Sustum...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Sustum...

Sustum öylesine bir nefeste aheste. Varsın güller açılmasın bundan sonra, varsın olsun eksik olsun. Çoklar aza, anlar hiçliğe, canlar ecele devrile dursun. Kanat çırpan şahinler uçurmam bundan gayrı, turna kanadıyla yaralanmış göklerimde, kıyılmış ne varsa beyhudedir bundan böyle. Sustum dertli kalem, artık sen söyle...

Sustum bu vakte kadar, söz kalesinin burçlarında niçin mahpustum. Viran olmanın noksan kıldığı bir tutam acıyla, mürekkep renginde içimi kustum. Siyahın üstüne renk tanımakla yapılan hatayı, saçımda an be an artan aklardan öğrendim. Ve öğrendim susmayı, akıtmaya kıyamadığım sağanaklardan. Uyan ey zaman bedel iste söz veren dudaklardan...

Sustum kelamın koridorlarında infilak eden sedamı, yunmuş yıkanmış kızıllıklara yar eyledim. Sustum ve nihayet kar eyledim incecikten bir sızıyla inlerken neyler, son sözümü, sona ermeden evvel suskunluk alfabesiyle söyledim. Evet belkide bir zamanlar meyustum ama korkmayın artık sustum sustuuumm...

Sustum cana, canana, zamana, mekana, zekana, korkana, yürek burkana, gökten sarkana, yerle bir olan arkana. Tuş oluşunu gördüm, sustum, yaratık mesabesine indirgenmişlerin haliyle sustum. Tersine açan bir çiçek gibi, topladım yapraklarımı gün ışığından, goncamın içine pustum, sustum sustuuumm...

Sustum olmayan saygının kaygısını çekerek bağrımdaki çorak toprağa Mecnun’un efkarını ekerek. Bir ceylanın toynaklarıyla ezildim, geçip gitti sekerek. Ormanlar uğuldadı gözümdeki son billuru da dökerek. Hıçkırmak istedim olmadı, sendeledim olduğum yere çökerek. Harman vakti bir başak kesildim, biçmekten imtina etmeyen kader adlı orağın önünde boyun bükerek sustum...

Sustum konuş deseler de söz gümüşünü biriktiririm artık yamalı keselerde. Özüm her ne kadar kavrulsa da, Leyla menşeli vesveselerde. Veya kısıtlamış hülyalarım, açı ortayını yitirse de lüzumsuz hendeselerde. Söz dedim ya hani ağlamaklı baktığında kelam kesilen mevzu. İşte o artık bundan böyle, sözü geçmez köselerde. Sustum hakikatte susmak dil çeliğini örseler de neyse sustum...

Sustum kızarak giyilmiş bir ceket misali omzumdadır sükut. Yüreğimin kulağına ağır gelir oldu bu küpe, her bir taş yakut. Bir köşeye sıkışıp kalmış hatıralara yaslanmak değil yahut. Yada çarparmış putperestini, putperestin çamurda yaptığı put. Ne fark eder atlas döşeklere uzanmak yada herhangi bir çaput. Uykunun görünmez kolları, meğer her saniye soluduğum tabut. Sustum sustuuumm...

Sustum gemiler kalkıyordu limandan. Fora yelkenlerin kirlettiği simandan, bir hüzün aksetti sonra. Küçük bir çocuk çehresiyle kanadı ufkun derinlikleri. İçimdeki ateşler terk ederken o ıtri serinlikleri. Yaseminler de bi vefa, kokmayınca bu bahar. Hanımeli saltanatını devirince denizin rutubet kokan nefesi. Ansızın yıkılınca zincirlere hükmeden aslanların kafesi sustum...

Sustum sebepsiz yere ruhum yara bere. Eyvahları yollamadan mutebere. Biliyor musun ah aziz dostum ben sustum...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Sustum Sustum Sessizce...
» SUSTUM!
» Sustum...!
» Sustum...
» Sustum...!