Hayatımız imtihan
Ölüm denen gerçek her gün yaklaşıyor. Her geçen gün, yaşlı olsun, genç olsun, bütün insanların ömür takviminden bir yaprak daha düşüyor ve herkes kaçınılmaz biçimde hayatının sonuna doğru yol alıyor. Bunu, her gün yaşadığımız sayısız örneği ile görüp, duyuyoruz. Her canlının hayatı son bulacak. Ancak ömrü sınırlı olan yalnız insan değil, insanı omuzlarında taşıyan dünya, onun içinde yer aldığı sistem, bütün kâinatın da tıpkı canlılar gibi belli bir ömrü var. Bir gün gelecek kâinatın da ömrü tükenecek ve her şey yerle bir olacaktır. Kâinatın bu müthiş olayı yaşayacağı güne, “Kıyamet Günü” diyoruz.
Ancak insanın ölümü, kâinat düzeninin bozulması ile kıyametin kopması, her şeyin sonu değildir. Aksine kıyametin ardından bozulan düzen yeniden kurulacak, ölen herkes, tekrar diriltilecek, ikinci ve sonsuz bir hayat başlayacaktır. Yüce Allah’ın kudreti ile gerçekleşecek olan bu ikinci hayata da “ahiret hayatı” diyoruz.
Ahiret hayatının yaşanacağı ortam Kur’ân’da “ed-dâru’l-ahira (ikinci yurt)” şeklinde kullanılmaktadır. (Ankebut Suresi: 64.)
Bediüzzaman’ın anlatımıyla, insanın ruhlar âleminden ana rahminden, çocukluktan, gençlikten, ihtiyarlıktan, kabirden, sırattan geçen, uzun bir yolculuğu vardır.
Yine Allah’ın emriyle İsrafil adlı meleğin, Sur’a ikinci defa üflemesi ile bütün insanlar tekrar diriltileceklerdir.
Yeniden dirilişin ardından, bütün mahlûkat, hesap vermek üzere bir araya toplanırlar, bu toplantı yerine “mahşer” denir. Haşir hali, çok zor ve sıkıntılı bir hal olacaktır. Herkes kendi derdine düşecek, kimsenin kimseye bakacak hali kalmayacaktır. Burada haklı haksız ayrılacak, dünyada hakkı yenenler, zulme uğrayanlar, kendilerine haksızlık edenlerden haklarını alacaklardır.
Mahşerde toplanan insanlar, muhakeme edilecekler, sualler sorulacak ve herkes dünyada yaptıklarını hesabını verecektir. Hesaplarının görülmesinden sonra herkes, cehennemin üzerinde bulunan ve mahiyetini bizim bilemediğimiz sırat üzerinden geçecektir. Günahı sevabından az olanlar, buradan güvenli bir şekilde geçecek, diğerlerini cehennem kendine çekecektir.
Kıyamet gününün son merhalesi, en büyük mükâfat ile en büyük cezanın gerçekleşeceği merhaledir. O âna kadar tamamlanan işlemler sonunda, mü’min olup sevapları günahlarından çok olduğu ortaya çıkanlar ebediyen içinde kalmak üzere cennete girerler. Günahları sevaplarından çok olan mü’minler cezaları miktarınca kalmak üzere cehenneme girerler. Cezaları bitince cehennemden çıkıp cennete girerler. Kâfirler ise ebedî olarak cehennemde kalacaktır. Allah hepimizi bu kötü sonuçtan korusun.
Bu dünya hayatı geçicidir. İnsan imtihan için yaratılmıştır. Herkesin davranışlarının adaletli bir şekilde karşılığını görmesi için, hiçbir yan etkisinin bulunmayacağı adil bir mahkemenin ve adalet ortamının gerçekleşmesi kaçınılmazdır. Aksi takdirde, yeryüzündeki haksızlıklar ve zulümler, yapanın yanında kâr kalır. İşte herkesin yaptıklarının hesabını vereceği bir ikinci hayat zorunludur.
Bu halde dünya hayatını güzelce yaratılışımıza uygun bir şekilde yaşayarak imtihanı kazanmak için hazırlanmalıyız.
Fıkıh sözlüğü
Sırat Köprüsü nedir?
Sözlükte yol manasına gelen sırat, Cehennem üzerinde bulunan bir yol veya köprüdür. Mü’minler cennete bu yoldan geçerek ulaşacaklardır. Onun gerçek mahiyetini ise ancak Allah bilir. Bir rivayete göre, iyi veya kötü amel sahibi olan herkes, cehenneme uğrayacak, fakat Yüce Allah iyileri cezalandırmayıp, oradan kurtaracaktır. Müfessirlere göre şu ayet-i kerime de, buna işaret etmektedir: “Sizden hiçbir kimse yoktur ki, oraya uğrayıp da Cehennemi görmesin. Bu Rabbin tarafından hükmolunmuş ve yerine getirilecek bir emirdir.” (Meryem Suresi: 71.)
Cehennem üzerinde cennete uzanan bu köprü, belki de insanın dünya hayatı boyunca güzel amellerle inşa ettiği bir köprüdür. İnsanın bu dünyadaki iyi amelleri, öteki dünyada onun önüne bir köprü olarak gelir. Onu Cehenneme düşmeden cennete ulaştırır. Öyle anlaşılıyor ki, sırat, Allah ve Resulünün haber verdiği şekilde yalnız Allah’ın bildiği ve takdir ettiği keyfiyette, mutlaka olacaktır. Bu hususta şu hadisler de rivayet edilmiştir: “Daha sonra cehennem üzerine bir köprü kurulur.” (Müslim, İman, 8.) Mü’minlerden bazıları, şimşek misali, bazıları esen rüzgâr gibi, bazıları cins atlar gibi, üzerinden geçer. Münafıklar, ise emekleyerek geçmeye çalışır ve ateşe düşerler. Kâfirlere gelince, köprüden hiç geçemeyip ateşe düşerler.
Kaynak: Dinî Kavramlar Sözlüğü, Diyanet İşleri Başkanlığı, Kürsüden Öğütler.
Şefaat nedir?
Mahşer gününde, Allah’ın emirlerini yerine getiren mü’minlerin daha yüksek derecelere yükselmesi için, bazı günahkâr kulların, affedilmesi için başta Peygamberimizi olmak üzere, diğer peygamberlerin ve salih kulların, Allah’tan istekte bulunmalarıdır. Herkes bu şefaate lâyık olamaz. Burada kimin kime şefaat edeceği, Allah’ın iznine bağlıdır. Allah’ın izin vermediği kimseler, şefaat edemezler. Şefaat izni verilenler de Allah’ın izin vermediği kimselere şefaat edemezler. (Bakara Suresi: 225.)
Peygamberimiz, Allah’ın her peygambere verdiği, mutlaka kabul edilecek duasını ahirete bırakmıştır. Bunu insanların mahşerin dehşetinden bir an önce kurtulmaları için kullanacaktır. Buna, “şefaat-i uzma (en büyük şefaat)” denir. Sadece Peygamberimizin sahip olduğu, şefaat makamına ise “Makam-ı Mahmud” denilir.
Anasayfa 
] 
