mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Karanlık Çöktüğü Zaman Salı Ekim 23 2012, 18:32 | |
| Karanlık Çöktüğü Zaman
Akşam olmuş hava kararmış… Gece hırs yapmış yine gündüzü bastırmış. Ah gece! Ah karamsar gece! Dilimde sitem var sana bugün iki hece… Alıp gittiklerine bedel verecek neyin var bana? Söyle! Tenhalaşan vakitlerde bana sokulan ece… Sevindirecek neyin var?
Ben bahar çocuğuyum. Güneşe âşığım. Işık olmadan yaşayamam. Gülmezsem ben “ben” olamam. Üzme beni çekip gitmelerinle… Susturma beni uykuya meftun halinle… Durdurma beni kederinle… Sende karamsarlık yüklenmiş suretler görüyorum. Yılgın adamlar yorgun kadınlar. Hepsi sokak sokak dağılmış; öcülerinden kaçmış yorgan altlarına saklanmışlar. Bitirmiş onları bir şehir hem de bu şehir bir gündüzde. Emmiş tüm enerjilerini… Boşamış onları hayattan tek celsede! Herkes birbirine dargın bakıyor metropollerde… Tanışmadan darılmışlar mı? Yüzler tebessüme küskün ve suskun. Güldükçe yanakları sancıyor insanın buralarda. Hayalim sana kaçıyor. Aklım firarda.
Sahi ne oldu bu insanlara? Ne oldu da ruhları bedenlerini bir gecede terk etti? Hem nasıl etti? Bir anda gitti… Bu nasıl bir terk ediş ki beden hâlâ hayattadır. Otobüslerde metrolarda trenlerde gezen cesetler hep canlıdır. Ruhsuz yaşamayı mı öğrendi bedenlerimiz en sonunda yoksa?
Feryatlarım nereye varsın şimdi? Kulak ver bana! Bu şehirde kulaklar var ruh yok! Kime anlatayım derdimi artık? Dert var bırak dermanı duyan yok! Acıları bardak bardak bültenlerden içtiğimizden beri güzellik zehirlendi biz bilmeden. Neşemiz bizi terk etti. Biz her gece evimizde monoton kederler solur olduk standartları mutluluk sanarak. Standartların toplumu olduk. Evimiz oldu arabamız oldu standartlar oturdu. Ve fakat orijinalliklerimizi unuttuk! Elimizle yaptık kendimize bu zulmü. Bileğimize kelepçeleri ellerimizle taktık. Benzini bizdendi bu yangının. Kendimizi kendi ellerimizle “biz” yaktık!
Çocukluğumu anımsamaktan da korkuyorum artık! Yazdan o günler… Yazmam o günleri! Yazık o günlere! Bugünlerin tahatturuyla kirlenmesinler.Hem kızmasınlar artık bana sararmış resimlerle. Gücenmesinler…
Ben olduğum şey olmak istemezdim çocuklar!
Ey bana her albümde kızacaklar! Neyse… Gitmeyeyim üstlerine… Zamanla asık yüzüme onlar da alışacaklar. “Ahir zaman geldi” diyorlar ne yapayım? “Ahir”i bırakıp zamanla mı takılayım? Aklım başımın içinde bu kadar zonklarken “son”ları nasıl unutayım? Ne olur suretlerim beni sizler anlayın… Beni ben yapan hatıralar beni yalnız bırakmayın!
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Karanlık Çöktüğü Zaman Çarş. Ekim 24 2012, 01:18 | |
| | |
|
] 
