Sustum...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Sustum...

Mücadele etmenin anlatılmaz yorgunluğunda, saatlerin isyanlarındayım; beden yorgun. Yılların engellenmez yıpranma izlerini taşıyor; ten yorgun. Hani diğerlerini bırak da bir yere; sevmenin erdem olmadığını anlamanın gözyaşlarında boğulmaya ramak kala; ruh yorgun. Vakit tamam, hadi derken içerden bir yerlerden gelen sessizliğe teslim olmaya anlar kala, hani sorulmadan son arzun nedir diye geçirmeden önce yağlı ilmeği boynuma, kimin zafer çığlıklarının oyuncağı oldu sözümona bana verilmiş bu ömür diye sordum en seslisinden duyurabildiğim tüm canlılara...

Ve tamamdır vakit ve teslim oluyorum sana ey sessizlik, al senin olsun tüm seslerim. Döndüremiyorsa insan zamanı geriye, dönemiyorsa eski haline ve bulamıyorsa artık aradığı kişiyi bıraktığı köşede, bir işe yaramıyor peşinde di-li geçmiş, miş-li geçmiş kelimeleri sürüklemesi gittiği her yere. Geniş zamanların ağırlığı bölüyorsa uykuları, gelecek zaman ifadesiz ve solgun renklerle ulaşamayacak bir dala asılıysa, kurulan tüm cümleler pişmanlık ifadeleri taşıyorsa keşkeler, belki lerden ağır basıyorsa terazinin minik kefesinde. Sesleri kapı önüne atıp, sessizliği kucaklamak en doğrusu değil midir...

Teslim olmaların parfümü hep tektir nedense; eziklik kokar bedenler ve ruhlar. Ağır bir kokudur,bilir sürünenler;sabun,su arasan da arınmak için, temizlenemez insan yıllar yılı. Kolay değil susmaların yanına yamacında bir yer bulup sığınmak zamana. İki ucu keskin bıçak misali, ya birden çöker üzerine, ezilirsin ağırlığı altında, ya da sustum zannedersin ağzından çıkan binlerce hecenin tsunami şiddetinde dalgaları arasında boğulurken, amansız anlarda...

Sustum ben, sustum gözyaşlarım akarken. Çığlıklar atarken yüreğim beynimin karşısına dikilip, verdiğim sözlerin altında ezilmeme yalanlarına sarılıp, gurur denen duygunun peşine düştüm. Bilemezdim ruha girdiği andan itibaren eşittirleri peşi sıra sıralayacağını. Bilemezdim en son eşittirin yanında ayrıldık yazıp, yanına tek bir nokta koyacağını. Bilemezdim gün gelip sen ve ben üzerine kalemler sallayıp, yazılar yazacağımı. Bilemezdim yapılan hataları silicek silginin asla bulunamayacağını...

Al senin olsun tüm seslerim, tüm sevinç ve üzüntü ünlemlerimi sana hibe ediyorum. Sustum, susturdun, konuşsam ne anlatacaktı ki bu yürek sensizliğe dair anıların karanlığında. En yalınından ayrılık bunun adı işte. Ağdalı cümlelerle süslesem yanını yamacını, daha mı ağır yaşayacağım sanki özlemini, ya da tek satırda gitti desem, beş harfin satırlarda bıraktığı iz kadar mı olacak kalbimde bıraktığın acı...

Sessizim artık, reddediyorum harfleri birbiri ardına sıralayıp heceler, hecelerin toplamından kelimeler yapıp, adına hediye etmeyi. Bitirdiğin gün beni, başlamıştı zaten baharın yaprak dökümü. Tüm sesli harfler bir araya gelip ötenazi haklarını kullandılar gözümün önünde. Durun diyemedim, engelleyemedim. Bakarken arkalarından mahzun ve çaresiz gözlerle, yitik dökük sessiz harflerimle kaldım bir köşede. Son bir gayret, umutları çarşaf misali bağlayıp birbiri ardına, kalan sessiz harflerle sesini var etmeye çalıştım günler günü. Beceremedim, direndin, direndim, sen kazandın; ben kaybettim...

Senin sayıların vardı nefeslerinin arasına serpiştirilmiş, benim seslerim. Sen sayıların dünyasında harfler aradın yıllar yılı umarsızca, ben harflerin arasına seni. Bulamadım, belkide buldum da, tutamadım. Sonucu ne olursa olsun toplamaların ya da çıkartmaların, eşittir attıysan sonucun önüne, eşittirin yanına yazıyla tek bir kelime yazdım; sustum...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Sustum Sustum Sessizce...
» Sustum...
» Sustum...
» Sustum...
» Sustum...!