Hikâye (Tevekkül)

Hikâye (Tevekkül)
Ebû Hamza EI-Horasânî (k.s.)[url=http://yukarikayalar.wordpress.com/Users/mustafa/Desktop/DOSYALAR/E- Kitaplar/Ruhul beyan tefsiri/003-Al-i %C4%B0mran4 -Hik%C3%A2ye (Tevekk%C3%BCl) - Sayfa 24.doc#_ftn1][1][/url]buyurdular:
Senelerden bir sene ben haccettim. Yolda yürüyordum. An­sızın bir kuyuya düştüm. Nefsim benimle mücâdele etti. İmdat edip yardım çağırmam için beni dürttü. Ben:
-”Vallahi, kimseden yardım istemeyeceğim!” dedim.
Kimseden yardım istemedim. Bu düşünceleri daha tamam­lamamış iken, kuyunun başına iki adam geldi. Biri diğerine:
-”Gel bu kuyunun başını kapatalım ki, kimse düşmesin!” de­di. Gidip bir kamış getirdiler. Kuyunun başını kapattılar. İçimden yardım dilemek geldi. Sonra nefsime:
-”Bu iki adamdan, bana daha yakın olana şikâyette bulunu­rum!” dedim. Sustum. Onlara bağırıp kuyunun içinde olduğumu söylemedim. Onlar da kuyunun ağzını kapatıp uzaklaştılar.
Bir saat kadar bir zaman geçti. Bir de baktım, bir şey geldi. Başıyla kuyuyu açtı. Ayaklarını uzattı, sanki bana:
-”Bana tutun! Seni çekeyim!” der gibiydi; lisân-i hâl ile… Ben de bunun Allâhü Teâlâ hazretleri tarafından olduğunu anladım. Ona tütündüm. O da beni kuyudan çıkarttı. Bir de baktım ki bir canavar! Hayvan beni kuyudan çıkarttıktan sonra çekip gitti. O anda gizliden bir ses işittim:
-”Ey Ebu Hamza! Bu daha güzel değil mi? Seni telef olmak­tan, telef edici bir hayvan ile kurtardık!” diyordu. Yoluma devam ettim.
Onların (meşâyihin) bazıları buyurdular:
Tefvîz (işlerini ALLAH’a ısmarlama ve hakikî tevekkül) meyda­nına düşen kişinin bütün muradları, ayağına gelir, gelinin süslenip kocasına gitmesi gibi…

---

[url=http://yukarikayalar.wordpress.com/Users/mustafa/Desktop/DOSYALAR/E- Kitaplar/Ruhul beyan tefsiri/003-Al-i %C4%B0mran4 -Hik%C3%A2ye (Tevekk%C3%BCl) - Sayfa 24.doc#_ftnref1][1][/url] Ebû Hamza Horasanı (k.s.) hazretleri, evliyanın üçüncü tabakasındandır.
Aslen Nisâburludur.
Doğum tarihi kesin olarak belli değildir.
Cüneyd-i Bağdadî hazretlerinin akranıydı.
Ebû Türâb Nahşebî ile sohbet etti.
Aşk ve vecd ehliydi. Cezbe ehliydi.
Ebû Hamza Horasânî 290 (m. 902) yılında vefat etti