Ümit Ateşi...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Ümit Ateşi...

Cümleler bizleri o kadar esir almış durumda ki, bu esir almalara hiç bir teknoloji, hiç bir mantık yaklaşamıyor. Bazen öyle değerli cümleler kuruyorsun ki, karşındaki tek bir cümlenin önünde diz çökecek duruma gelebiliyor. Bazen de öyle saçma bir cümle kuruyoruz ki, bu cümlemizle karşıdakinin sana olan güvenini, samimiyeti, saygısını, sevgisini kum ocağında kum öğütme makinasına verilen çakıllar gibi toprak olarak buluyoruz...

Saygısının, sevgisinin, güveninin, değerinin o kumların elimizden düşmesini izler gibi izliyoruz. Kayıp gidiyorlar da hiç bir şey yapamıyoruz. Bir tanesini tutalım derken diğeri düşüyor, diğerini tutalım derken diğeri; bu böyle artık en sonunda pes edene kadar, hepsini avucumuzdan düşürene kadar devam ediyor...

Tek bir cümle sonunda, artık karşında sana saygı duyan gözlerine baktığında mutluluğu gördüğün, yanında olduğunda kendini iyi hissettiğin, değerli olduğunu düşündüğün, konuşmaktan, çay içmekten zevk aldığın, kokusundan bile hoşlandığın insan bir anda hokus pokusa uğramış beyaz güvercin gibi yok olup gidiyor. Bekliyorsun o an donakalıyorsun, hiç bir şey yapmadan bekliyorsun, sanki sihirbaz tekrardan gelip hokus pokus diyecek de kaybettiğin onca güzelliği sana geri verecekmiş gibi bekliyorsun...

Hep o sihirbazı bekleriz, gelmek bilmeyen, gittiği yerden dönmek bilmeyen, yanlış bir cümlemiz sonunda mutluluğumuzu elimizden alan o sihirli cümlelerin sahibini bekleriz. Bekleyen hep bekler, beklenen de hep bir gelme ümidi verir de, bizi o ümidin sahibi durumuna düşürür ya, umudumuzla ümidimizin arasında sıkışıp kalırız ya, işte böyle bir şey galiba değer verdiğin insanın elinden tek bir cümleyle uçup gitmesi

Umudun hep ağır basar sevginden ötürü. Sevgin ise ümidin ile yoğrulur da bir adım atamaz kaybettiklerine. Kim bilir belki kaybettiğini bir daha kaybetmemek içindir, belki de doğru olduğuna inandığı cümlenin hala sarhoşluğundadır. Bir gün o sarhoşluk biter bitmesine de, acaba eskisi gibi olur mu geçmişte ki mutluluklar...

Hayallerdeki pembeli geceler, yıldızların altındaki sevgililerin samimi duygularla birbirlerine sarılırken, artık gitme vakti geldiğinde o masum gecede, ayrılırken son kez ellerini tutması gibi bir şey bu belki de. O anda yaşadıklarının hayalini düşünmek, çünkü bir daha o anın aynısını yaşayamayacaksın, mutluluğu belki o anda bulduğun gibi bir daha bulamayacaksın

Hayat aslında bu kadar basit işte; geçtiyse geçti bitti, oldu bittiye getirmek zamana yenik düşmek, en kötü tarafı da yenilen hep bizlerin olması, hep zamanla cebelleşmemiz. Bunlara rağmen, kaybettiklerine rağmen, yaşadıklarına rağmen bir gün o sihirbazın geri dönüp umudumuzun kölesi olan ümidimize ses verdiğini gördüğümüzde kendine bir aferin diyeceksin...

Çünkü, adam gibi içinden geçen cümleleri söyledin, çünkü adam gibi prensiplerini, kırmızı çizgilerini karşındakini kaybedeceğini bile bile terk etmedin. Karşındaki sana öyle değer verdi ama böyle kabul etmedi bunları gördün, bunları gördüğün için kendine aferin diyeceksin. Kendi kendinin sırtını sıvazladıktan sonra çekileceksin bir köşeye, geçmişinde kaybettiğin güzelliklerin, samimiyetin bir daha gelmesini bekleyeceksin de, bu sefer de bunun umudu ile içine ümit ateşini salacaksın.

Kim bilir belki bir gün o ateş yeniden harlanır

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Bu Sevdanın Ateşi
» Ümit Vermek,Ümit Kırmak...!
» Yürek Ateşi...
» ve Aşk Ateşi....
» Yürek Ateşi