Yoksun

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Yoksun

Senden yarım kalanları tamamlıyorum şimdi ,ya da tamamlama çabasında sadece ve sen şu an bir telefon hattında öylesine kırılmış , hüznün son kızıllığını yaşarken ve ben hattın diğer tarafında öylesine çaresiz yorgunluğumla birlikte ancak susabilirken ....

yok-sun , yokken sen - ben varken ,sen yokken ,bilinmez coğrafyalarımda,
kayıp sokaklarımda , soluk fotoğraflarımda biz vardık.. İstanbul hep yitik ve her defasında yitirildi biz tarafından.... her defasında yıkıldı köprüler...senden istemeyi istemediklerimle , yalnız seni düşündüklerimle öldürüyorum bu kenti ve seni ....
gecenin sakladığı , gündüzün ortaya çıkardığı sonsuz çığlıklarımda , yatmak üzereyken , görmek çabasındaki rüyalarımla , tek bir mum feryadıyla sesin kulaklarımdayken ben kaçan uykularımla yaşamayı öğreniyorum... ya sen? her keresinde sen ve her keresinde ben? -özlemim ,-özlem-in , -özlediğim, -özledi-ğin , hep özleyecekler-imiz ...

seni var etmeye çalışıyorum , olmadığını , olmayacağını ,olamayacağını bile bile....!oysa sen başka bir yerde varsın , orada olacaksın , orada olmalısın da....(orada olmanı istemesem de ! ) işte hayat! Çaresizlikleriyle , çıkmazlarıyla ,karamsarlıklarıyla , mavimsi hüzünleriyle , güneşin şavkıyla devine duran bayat bir hayat!..

pembeden , mordan boyadığımız çocukluklarımız vardı ,(gün olur hatırlar da belki yolculuk etmek gerekir diye bir köşeye sıkıştırdığımız) , yeşilli sarılı bilyeleri yuvarladığımız toprak parçacıklarımız vardı ... küçük çukurları her seferinde zamanlı yağmurlar bozar ,yuvarlanmaktan yorulmuş bilyelerimizin yeşilleri ,sarıları ,çamurdan gözükmez olurdu...öylesine ,sıradan yaşamlarımızda ufaktan kurmaya başladığımız umutlarımız bir avuç gökyüzüydü sadece...mavisi beyazına karışmış, biraz da yaşlanmış güneşlerimizin bıraktığı kızıl kırmızısı izlerle göklerimize çizmek zorunda olduğumuz yalnızlıklarımız vardı.....işte bu kadardı yaşam ,işte o kadardı ..
son vapur da ayrıldı limandan, ben iskelede , sen iskelede , biz son vapurda ..... limanda kalansa terkedilmiş gölgelerimiz...halatlar arasına sıkışansa ilişkimizdi hiç olmayan , hiç olamayacak olan , hem olanaklı olan olamamazlıklardı aslında.... uçup giden hep martıdır , denize yakın olan , bize uzak olan hep martılardır ..dedim sana ... aslında karada olan hep martılardı , gökyüzünde olansa hep bizdik...hep bizdik denize yakın olan !......dedin bana .... biz diyordun ya ? sen ve benden oluşan bir teklik ... tek olarak sen ve beni simgeleyen ....bir bizlik!
Gerçek miydik yok sa bir izdüşümü müydük sadece ......sadece bir yansıma olmak ne kadar da acı verici .... olmama olasılığı, gerçek olmama olasılığıyla gerçek olmaya çalışmak ve başarmak sonunda ....... ancak bir son olarak başarmak aslında başaramamak..........

ALINTI

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Yoksun Ya
» Yoksun....
» Yoksun Ya...
» Sen Yoksun...
» Yoksun Sen