Hüznümün Semazeni...
Kaderi öldürdüm, ellerimde kanlı kiri,
Kader varken ben ben idim,
Şimdi kalbim dilin vekili.
.. Aşk, sevgi, para
Bunlar sözün ana dili,
Taş kesildi garip beden,
Dert ve tasa, günah neden?
Kalbim yangın yeri.
Sahte sonbahar içinde,
Kalbim dört duvar bi liman.
Nefesim tütünü kıskanır,
Yalan dudakta hep duman.
Ardı kesilmez olandı riya,
Yok nefiste, ölen kalan.
Umman'ın başucunda,
Dalgalara göğüs gerdim.
Kendim ayakta duramazken
denizi pençemle yere serdim.
Yokun varoluşundan doğan bendim.
Sanma dahi bu beden,
Ben de doğup, koştum geldim.
Rüzgar aldı gençken bedeni,
Serdi yere ansızın, ebedi,
Bi avuç toprağın boşluğu,
Düştüğüm ezeli yerimdi.
Zaman burda, hep aynı kalır,
Gözler bi gün kuru, bir gün yaş alır,
Beni sorarsan, cevap hep aynıdır.
Düşerse elin kağıttan, durma kaldır.
İlkbahar hergün yeniden çiçek açmalı,
"..Hayat değişir mi?"
Bunu da sana sormalı,
Çiçek dediğin bi kez değil,
Her kış solmalı.
Sevgi sözcükleri kurudu, yine sonbahar.
Dudaklarım, yaprak rengi; soldu,
"- Karanlık ve özlem!".
Dizlerin acıya bulanırken,
Bırak boşalsın bulut, ne dert, ne romatizma.
Ellerin kanattı, hayatımdaki her bi yarayı.
Dudaklarım sende kaldı, ben de yok gülme payı.
Kirpiklerim dar ağacına sarılı her bi telinden,
Sen söndür güneşi, benim gözlerim kapalı
Her gündüz görürüm, karanlıkta ayı.
.. Biraz yaş, biraz hüsran.
Koca dünyada bunlar, içimi kaplayan.
Hazan mevsiminde dahi gölgelerimden taşan,
.. Biraz sel, biraz ecel, birde yaran.
Bitti şimdi, düşlediğin o şarkı,
Kalmadı sonu hayatın,
Bir yokmuş, bir varmışlığı..
Üstüme çöktü bulutlar resmen,
Ben hala o,
Hep aynı.
Selam Sevgi ve Dua ile....
Anasayfa 
] 
