İslam Dini

İSLÂM DÎNİ

Kimi gelmiş, binbir çeşit yalan katmış İslâm’a,
Karanlık odaklardan, kara mesajlar vermiş.
Kimi gelmiş, cür’et ile, dil uzatmış İslâm’a,
Onu çağdaş uygarlığa engel diye göstermiş.

Oysa, gerçek İslâm’ı, yakından görmek için;
Önce, o gözlerdeki, çapakları silmeli.
O ilâhî saraya, kapıdan girmek için,
Yolunu, sokağını, adresini bilmeli.

İslâm Dîni; medeniyet kapısında anahtar,
Onu, ilim şifresiyle, açmasını bilene.
İslâm Dîni; ölümsüzlük bahçesinde bir pınar,
Kâsesini doldurup da, içmesini bilene.

Kâinatta her nesne, birbiriyle barışık,
Bu mutlak sükûnetin, yönetimi kimdedir?
Bütün karanlıkları, aydınlatan tek ışık,
Yüce ALLAH Kelâm’ı; Kur’ân-ı Kerim’dedir.

O kitap ki; mikrodan, makroya dek ne varsa,
Satır satır anlatmakta, evrenin gizlerini.
O kitap ki; insanı, eğer şüphe sararsa,
Âyet âyet göstermekte, ALLAH’ın izlerini.

Bir hücrenin içindeki, kromozom sırları,
Ve genetik kulvarlarda, koşup giden nesiller.
O çözüldü sandığımız, nice atom sırları,
Ve ALLAH’ın şâhidi, daha nice deliller.

Bir galaksi içinde, milyarlarca güneşler.
Milyarlarca galaksiyi, barındıran kâinat.
Milyarlarca santigrad derecede ateşler,
Pervâneler misâli, dönerler kanat kanat.

Bilinmez bir hedefe, ışıktan hızlı giden,
Her saniye genişleyen, evrensel derinlikler.
Bunca teknolojiyi ve aklı alt-üst eden,
Meçhûllerin kapısı, nice kara delikler.

Fizik, kimya, biyoloji, bütün bilim dalları,
Çok önceden yazılmış, Kur’ân’da birer birer.
Sosyoloji ve mantık, aklın bütün yolları,
Temelleri kazılmış, Kur’ân’da birer birer.

Böylesine aydınlığı, ileriyi gösteren,
Bu Kitap mı emretmiş, bize “geri kal” diye?
Bize, çağlar boyunca, gaflet, rehâvet veren,
Başkasının düdüğünü, asırlardır “çal” diye?

Bu Kitap mı emretmiş, sapık özentilerle,
Bu bâtıl inançları, sîneye çekin diye?
Bu Kitap mı emretmiş, miskin beklentilerle,
Uyku tohumlarını, gençlere ekin diye?

Bu Kitap mı emretmiş, ahlâk dışı yolları,
Mânevî mîrasları, pazarda satın diye?
Hak ve adâlet için, uyarırken kulları,
Vicdan terâzisini, kaldırıp atın diye?

“Her iki dünya için, gayretli olun” derken,
Bu Kitap mı emretmiş, sırt üstü yatın diye?
İlim, nerde olsa da, arayıp bulun derken,
Cehâlete bin türlü, bahâne katın diye?

Ey ! Gözleri görürken, körlük çeken fâniler,
Bu nasıl uykudur ki; bir ömür sürer gider?
Bunca varlık içinde, darlık çeken fâniler,
İmân açlığı varsa, cehâlet ürer gider.

Cengiz Numanoğlu