Menekşe
Özel Üye
Mesaj Sayısı : 2555
Kayıt tarihi : 30/08/10
 | | Konu: Kalemimde Yine Hüzün Var... Paz Mart 17 2013, 15:07 | |
| Kalemimde Yine Hüzün Var...
Yazmak çıldırmamı engelleyen bir eylem oldu bana göre... yazdıkça yazası gelen bir kalemle düştüm bu yolların kesif yalnızlığına... yürüdükçe bildim... yürüdükçe gördüm; meğer bir ben değilim yolculuğumun kervan geçmezliğinde...
Yüreğimize ses veren yürekler bizi yazmaya itiyor aslında... boşlukta yankılanacak bir şiirin tadı nedir hem?.. biliyoruz ki bu dağların ardında bizi duyan yürekler var... bizi anlayanlar var... yüzleri görülmeyen, ne yer ne içer bilinmeyen... "işte, sanki beni anlatmış" dedirtebildiğimiz... ben olsam bu kadar yazabilirdim diyebildiğimiz nice gönül adamını ağırladı bu sayfalar... aşk gibi bir şey bu da... evet; yazmak aşk gibi bir şey galiba...
Neşeyi değil de derdi sevdi kalemim... öfkemi bazen... ama illaki, "aşkı"... onu anlattıkça yetmedi mürekkebi... dikiş tutmaz, makas kesmez bir mizacı varmış meğer sevda kumaşının... yazdıkça elimizde sihirlenen o kalem, mürekkebini kanayan yerlerimizden çekermiş... kanamayan bilemezmiş... nasıl bir makammış ki; güle değil dikene aşık oluşumuzun aynası olmuş harfler... hüzün oyası örmüşüz çemberimize... saçlarımızın yasemin kokusuna sürmüş de öyle vermişiz yâre... vermişiz de, bir pula satılmış sevgi işli çemberler... taşınılası göğüs edinememiş düştüğü iklimlerde... ağlayası bir omuz bulamamış... baktıkça ruhunu "verdi verecek" olamamış bir çift gözde...
Velhasıl dertler kadar vefasızlık ta kalemin akıp gitmesine sebep olmuş... en güzel şiirler gidişlerin peşi sıra yakılmış; içli şarkılara sarıp hülyalı başımızı... bu taşlara vurulası akılsız başımızı... yazdıkça yazmışız...
Hüzün destan misali oyulmuş her şiirin başköşesine...Dertliyim lafını dillere pelesenk etmiş sayısız insan arasında hüzne müptela kaç yürek dolaşır acep...
Bi-derdim ey felek bana bir gam tedarik et,
Bir özge zevk başkaca alem tedarik et...
Dertsizlikten kurumuş aşığın gönlüne su serpecek olan yine dert değil mi... Hüzün her insanda sırıtmadan durabiliyor mu... şiirlere kafiye mayası çalan; ağızda şık duruşuna aldandığımız, girdiği mısraya gizem katan "Hüzün"... işte sırf bunun içindir ki; her ağızda sakız olmakta hüzün... lakin çok az "hüznün" manasında kaybolanımız...
"Dert çok... Hemdert yok..."
Demiş ya şair; dert çok... "dertli olduğunu sananlar kadar çok..." Hemdert olabilmek; hemhâl olabilmek idi bir bakıma... aynı kederde demlenmiş ruhların, sohbetin bir ucundan başlayıp diğer ucuna geçişlerinde, içe dökülen damlalarda kaldı hüzün... o bir tarafı hep buruk kalan yanımızda, gülerken bile ağlayabilen garip bir mimik oldu dudağımızda...
"Ey felek çarhında çevirdin beni,
Yıkılmaz kale iken devirdin beni,
Ya bana sabır ver bağrım taş eyle,
Ya bir çift kanat ver beni kuş eyle..."
Aşkın da, hayatın da gerçek lezzeti hüzünden geçerdi bu yollarda...
"Yine gam yükünün kervanları geçiyor"... varsın gönül, dertlerden dert beğensin kendine... çeksin gözüne hüzün sürmesini felek... efkarının belini büksün şarkılar...
Akşam oldu hüzünlendim ben yine ...
ALINTI | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Kalemimde Yine Hüzün Var... Ptsi Mart 18 2013, 01:11 | |
| | |
|
] 
