Anladim Ki
Geceye çalan saçlarından tutundum hayata
İpeksi dokunuşların adıydı ellerin
Oysa hayat ne anılar kadar güzel
Ne de ümidiydi çocuksu düşlerin..
Güneş bir başka doğardı huzurla
Tebessümü ışırdı yüzümüzde
Kokusu bile başkaydı bu evin
Ahşap duvarların gizeminde saklıydı huzur
Her sabah eski radyonun sesiyle
Dizlerinde uyuyan Sarman'ın nefesiyle
Yepyeni bir umuda doğardık birlikte
Pencere önünde gugucuk kuşlarım
Nasıl da can atardı buğday tanelerine
Ve anılarda kaldı mutluluğun adı
Şimdi uzak bir iklimdir özlemle esen..
Ne çok özlüyorum ne çok o günleri
Hala çocuğum içimde
Hala sevgi dolu
Hala benimlesin hayallerimde..
Öğrendim ki hayat zamanla büyütürmüş acıları
Çile ipliğinde işlenirmiş nakkaşın ellerinde
Bazen en güzel deseni seçebilmek ne zormuş
Sahiplenebilmek yüreğinde..
Şimdi kapat gözlerini
Bir dilek tut çocuksu hayallerimizden
Gökyüzüne savur en mavisini
Sevgisiyle boyasın beni..
Ne olurdu büyümeseydik yenilip zamana
Takvimlerin sararaın yapraklarına inat
Kalabilseydik anılarda
Anladım ki hayat çekilmezmiş
Adı imtihan olmasa
Züleyha Özbay Bilgiç
Anasayfa 
] 
