Dostumdun hani. Gözümden akan yaşlar yüreğine dökülmeliydi. Damla damla oysa yanaklarımda minik nehirler oluştu sen görmedin. Tebessümlerimin ardına gizledim kederlerimi bir kez olsun bilmedin. Sessiz çığlıklarla arşa yükseldi de feryadım ey dost sen duymadın. Yanımda olmalıydın şimdi yaralarımı sen sarmalıydın ama olmadın olamadın...
Şimdi sen uykunun en tatlı deminde ben bir çare gecenin ellerinde. Adalet bunun neresinde ey dost adalet bunun neresinde. Derinden derine bir iç çektim. Yine o türküyü dinledim; Benim sadık yarim kara toptaktır benim sadık yarim...
Ve dostum bu sabah güne farklı başla olur mu. Halâ dostsan bana dostum diyebiliyorsam sana. Demek ki bir umudum var halâ gecenin bu kör karanlığında Bir kibrit şulesi kadar aydınlatsa da...
Anasayfa 
] 
