mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Ertelenen Hayatımız Perş. Eyl. 27 2012, 16:26 | |
| Ertelenen Hayatımız
İlk sahne! sorgulanmadan yaşanan yaşatılan;kimimizin mutlu,kimimizin mutsuz oldugu hayat...
İçinde: ateşi suyu havayı kuşları agaçları ve insanları besleyen bir dünya.
Ve sadece bir kaç adım arkasında kalan biraz daha üstüne giderek bilincinde olsak, aslında en güzel şeydir anlar...
İkinci bir şansın her zaman geçerli olmadıgı bir yerdir kainat.Kimi zaman, kimi zaman yoktur yani bir varmış bir yokmuş gibi.Bazen ikinci şanslarda deneyebilirsin ikinci bahar gibi.Fakat hiç hesapta olmayan şeylerde vardır ölüm gibi....
Yaşam boyu çogunlukla yapmaya çalıştıgımız, dogru sandıgımız büyük işlerin peşinde koşarız.Her zaman kendimizden ödün vermeye hazırızdır.Şöyle dişe dokunur, elle tutulur gözle görülür birşeyler yapmak isteriz.Hep dogrunun peşinden koşmaya çalışırız.Hata diye kabullendigimiz küçük şeyleri erteleriz; içindeki mutluluk şansını gözardı ederek.Ancak hatalar ne kadar kırsada kanadımızı dogruyu bulmak için denemeliyiz.Belki küçük mutluluklara da erişebiliriz,tabi kullanmasını bilene...
Peşinden koştuklarımızın kanıtlanabilinirligi için zihne takılan her soruyu çözümlemeye çalışırız.Aslında çözüm doguştadır.Gözlerini dünyaya açtıgında ilk nefes alış ve ilk göz kırpışla başlar hayat.Sonrasında emeklemeye başlarsa bir kaç ay sonra ardından iki güzel yürek karşılar seni ilk adımlarında ve yürürsün.
Ardından gelen çocukluk yılları ve ilk sözcük dökülür dudaklarından.Hayata attıgın ilk adımla ilk çalımını atarsın.Düşe kalka büyürsün ve çoktan kurmuşsundur ilk cümlelerini...
Koşmak, gülmek, konuşmak gelir içinden.Fakat büyüklerimizi "Bunu bir daha yapma!" "Bu sözcügü bir daha kullanma!" diye susturur içindeki çocuksu duyguyu.İlk kural gelir ve ilk ateşin küllenir anında.Daha o günlerde başlar suskunlugun.İçindekileri bagırarak haykıramazsın,bir adım gidemezsin dizboyu.boy boy kurallar dizilir önüne,ardı arkası kesilmeyen maddeler...Hep sus kalırsın.Konuşmazsın, anlatamazsın, anlayamazsın, aglayamazsın içinden geldigi gibi,gülemezsin doya doya.
Sürekli büyüklerimizin kurdugu bir kafes içerisinde yaşarsın.Onların gözünün önünde, yanında büyümek onlara göre yaşamak.Sanki hiç yalnız kalmayacaklar sanki hiç gitmeyeceklermiş gibi(!)
Kuralların dışına çıkamazsın,gezemezsin, koşamazsın kaldırımlarda kırlarda.Oysa bir bahanen vardı senin.Çocuktun çünkü sen.Masmavi gökyüzünde hayallerini mavi kaplıklı uçurtmana sarıp çocuklugunu gezdiremezsin gökyüzünde,konuşmazsın yeniden...
Ceplerinde kullanmaya hazır sözcükler vardır kullanamadıgın... Koşmak istersin hayatın göbeginde ama yine engellenirsin.Pembe papuçların vardır giyemezsin.Giysende yürürsün sadece ;"koşmak yasak!" alınan bu radikal kararlar hayat çizgini belirler.Aslında yaşanılacak en güzel şeydir çocukluk...
Odanın penceresinden bir ses sızar içeri ve yankılanır kulaklarında.İki sokak öteden gelen ve yaklaşan şekerci amcanın sesi.İçini hoş bir duygu kaplar ve pencerenden sokaga bakarsın.Şekercinin peşinde koşan çocukları görürsün.Sende koşmak katılmak istersin, karışmak istersin şen kahkahaların arasına.Şekerini alıp gizlenmek, bir köşeye çekilip agzından eline akan şekerleri yalamak istersin.
Sonra sokak aralarında misket oynayan çocuklara takılır gözlerin. Bir tebessüm, tatlı bir sevinç daha kaplar içini.Sonrasında da hiç duymak istemedigin "çabuk eve gel!" nidaları yükselir evinin penceresinden.Henüz keyfine yeni varmaya çalışırken yine engellenirsin.Tatlı tebessüm bir anda kayboluryanaklarından.Gözlerindeki ışıltı söner.İlk yasakların engellenebilinirligin baş kaldırdıgı ilk o yıllarda başlar.Ardından okul yılları...
"rahat,hazır ol!" komutlarıyla başlarsın.Önünde saçları iki yandan örülmüş arkadasının saçını çekerek çocuksu oynaşlar yapmak istersin fakat hazır ol komutuyla tekrar engellenirsin.Hep iyi olmalıdır dönem sonu
notları.Hata kabul etmeyen bir karne istenir senden.Başarırsın ama 1-2 almanın bile tadına
bakamazsın.Büyüklerimizin "bu kırık ne?" diye hayıflanışlarını dinleyip o korkuyu yaşamazsın.Her zaman iyi olmalısın.En güzel resmi sen yapmalısın; renk seçimleri ve konu özgün değildir.Sabit bir portre çizersin.Kendi dünyanı çizip,kendi renklerini kullanamazsın zayıf alacağını bilsende...En güzel şarkıyı sen söylemelisin,notasını kaçırmak istersin kaçıramazsın.En güzel şiiri sen yazmalısın üç noktalı.Matematiği,Türkçeyi,coğrafyayı en iyi sen yapmalısın.Topun peşinden koşarken düşmenin bile keyfi güzeldir ama düşemezsin.Yani mükemmelliyetçi olmalısın yaşamın her anında.
Ardından ünivesite başlar...
Gençlik çağını yaşama fırsatını kullanmadan kaçırırsın.Kimseyi sevemezsin,aşık olamazsın.Oysa ne güzeldir sevdalanmak... Hayallerini iki kişilik yaşamak,düşlemek,paylaşmak.Sonra gözü kamaşır sevdanın,o an dokunamazsın.Sadece hisserdersin.Ertelemek alışkanlıktan olsa gerek,bunu da ertelersin.
Derslerden başını kaldıramazsın.Küçücük anın bile olmaz.Kurallar yine çıkar karşına ve sevdanı yüreğinin zifiri karanlığına gömersin.Zorunlu bir kent inşa edersin.İçinde hayallerinden ve duygularından arta kalan enkazı yetiştirirsin.Sadece başkaları için yaşadığın bir yer,iyi olmak adına(!)Sahte yüzlere,gereksiz kahkahalarla dolu bir kente bakarsın ömrünün ilerleyen günlerinde.Gitarın sol anahtarını kitleyemezsin,dostlarınla bağır çağır söyleyemezsin notaları.En güzel sözcükleri dökemezsin dudaklarından.
Düş kokan gecelere salarsın kendini ağlayamazsın.Tek bir şansın vardır,ikincisini kullanamazsın.Hata yapmamak için en iyiye uzanmaya çalışırsın, birde bakmışsındır ki kaybetmişsin benliğini.Yanlışı bulmadan doğruya ulaşmak için programlanmışsındır.
Anı yaşayamazsın,bir yudum çayın keyfine bile varamazsın.Uygalanması gereken belli kuralların dışına çıkmalısın bazen...
Öpmelesin dudaklarına damlayan yağmurları çimene uzanıp,göz gezdirmelisin gökyüzüne, yakalamalısın gökkuşağındaki yedinci rengi.Mutluluğun kural dışı hallerini de yaşamalısın bazen.Ne güzel anlatmış ''abidin dino'' mutluluğun resmini.Anın en iyi tezini anlatan,resmin karesinde yol bulan bir yaşam.Ertelenmiş, belki zamanında daha güzel olabilecek,içinde farklı düşler uyandıracak olan bir evlilik ve iş hayatı.Sonrasında daha kendi çocukluğunu yaşayamamışken minik bir bebek.Çalışma zorunluluğundan doğru olarak, bunu kabullendiğinden onun da ilk anlarını kaçırırsın.Kilitli kapılar kapılar ardında ardına koyduğun duyguların üzerine bir kilit daha vurarak sağlamlaştırırsın.Geç kalmışlığın beyninin bir köşesinde yine hata sinyalleri verir(!)
Doğruluk adına,yanlış olduğunun tadına varmadan atarsın saflara adımlarını.Ve bir de bakmışsın ki zamanın nasıl geçtiğinin farkına varmadan sondan bir önceki maddeye gelmişsindir.Oysa diktiğin her bir ağacın tek bir meyvesini bile yiyememişsin.Sadece ilaçlamışsın.Hep bir adım arkada kalmıştır en güzel duygular...
Doğrular her zaman tatmin edici değildir.Bazen hatalarında tadına varmak gerekir.Yani aynaya her bakışında aynı ifadeyi görmemelisin,yer değiştirmeli mimiklerin bazen.Hayatın sahnesinde hep aynı yerde durmak yerine birazda yer değiştirmek gerekirse,geri dönüşümü olmadığı için ertelenmeden yaşanmalı anlar...
İşte o zaman en büyük alkışı alırız, hayatın en zor ve en son sahnesinde.
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Ertelenen Hayatımız Cuma Eyl. 28 2012, 01:42 | |
| | |
|
] 
