Ayrılık Yüreğimde Bir Sızı

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Ayrılık Yüreğimde Bir Sızı

Ayrılık yüreğimde bir sızı yüreğimde sakladım bütün ayrılık yaralarımı. Bazen onlar çıkıverdi hayatımdan, bazen ben kayıverdim onların dünyasından. Her ayrılıkta payıma düşen hüzün, bana eşlik eden dost içime akıttığım gözyaşlarım oldu. Kimseler görmemeliydi acı çektiğimi. Mutluluk yansımalıydı gözlerimden, sahte ışıltılar saçmalıydım. Kimseler bilmemeliydi yüreğimdeki fırtınaları. Zaten göremezlerdi yüreğimi, hiç bakmadılar ki ona dikkatlice, düşünmediler ki neler saklayabileceğini. Mutluluk perdeli bir bedendeki kalpte ne acı aramalıydılar ki...

Bütün duygularımı sakladım ben, ayrılıklarımı da hep yalnız yaşadım. Sayfalara bile dökmedim bekleyişlerimi. Balkonda oturdum, gökyüzünde yıldızlara baktım uzun uzun, onlar ne kadar sadıktılar aya. Her sabah vedalaşsalar da hüzünle, her gece sabırla beklediler aya kavuşmak için yılmadan. Vefasızlık, terk etmek, kaçmak, kalp kırmak, incitmek insanlara özgü belki de. Çiçekler ne içlidir gören bir kalple bakınca; sudan ayrılmaya dayanamaz. Önce kurutur hafifçe yapraklarını acısını gösterir, zamanla terk edildiğini anlar ve yapraklarını döker. Sonunda suyuna kavuşamazsa ölür...

Belkide ALLAH'ın merhameti zamanla hafifliyor bütün acılar, ayrılıklar unutuluyor ya da unutulmuş gibi avutuluyor yürekler. Yeni insanlar doluyor insanın hayatına; eski hatıralar sızlatsa da insanın yüreğini yeni sevgiler, yeni telaşlar avutuyor kalpleri. Acılar yaşanmasıydı mutlulukların anlamı olmazdı diyordu bir yazıda. Belkide doğrudur; vefasız dostlar, sevgililer, akrabalar olmasaydı hayatımızda, özel saydığımız insanlar olmazdı belki de. Bir şeylere karar vermek bir şeylerden vazgeçiştir bizim için belkide kim bilir...

Öyle yorgun ki yüreğim düşünüyorum da neler saklamış bunca yıl. Bu kadar yükü, bu kadar ayrılığı, acıyı nasıl kaldırmış. Son zamanlarda ki çırpınışları bana isyandır belkide. Bir kavak ağacı vardı derdimi döktüğüm geceleri, onu da kestiler acımadan, hepten yalnız kaldı yüreğim. Ağlamak avuturmuş insanı, ne kadar ağlayabilirsin ki sorulara muhatap olmadan. Ne zaman yavru bir kedi görsem sokakta, gözlerine bakarım uzun uzun, bütün sevdiklerinden ayrılmış dertlerini anlatamamanın acısı var gözlerinde, bana kendimi hatırlatan...

Kalabalığın içinde yalnız kalınır mı, insana en çok dokunan yalnızlık bu belki de. Ölüm en büyük ayrılık insan için. Bütün sevdiklerini bırakıp geride, kendine ait hiçbir şeyi alamadan, bütün hatıralarını bırakıp dünyadan gitmek. Bütün dertlerden, acılardan, incinmelerden ayrılış bu. Yüreğindeki insaniyetin, iyi duygularının karşılığını bulacağın bir âleme yöneliş. Umutlu yüreklerin ayrılıklarının bir gün sonsuza kadar biteceği mutlu bir ayrılış. Bütün acılar, ayrılıklar dünyaya özgü, sabretmesi zor olsa da. Bu acılara gösterdiğimiz tahammül ölçüsünde yaşayacağız mutlu kavuşmaları. Bu dünya sonbahara çevirdi seni yüreğim, inciterek, üzerek döktüler yapraklarını. Çırpınma yüreğim, umutlu ol, baharlar gelecek bir gün bizim içinde, sonsuzlukta mutluluk çiçekleri açacaksın. O güne dek payımıza sabır düştü yüreğim güzel günler için

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

» Yüreğimde Sakladım Bütün Ayrılık Yaralarımı
» Sizi "ALLAH" İçin Seviyorum
» Gül Kırmızı ve Aşk Sızı...
» İnce Sızı
» İçimdeki Sızı...