Yan Ey Gönül...
Yan ey gönül yan, yan ey gönül yan
Yanmadan oldu derdine derman
Pervane gibi, pervane gibi
Şem’ine aşkın yandı bu gönlüm
Pervane gönül işinde, bütün zamanların en büyük âşığı geçer. Bülbülün güle olan aşkı çile, ızdırap ve çılgınlık (şeydalanma) ile doludur; ancak, pervanenin muma üftadeliği her daim ölümle neticelenmiştir. Şem’in (mumun) başındaki aşktır onu yakan, yıkan, harap eden. Ateş başkasından olunca yanışın önüne geçilmez ki zaten!.. Pervanenin kelebekçe canı bu ateşe nasıl dayansın!?.. Pervanesiz mum, kuru ışıktan gayri nedir ki? Işık güneşte de vardır, ayda da. Amma güneşin ışığı hakikî ateşten olduğu için çevresinde pervaneleri döner durur. Halbuki ayın ışığı sahtedir, güneşten çalınmadır ve tabiî bu yüzden ayın etrafında dönen hiçbir yıldız görülmemiştir. Çünkü aşk gerçeğedir, gölgeye değil. Gölgeye âşık olanın, hakikatinden haberi yok demektir. Gerçeğe âşık olan ise ışıktadır. Belki bu yüzden olsa gerek, mum, ayın yapamadığını yapar ve varlığı aşksız, ateşsiz, dönüşsüz bırakmamak için gecenin güneşi misali yanar. Ta ki seher olup güneş yeni bir aşkı, yeni bir ateşi ve yeni bir dönüşü getirsin. Mum, kendi mütevazi yanışı içinde muhteşem âşıklar peyda ederken güneşin ihtişamı nice âşıkları tevazu ile büyütür. Onun için güneş gelince mum, aşk nöbetini devreder.
İskender Pala
Selam Sevgi ve Dua ile...
Anasayfa 
] 
