Selam eskici.
Söyler misin bana?
Herşeyin eskisi gerçekten çok mu değerli?
Bu yüzden mi sürekli biriktirip, bir türlü atmaya kıyamıyorsun içindekileri?
Senin için anlamını çoktan yitirmiş, acıları, öfkeleri, üzüntüleri.
Hiç düşündün mü be eskici?
Yıllardır özenle içinde biriktirdiğin o acıları, zaman zaman bir daha elden geçirmeyi.
Onların önemi, değeri yıllar boyu senin için hiç değişmez mi ki?
Yoksa sen de mi fark edemedin?
O içindeki üstüste yığılı acıların, zamanla aslında nasıl anlamlarını yitirip, birer birer duygu çöpüne dönüştüklerini. Bir süre sonra senin için ifade ettikleri değersizliği, hiçliği.
Ne tuhaf, insan hiç anlayamıyor değil mi? Bu garip oyunu kendine, zihninin düzenlediğini.
Bir düşün be eskici.
Hiç işine yarıyor mu, özenle biriktirdiğin bu duygu çöpleri?
Beyninde yer işgal edip, beynini meşgul ederek, seni asıl önemli olandan; bulunduğun andan uzak tutmaktan gayri.
Hadi eskici.
Sende çok iyi biliyorsun ki, hayat hızla akıp giden, azgın bir nehir misali.
Zaman hepimiz için çok değerli.
Vakit, anın keyfini dibine kadar çıkarabilmek için, bu tuhaf bağımlılıktan kurtulma vakti.
Hadi ayıkla at artık içindeki şu son kullanım tarihi geçmiş acıları, duygu çöplerini.
Ki…
Gelsin onların yerine sana mutluluk ve keyif verenleri.
alıntı
Anasayfa 
] 
ablacım.
