Medineyi Ağlatan Ezan
İnsansak eğer, insan gibi yaşamalı ve insanca olmalı davranışlarımız. Güler yüzü zengine çatık kaşı fakire göstermemeliyiz.
İnsansak eğer, kalp taşıyoruz içimizde sevmek ve sevilmek için. Kin ve nefret tohumları ekmek için değil
İnsansak eğer, kan kokmamalı güllerimiz. Açan her gonca muhabbetle selamlamalı güneşi ve insanı.
İnsansak eğer, gülerken kan damlamamalı dişlerimizin ucundan. Vahşette hayvanlarla yarışmamalıyız.
İnsansak eğer, aydınlık yarınlara sevdalanmalı yürekler. Gelecek nesillere güzel bir şeyler bırakmanın telaşı olmalı yüzümüzde.
İnsansak eğer, sızlamalı vicdanlar hataların akabinde. Kararlar ne olursa olsun beraat etmemeli kendi vicdanımızda. Hata yapmada ısrar etmek, şeytanı beslemek demektir unutmayalım.
İnsansak eğer, akan gözyaşlarına duyarsız kalmamalı insan. Elinden bir şey gelmiyorsa ağlayabilmeli onun acısını anlayarak. Bir yanda vahşeti izlerken öbür yanda mideyi doldurmamalı hayvanlar gibi
İnsansak eğer, her canlının değerli olduğunu, bu değerin bizatihi varlığının kendinden kaynaklandığını bilmeliyiz.
İnsansak eğer, kendi gücümüzü başkaların zayıflıkları ve zafiyetleri üzerine bina etmemeliyiz.
İnsansak eğer, rütbelerin, mevkilerin, makamların, zenginliğin ve güzelliğin geçici olduğunu bilmeli, bunlarla hava atamanın, başkalarını küçük görmenin ve onları ezmenin uzun vade de yarar getirmeyeceğini idrak etmeliyiz.
İnsansak eğer, her gün gördüklerimiz sıradanlaşmamalı gözümüze. Anlamlı bakabilmeliyiz hayata. Mucizelerden medet ummayı bırakmalı, esas mucizenin kendimiz olduğunu unutmamalıyız.
İnsansak eğer, herkesin yaşama hakkına, inanma ve düşünme hakkına saygı duymalıyız. İnsan onuruna yaraşır şekilde yaşayabilmeli herkes
İnsansak eğer, duygu, düşünce ve eylem dengesini adilce kurmalıyız. Terazinin bir gözü ağır olursa dengede olmaz hayatın hiçbir safhası.
İnsansak eğer, bize ihanet edeni unutmalı fakat dinimize, vatanımıza ve milletimize ihanet edenleri asla unutmamalıyız.(hz.Ali)
İnsansak eğer, dünyalık sahibi olmak isterken edep ve erdemi elden bırakmamalıyız.
İnsansak eğer, ahde vefa göstermeli, emanete asla ihanet etmemeliyiz. Bir emanette biziz atlamayalım. Kendimize de ihanet etmeyelim.
İnsansak eğer, insan olmalıyız gerçekten. Farkımız olmalı hayvanlardan. İnsan diye geçinip de binlerce hayvan görmekteyiz sokakta. Şeklen insan…
ALLAH Resûlü hasta yatağında soğuk terler döküyor. Hazreti Aişe'nin gözü yaşlı, Hazreti Ebu Bekr'in başı yerde, Kainatın Efendisi ebedi yolculuğun eşiğinde son nefeslerini sayıyor. Medine soluk almadan bekliyor.
Buruk yürekler, endişeli bakışlar ve köşelerde sessiz sessiz akıtılan göz yaşları& Tek istenilen şey, bir haber. Habibin sıhhat haberi. Fakat Alemlerin Rabbi daha fazla uzatmayacaktır dünya gurbetini Habibinin.
Ahmedi'nin yüreğini daha üzmeyecektir bu çöllerde.
İşte son an ve son nefesve ve Habibin dudaklarından dökülen son söz: Er'rafiku-l a'la! Er'rafiku-l a'la! Yüce dost! Yüce dost!
Kainatın Sevgilisi ulaşıyor dostuna.
Ezan vaktidir. Resûlullah'ın yokluğundaki ilk gecenin sabahı. Bilal elini kulağına götürmek için hazırlanıyor. Mukaddes daveti duyuracak. Lakin yüreği yanıyor. Yanık sesi, yanık yüreğiyle hepten hüzne bürünmüş başlıyor ezan-ı Muhammedi. Ve tam Eşhedü enne Muhammederrasûlullah derken bir hıçkırık kopuveriyor Bilal'in ciğerlerinden. Bilal ağlıyor, sahabeler ağlıyor. Dalga dalga hüznüyle yayılıyor gülbang-ı Ahmedî. Peygamber müezzini ezanı güçlükle bitirebiliyor.
Medine Peygamber şehri. Hiç böyle görmemişti bu şehri Bilal. Her bir taşından göz yaşı damlıyordu sanki. İşte bu sokaklardan yürümüştü ALLAH Resûlü. Bu mescitte oturmuştu. Şu kütüktü yaslanıp da hutbe okuduğu. Mübarek ayaklarının değdiği toprak bu topraktı. O'nun gül kokusu sinmişti bu yerlere. Medine O'nu bulduğu gün can bulmuştu. Ama şimdi o yoktu bu şehirde. Her zerresine hasretini nakşedip göçüp gitmişti işte. Bilal Medine'de duramazdı artık. Baktığı her yönde O'nun hatırasının canlandığı, yüreğine hicran ateşleri yağdıran bu şehirde kalamazdı. Hasretini bağrına basıp Şam'a gitti. Aradan seneler geçti. Medine peygambersiz, ezanlar Bilalsiz seneler geçti. Halife defalarca Bilal'i Medine'ye çağırdı. Tüm ısrarlara rağmen peygamber müezzini kabul etmedi bu davetleri. Fakat bir gece Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) rüyasına geldi Hazret-i Bilal'in. ALLAH Resûlü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) nurlar içinde ona bakıyor, sitemvâri bir tavırla: Ne zamandır beldemize uğramaz oldun Ya Bilal! diyordu. Ertesi sabah Bilal, emri alan asker gibi fırladı. Derhal Medine yollarına koyuldu. Bilal'in ne sıcakta pişen vücudu ne uzayan yollara bakan gözleri vardı. Hissettiği tek şey kalbindeki tarifsiz sızıydı. Özleten, ağlatan, yandıran bir sızı.
Günlerce süren yolculuğun ardından Bilal, sevgilisini gömdüğü hicran şehrine ayaklarını basıyordu işte. Ve o gün Medine bir zamanlar çok iyi tanıdığı bir sesle açıyordu gözlerini sabaha. Sesi duyan daha iyi işitebilmek için kapılara koşuyordu. Sokaklara dökülen insanlar heyecan içinde birbirlerine tek bir şeyi haber veriyordu. Bilal gelmiş! Seneler sonra Bilal Medine'ye dönmüş. Kalpler sanki yerinden çıkacaktı. Sokaklarda kadınlar, çocuklar& Medine böyle bir şey görmemişti. Bütün şehir mescide akıyordu
. Onlar bu sesi hep peygamber hayattayken duymuşlardı. Bu sesi işitip de gittiklerinde mescide ALLAH Resûlü'nün o mübarek yüzünü görmüşlerdi yıllarca. Peki ya şimdi? İşte bu ses Bilal'in sesiydi. Yoksa Muhammed Mustafa (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) , kainatın biricik sevgilisi şimdi de mescitte miydi? Birisi deseydi ki: Evet, Peygamberimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) mescitte, müminleri namaza bekliyor. Şüphesiz buna inanmayan kalmayacaktı. Bir anda çağlayan hisler o koskoca hakikati unutturuvermişti. ALLAH Resûlü artık aralarında yoktu ve dönmesi de mümkün değildi. İşte o dem herkes koyuverdi kendini. Genç, ihtiyar, kadın, çocuk herkes herkes ağlıyordu. Her şey ortadaydı. Bu ses bu semalarda Muhammed Aleyhisselamsızdı.
Bilal de yüreğinin yangınlarına su serpiyordu gözyaşlarıyla. O da ağlıyordu.
Hıçkırıklara karışan bu ezan bütün Medine'yi ağlatmıştı. Bu Hazret-i Bilal'in okuduğu son ezanı oldu. Şam'a döndükten bir süre sonra o da Hakk'ın rahmetine ulaştı
alıntı
Anasayfa 
] 
