mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Hüzün Mevsimidir Gönlüm Yalnızlık Çıkmazlarında Paz Eyl. 30 2012, 20:43 | |
| Hüzün Mevsimidir Gönlüm Yalnızlık Çıkmazlarında
Eğer bir umutsuzluğa yakalanmışsa yüreğiniz sizi her yerde gölgeniz gibi takip eder hüzün. Herkes sizi güler yüzlümutlu gördüğü halde; siz içinizde sürekli ağlayan o çocuğun farkındasınızdır. Ve ne çikolata ne oyuncaklar nede başını şefkatle okşamanız susturamaz onu...
Çevrenizde hep sevilirsiniz ama kendinizi hiç sevmezsiniz. Yalnızlığı seversiniz size acı verdiğini bildiğiniz halde. Herkesin yalnız olduğunu düşünürsünüz kendinizce ve çift kişilik bir yalnızlık çekmektense tek kişilik bir yalnızlıktır tercihiniz.
Her gece yatağınızın baş ucunda oturarak düşüncelere dalarsınız siyah gökyüzünün izlerken... İçinizdeki minik yürek en çok o zamanlar ağlamaya başlar..En çok o zamanlar yırtar kendini...Arkanıza bakarsınız akşam olmasına rağmen gölgeniz gene yanınızdadır sizin...En çok o zaman bastırır yalnızlığın verdiği acı yüreğinizi.
Bir yudum kahve...
Sıcak kavuşmaların tiryakiliğine sarılmış orta halli...
Bir film...
Sayacın işleyip de görüntülerin tende izlendiği...
Bir öykü...
Yazı karakterinde siyah düşen yerde beyaz...
ve özleme kesilmiş göbek bağının düştüğü toprakta rüyalara sıçrayan minik tebessüm...
Hep aranılan insansınızdır oysa...Ama nedense insanlar hep en kötü anlarında ararlar sizi..İçlerindeki tüm acıyı önce size boşaltırlar sonra da o acılarla baş başa bırakıp giderler mutlu bir şekilde...Yani onlarda aslında muhtaç olduklarında yanınızdadırlar sizin...
Halbuki siz hiç kimseye muhtaç değilmiş gibi gözükseniz de hep birilerine muhtaç olmayı istersiniz ama o birilerini hiç bulamazsınız. Çünkü siz muhtaç olan değil muhtaç olunansınızdır her zaman...Muhtaç olmayı istersiniz de korkularınız engeller sizi...
Çevrenizde muhtaç olacak birini göremezsiniz çünkü...Kimse sizden daha güçlü değildir..Kimse içindeki o minikle sizin kadar ilgilenmez çünkü...Hayatı akışına göre yaşarlar onlar..Halbuki siz önce kendi hayatınızı sonra da dünyanın gidişini değiştirmek istersiniz...
Değiştiremediğinizi hissettiğinizde ise daha fazla ağlar içinizdeki çocuk..Siz işte o zaman anlarsınızaslında sizden başkası ağlatmıyordur o nu..
Çünkü siz farkında olmadan çikolataların en acısını yedirirsiniz ona ve verdiğiniz oyuncakların ya bir kolu eksik ya kafası...Başını okşadığını düşündüğünüz anlarda ise aslında kanatırcasına vuruyorsunuzdur içinizdeki çocuğa...Ve o bu yüzden bağırır içinizde de sizden başka kimse duymaz hıçkırıklarını...Sizden başka kimse anlamaz bir yerlerde bir çocuğun iç çeke çeke; özlemleriyle hayalleriyle yapayalnız ağladığını...Ve o çocuk hep ağlar hiç susmaz...
Hiç susmaz çünkü siz hep kötülükleri görürsünüz yeryüzünde ve hüzün gölgeniz olmaya devam eder her zaman...Siz ise ne gölgenizden kaçabilirsiniz nede içinizdeki o minik yüreğin çığlıklarını duymaktan...
Bazen tüm yaşanmamışlıklarını sırt cantasına doldurur insan...
Geride bırakacagı pek bir seyde yoktur hani..
Şimdi ışıkların acık olup olmaması umrunda degildir..
Ayakkabılarının bagcıklarını baglamaya bile tenezzül etmez
Düşer yollara...
Usulca hic bir hayata dokunmadan gecmek ister..
Umursamadan önünden yüzlerce kez gectigi yerler
Dile gelmiştir sanki....
Gitmemesi gerektigi anlatır durur yol boyunca...
Sonra nedense geri dönüp bakar..
Koca şehiri arkasına almanın yorgunlugu
Omuzlarına düşmüştür...
Mırıldanır...
Yolun kaybolmaya yüz tutmus kıvrımından
birinin kosarak gelip
"gitme" demesini bekler...
Bekler... bekler..
Sonra Eli umutsuzca sigaraya uzanır..
Ve kararsızlıgın kıyısında
tekrar başlar yürümeye ....
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Hüzün Mevsimidir Gönlüm Yalnızlık Çıkmazlarında Ptsi Ekim 01 2012, 01:50 | |
| | |
|
] 
