı görüyorsun. Kollarında, önce yavaş yavaş kolları sallanmakta başlıyor aşağıya belli ki gücü bitiyor, canı çıkıyor vücuttan. Derken başı düşüveriyor kollarından, ağlamaya başlıyorsun, bitmiyor, dinmiyor, resimlerine bakıyorsun gün be gün, elbiselerini atmıyorsun. Hayatını saklıyorsun aşkının, evlat acısıyla yaşıyorsun, ama yaşıyorsun aklını kaybetmekle birlikte, sevmek böyle birşey işte...

ALLAH kimseye evlat acısı vermesin derler ya hani, kimseye sevda acısı vermesin demek o. Sevmek farklı bir şey, yaşayabilecek kadar şanslı olmak ve düşünce kalkabilecek kadar da güçlü olmayı barındırıyor içinde eş anlı. Adımların kısalıyor hayat merdiveninde, her geçen gün biraz daha yoruyor, ömründen ömür alıyor da anlatamıyorsun kimseye, siz nereden bileceksiniz be, siz benim kadar mı istediniz o çocuğu, benim kadar mı bağrınıza bastınız, benim kadar mı sevdiniz onun doğmasına sebep olan anasını, kimse ama kimse...

Sevmek garip bir şey, giden gitmiyor içinden, sen gitti sansan da o çöküyor yüreğine. Sevgi bitmez arkadaşım, sevgi acısıyla kalır, yar yarası kalır, sevgi bitirilmez, gerçekse eğer. Sevgi bitmez , aşk acısıyla birlikte sana kendini alıştırır zorla, aşk bitmez, sen acısıyla tortusuna alışırsın, kimse bir yere gitmez içinden, tortuların arasına bırakılır üzeri kanla kapatılır. sadece gömülür kalır ama sevgi gitmez, kemoterapiden sonra hayatındaki tahribatla beraber enkazın altında kalır. Elini uzatırsın ama kurtaramazsın, elini kalbine tekrar götürecek kadar cesaretin yoktur zaten, ah işte o kalbi de söküp atamasın, atsan da farketmez. Sevgi senin testislerine beynine ciğerine yayılmıştır zaten...

Sevgi tuhaf bir şeydir, dur dersin durmaz, git dersin gitmez, sev dersin sevmez. Senin gibi bir şeydir, evlat içerisindeki sevgi gibi, ikisi birden öldüğünde acın sonsuzlaşır, hele sevginin senin evladınsa adına uykusuzluk derken başkalaşır, sevgi olur ama yine de önce duvarlarından, sonra gözlerinden derken, hayatından akar gider, öldüğün gündür o gün, çünkü ruhunla akar her şey, sen de ruhumla aktın, bir aile daha toprağa gömüldü veremediğim son nefesimi vererek ansızın gelişin gibi gidişinde habersiz oldu ansızın ey hayatım...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Adın Kadar Umut Yüreğin Kadar Hayat...
» Şiirlerim Kadar Eski Kalbim Kadar Yenisin
» Hayat Kadar Yalan Ölüm Kadar Gerçektik...
» Biz Seninle Hayat Kadar Yalan Ölüm Kadar Gerçektik
» İncitmeyecek Kadar Uzak,Üşümeyecek Kadar da Yakın Olabilmek...!!