Sabi’ydi Aşk…
şehvetin kucaklarında…ezgi ezgi ninnilerle uyutulan.
Kan yaşlarıyla emzirendir kadın…toraman olana kadar duygular,
Ve..başka söze hacet bırakmadan yeterdi ılık nefesler meşk’e.
Zaman katilidir sinsice…takipte!!!
Keserken yürek kendi bileklerini…zemheri de yalın ayak koşarken ruhlar
Kan…tere dönüşürken ten de…kızgındır hep kumlar.
Gönül sonsuz bir çöldür artık…vaha’sı olmayan
Serapları ise başları…kuma gömdürecek kadar ürkütücü
Ve..vuslat gecenin alacasında
Avaz…avaz çıktığı kadar susulan
Çığlık…çığlığa yutkunulan
Söylene bilecek…en içli türküdür.
Şimdi; Aşk…
Kızgın kumlarında…delice koşarken
Tek ayak izine bile rastlanmayandır
Gözler ama...
Diller lal…
Kulaklar sağır…
Yusuf’un…kör kuyularında çırpınmaktır
Sırtta heybe..içinde o’na hitaben tek şiir…inceden bir kahır
Pahada hafif misali…yükte tonlarca ağır…
Selam Sevgi ve Dua ile....
Anasayfa 
] 
