mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Hayat Yaşamaktan İbaret Paz Şub. 01 2015, 16:00 | |
| Hayat Yaşamaktan İbaret
Sıcak evimin penceresinden, dumanı üstünde tüten çay bardağım iki elimin arasında ellerimi ısıtırken dışarıyı seyrediyorum. Sokakta yakalarını kaldırmış soğuktan korunmaya çalışan insanlar işlerine yetişme telaşındalar. Kimisinin elleri cebinde, bazıları şemsiyelerinin altında kafalarının içinde binbir türlü düşünce...
Herkesin öncelikleri farklı. Milyarlarca insanın yaşadığı bu dünyada herkes farklı nedenlerden mutlu olabilirken, neden genelde herkes mutsuz diye düşünüyorum. Beklentilerin yüksek tutulması mı sebep acaba. Halbuki mutsuz olmak için bir sürü sebep sayabilecekken, mutlu olmak için nedenlerimiz ne kadar da az.
Nedir mutluluğun tarifi, herkese göre farklı, göreceli bir kavram, kısaca iç huzuru diyebilir miyiz. Şimdi ben sıcak evimden elimdeki sıcak çayımla dışarının soğuğunu bilerek penceremden dünyayı seyredebiliyorsam bir de kafamın içi rahat ve huzurluysa işte benim için mutluluk. Çünkü soğukta dışarıda yaşayanları düşünüyorum, zor şartlarda geçinmeye çalışanları, ayın sonunu nasıl getireceklerini hesaplayanları, akşama ne yiyeceğiz diye tasalananları düşünüyorum. Çayımın kokusunu içime çekerken gözlerimi kapayıp kendi halime şükrediyorum...
Kimbilir ne kadar çok insan şimdi benim yerimde olmak isterdi, mutlu olmak ya da olmamak kimin elinde. Yaşanan ve yaşanacak olan bütün acılar ve dertler hepsi geçici mi, kalıcı olan, iz bırakan acılar yok mu. Çünkü yaşıyoruz ve hayattayız ve bu hayatın ne zaman biteceğini bilmiyoruz. Neler getirip neler götüreceğini, kimlerin gelip gideceğini bilmiyoruz...
Hayat nedir diye düşünüyorum da, dünyanın bir kapısından girip bir kapısından çıkmaktan ibaret değildir tabii ki. Arada öyle çok sorumluluklar, öyle çok açmazlar var ki, hep çetele tutmaktan ibaret gibi. Neler yaptığın, ya da yapılacaklar, ödediğin ya da ödenecekler, alınacaklar verilecekler, gelecekler gidecekler hep bir yarış gibi. Yetişmeye çalışmak bir şeylere, bazen yetişememek, yetişemediğin için üzülmek. Kimler geldi, kimler geçti sayısı belirsiz ömür boyunca, sevenler, sevilenler. Kimisi iz bıraktı, kimisi iz bile bırakmadan geçti gitti bir varmış bir yokmuş gibi...
Hayat aslında kendini bulmak, kendin için neler hissettiğindir. Şefkat, sevgi sarmalında nefretin yerine iyiliği koymaktır, kendin için ne istiyorsan arkadaşın için de aynısını istemektir. Güven geliştirmek, önemsemek, çalışmak, öğrenmek, kendini iyi tanımaktır hayat dediğin, paylaşmaktır. Ve hayatında olmasını istediğin ama olmayanlara hayıflanmak, olan güzelliklere şükretmektir. Yoksa hayatın bir kapısından girip diğerinden çıkıp gitmek en basiti...
Canım dışarı çıkmak istedi şimdi, eşofmanlarımı üzerime geçirip sıkıca giyinmeli, kapşonumu başıma geçirip ıslak kaldırımlara basmalıyım. Rüzgarı hissedip, havayı koklamalıyım. Belki bir arkadaşıma sabah sabah bir telefon edip uyandırırım ve ben geliyorum kahvaltıya derim. Bir sokak simitçisinden fırından yeni çıkmış simitlerimi de alıp dost sohbetine sığınmak isteği sardı birdenbire. Demli bir çay bardağının üzerinden iki çift gülen göz birbirine çok şeyler anlatırken, dilimizde tatlı dedikodular dudaklardaki gülücükler eşliğinde bir kahvaltı. İşte basit bir mutluluk...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Hayat Yaşamaktan İbaret Salı Şub. 03 2015, 00:55 | |
| | |
|
] 
