Cennet Çiçeği
Özel Üye
Mesaj Sayısı : 5244
Kayıt tarihi : 02/08/10
Yaş : 53
 | | Konu: Mor Eylül Çocukları Çarş. Eyl. 14 2011, 05:01 | |
| [img]  [/img] Mor Eylül Çocukları[b]
Renkli televizyon tabiri yoktu o dönemler, sadece televizyon derdik üstü kanaviçe örtülü sihirli kutuya.Renksiz o kutuda sadece TRT vardı izlediğimiz, istiklâl marşı okunana dek.Radyolar daha revaçtaydı.Çünki, sihirli kutu üç-beş memur maaşı değerinde ve sınırlı sayıda zenginin evlerini süslerdi. Biz ortahalli ve dar gelirli insanlara ise;baş ucumuzdaki radyomuz yârenlik ederdi.Arkası yarınlar,Türk Halk Müziği,Türk Sanat Müziği,Hafif Müzik dinletileri iyide... hergün haber saatlerinde karalar çalınırdı yüreklerimize,korkular sarardı benliklerimizi...şu şehirde, şu saatte sağ-sol gruplarının şiddetli çatışmasında, şu kadar ölü var...Falanca karakola yapılan saldırıda, şu kadar polis öldü...v.s.haberlerle büyüdük,büyütüldük yalnızlığımızla...(Suyun mecrasını değiştirdiler,şimdiki çocuklarda ayrı acılarla büyüyor,büyütülüyor...)
Yapraklar sararmış,gazeller yerle yeksan olmuş...sığ bir grilik sarmıştı ortalığı...tıpkı hayallerim, umutlarım, çocukluk sevdalarımla beraber bu eylül sabahında...On yaşında bir çocuğa sorarsanız kahramanın kim ? vereceği cevap tereddütsüz; BABA olacaktır.
Babaları, yaka- paça,sorgusuz-sualsiz götürülmüş çocukları bilmek. Nereye ? sorusunu soran ağızlara cevap, dipçik olmuş çocukları anlamak bu günün çocuklarına bol aksiyonlu karelerle süslenmiş sinema filmi tadı verebilir. "Yapma asker amca,götürme babamı" ağzımdan kan damlıyordu.Olsun önemli değildi,yeterki babam kalaydı.Yeşiller içinde verilen emirle başka bir ruha bürünmüş memedime, dert anlatmak ne mümkün...
Babamı götürdüler dede, koş yetiş diyebilmekte mümkün değil...Çünki,Polis karakolunda bir oğlu sağcılıktan diğeri solculuktan sorgulanan ve ağzından burnundan kanlar damlayan yetmişinde bir yaşlıdan beklenebilecek bir yardım değildi bu. " ALLAH’ım neden?" diyebildim o yaşımın algıladğı kadarıyla...Kan davası mı vardı, benim bilmediğim? Cinayet mi işlendi benim görmediğim? iki ve beş yaşlarında ki kardeşlerimle beraber ağlamaktan gözleri morarmış annemi unutamıyorum...
Hayır,hayır...o zaman neden? neden? neden?
Düğümlenmiş boğazımla zor yutkunurken, titrememi şiddetlendiren hıçkırıklarla beraber gözyaşlarımı silmek, Hamdi amcaya kalmıştı...
" Anlayamazsın oğul,anlayamazsın, ben anlayamadım sen nerden anlayacaksın..."
"Babam ne zaman gelir, Hamdi amca?"
"ALLAH bilir oğul,bak benim oğullarımıda aldılar içeri!...korkma, beraber üstesinden gelirler!..." gözlerinden dökülen yaşları gizliyordu.
Dedeme koştum sarıldım...dakikalarca bırakmadım.Kan damlayan yüzünü öpüyor öpüyordum...
"Dede, babam ve amcamı bırakacaklar mı?"
Göğsüne sarılıp sevdiğim pamuk sakallarını bu sefer kızıla boyanmış kanlar kaplamıştı.Damla damla yere akıyorlardı.Yüzünü bir çok ifade kaplamıştı.Endişe,korku,hüzün ifadelerini bir an için saklayan dedem,zoraki gülümseyerek sarıldı,sarıldı,sarıldı....
Yedi yıl sürmüştü zindan yılları babam ve amcamın...Ve ben hep eylüllerden nefret ettim...Eylül gelince aklıma kan ve mor gelir...çocukluğunu yaşayamamış,hayal kurmaktan,gelecek planlamaktan aciz bir gürüha mor zaman dilimidir eylül...
Ha birde kendi kurdukları planlarla,kendi halkını,hunharca öldüren ve müslümanları katil olarak lanse eden en büyük mor eylülcü ABD’dedir benim gözümde... Kahrolsun mor eylülü üreten eller ve onlara hizmet etmiş şuursuz yürekler...[/b] | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Mor Eylül Çocukları Perş. Eyl. 15 2011, 00:44 | |
| | |
|
Nur_Sultan
Moderator
Mesaj Sayısı : 3652
Kayıt tarihi : 21/09/08
Yaş : 55
| |
] 
