Sen Gelene Kadar...

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Sen Gelene Kadar...

Kimsenin attığı taş ses çıkarmadı henüz, Acı kaç boy ölçemedi kimse, herkes kendi boyuyla kıyasladı bu yüzden, Ben dağlarca dedim, kimisi diz boyu…
Acı kiminde derin izler bıraktı ve gitti. Kimini karanlıklarında boğdu, kimisi ise kendini salıverdi acının yırtıcı kayalıklarına. Herkes kendince yaşadı vel-hasılı.
Ama kimse kimsenin acısının lezzetine eremezdi.
Yemeğe ne kadar çok el değerse lezzeti ve bereketi artıyorsa. Acıtmaya meyille eller el attıkça gönlüme derinliği ve ızdırabı o kadar arttı, kimseler tahmin edemezdi, anlıyorum seni diyen teselliler yarama rüzgardı, acısını çoğaltan ve kanımı kurutan…

Kuruyan sadece kanım değil hislerimdi de, ne kımıldayabiliyor ne de anlayabiliyordum, etrafımdakilerin tesellileri, birer uğultu gibiydi…
Narkoz istedim doktorumdan, bir müddet duymak ve görmek istemiyordum, hissizliğime uykuyu ekledim. Ki umudum uyandığımda yalnız kalıp etrafımdakilerin sesinden kulak veremediğim kalbimi dinlemekti. Geldi anlar, geçti saatler ve narkozdan uyanma vaktiydi, gözlerimi açmaya korktum umut kırıklığına uğramamak için. Ki narkozdan da öncesinde, öncenin de öncesinde umudumun paramparça olduğunu unutmuştum. Ta ki gözlerimi açtığım anda hatırladım.
Gözlerime yönelen tüm gözler umutluydu halimden, yaralarım kabuk bağlamaya başlamıştı ama benim param parça olan umutlarım ayaklar altında kaybolmuştu, Yaralarım sarılsa da umutsuzluk, kanatsızlıktı…

Ta ki sen çıkıp gelene kadar, hiç el değmemiş umutlar getirdin bana, kol oldun, kanat gerdin etrafıma, şimdi yeni doğmuş bir bebek saflığında bakıyorum hayata, yeniden doğmuş gibi baştan öğreniyorum her şeyi, Ve korkmuyorum bir gün beni bırakıp gitmenden, hani yeniden doğmuş gibi olsam da bildiklerim ve hayat tecrübelerim sıfırlanmadı, acı halen dağlarca ama benim boyum uzadı, seninle bakan gözlerim gören oldu hayatı, kuş bakışı seyretmeyi öğrendim seninle, bir yola girmeden, çıkışına bakmayı öğrendim, yoluma çıkan dikenleri nasıl temizleyeceğimi gül’e zarar vermeden ve bataklığa boğulmuş mekanlardan nasıl sıyrılacağımı. Sayende yeniden yaşamayı öğrendim, zalim değil mücahide olmayı, karanlık değil ışık olmayı, sevmeyi öğrendim seninle, dünya-ya örümceğin ağlarıyla tutunmayı, kalıcı değil geçici konaklamayı öğrendim dünyada…
Hayatsa ebediydi, mekanlar farklıydı sadece…
Menzilim belliydi en başından, kıldan ince bir sırattı geçmem gereken, naifliği ve zarifliği öğrendim ağır basmamak için sırtıma yük almadan yaşanabileceğini gördüm, yarının telaşına düşmeden, üzerimde ki sutrelerle geçinmeyi öğrendim, elimde olana şükrederek, elimdekilerin bereketlendiğini gördüm, ne kadar az nazarı üzerime çekersem mukabilince daha rahat nefes alabildiğimi hissettim, yeniden yaşamayı öğrendim, aslında geç kaldım bir çok şeye yeni doğan çocuklar annelerinin kollarında eminken ben onların saflığıyla sokakların hoyrat kollarında buldum kendimi narkozdan sonra..
Zorlukları gözlerimi ufuklara çevirerek geçmeyi öğrendim, köz ateş üzerinde yürürken cennete adım attığımı hayal ettim, hayallerimi dünyaya takılmadan teyet geçmekte kurmayı öğrendim..
Ve hep yanımda olmayacağını bildim kendimi buna hazırladım, yol ayrımı gelsin hiç istemedim sana bu kadar alışmışken ama seni dünyayı gören gözlerimle göremesem de artık dualarımda hep yanımda bildim…

İkinci baharım oldun bir nevi, sonbahardan sonra kış bitmiyorken ömrümde, seninle kurumuş, donmuş dalarım filiz vermeye başladı, ölü toprağım can buldu gelişinle, miladı oldun ömrümün, hayatımın cemresi, özümün özü..
Ki aslında sen hep yanı başımdaydın, özüme öz verendin, ben dünyaya gözlerimi açtığın günden beri.. Ama ben seni görüp bildiğim günü miladım bildim.. Yeni bir sayfa değil yeni bir defter tuttum, geçmişin izlerini bir bir yakmak için bile zaman harcamak istemedim topluca verdim ateşe, kimselerin ellerine geçmesin diye. Utandığımdan değil ama şahit tutmamak için bilmeyen gönülleri ki, ahrette iyiliklerime şahit olsunlar diye…

Alıntı

Özel Üye Mesaj Sayısı : 5244 Kayıt tarihi : 02/08/10 Yaş : 53

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Aşık Korkmaz Maşuktan Gelene Razıdır...
» Biz Seninle Hayat Kadar Yalan Ölüm Kadar Gerçektik
» Adın Kadar Umut Yüreğin Kadar Hayat...
» Şiirlerim Kadar Eski Kalbim Kadar Yenisin
» Hayat Kadar Yalan Ölüm Kadar Gerçektik...