mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Yandım Ey Yâr...! Çarş. Ağus. 15 2012, 21:02 | |
| Yandım Ey Yâr...!
Felekler yandı ahımdan muradım şemn-i yanmaz mı?
Aşkım sabrımı aşar diye korkuyorum.Ben de kalmam bu çilehanede biliyorum.Gel de şu yüreğe anlat.Gel dokun da bin ah işit…
Yandım Ey Yar! Geceler ahımla inler oldu.Dışarıda efsunlu bir bahar var.Güllerin de hali sana aşikâr.Toprak küskün yağmura.Yağmurda yağmaz oldu yokluğunda.Gündüzler zulümgece keder gece gam gece boynu büküklük gece ölüm…
Meylim yok dünya yollarında yürümeye bu nasırlı ayaklarla.Hani kovanımda balımsın isterse kovanım yağma olsun.Ama gel de istersen zehirim ol ol da bu can ten evini terk edeyim.Bu gece ayın şavkı vurmasın yüzüme ve gece örtüsünü örtmesin üzerime.Bu bendeki gurbet zârı zârı inletiyor beni.Arşı tepelere verilen kızların ağıtlarından farklı benim ki.Ben suçunu inkar etmeyenlerdenim.Dünyaya mahkum edilişimin sebebini bilmekteyim.
‘Şayet aslından biraz ayrılsa can öyle bekler vuslata ersin zaman’(Mesnevi.)
Ne zaman vuslat Ey Yar! Can bitap düştüsaçlarıma hazan düştü. Sevdama köz düştü.Lime lime etti bu hasret beni.İlmek ilmek cana dokudum da seni gönül gözüme hayranlık düştü.Özlem iklimlerinden dergahına sesleniştir bu ahı feryada karışmış bir kıtmirin yanmasıdır.Gel ne olur bir gün çıkıp gel alev almadan ruhum.Canı dişindeözü közünde bir ağlayıştır bu.Kâlin Hâle serzenişiMecnunun leylaya vurgunluğu.Gel ateşe su(uuu)…
‘Herkesin zannında dost oldum ama kimse talip olmadı esrarıma.’(Mesnevi.)
Sen benim esrarım sen yok(sul)luğumsen ahımsen garipliğimsen benim inşirâhımsın.Kalabalıklar içinde yalnızlığı acıya buladım gezdim biçâre.Kirletilmiş hecelerin arasında kayboldu adın bazenan oldu kaldım divâne.Ve utandım adın başlara tâç iken.İnfak ettim nefsi diyerek çıkıp gel(e)medim huzuruna.Bu mağlubiyetin sonu şu demdeki halim oldu bak hanem gühahla dolu geldim kapına.Gayri bildim ben kendimi ne olur kapından geri gönderme beni.
Hatırıma düşen kelâmınla yaktım bu odu.Yak(sın) beni bu ateş hissizliğime kor düşsün yansın bu gece de.Nicedir ki düşmüşüm ben bu aşkaaşkın gözü körmüşçek şu mili senden gayri her şeyi görmüş şu gözlere.Yüreği de koydum ortaya sür sür de kızgın demiri belki hissetmez de.
Maşukun sırrıyla aşık örtülü sağ olan maşuktur aşık bir ölü.(Mesnevi.)
Sır oldum Ey Yar! Koyboldum ben dahi kendimi kendimde bulamazken gel de beni çıkar benliğimden.Can benden çıktı artık kana boyandı.Bir hançer yarası sırtında yangın yerinde ateşe bulandı.Ben bu yolda yandım da pişemedim.Kâr ed(e)medim amelim yetmedi huzuruna gelmeye ve sana hakkıyla eremedim.
‘Beni candan usandırdı cefadan Yâr usanmaz mı? Felekler yandı âhımdan muradım şemn-i yanmaz mı? Ben yandım da felekler de yandı.Sesime bir ses sunuver bu dertten öleceğim.Ya da al bu canı benden artık taşıyamayacağım ya da bir gün çıkıp geliver ya da ben biteceğim.
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Yandım Ey Yâr...! Perş. Ağus. 16 2012, 03:42 | |
| | |
|
] 
