Varım Veya Yokum Çokta Umrumda...!
Hayat Bazen Tam Yürekten Vuruyor İnsanı, Hiç Beklenilmeyen Bir Anda...
Bazı An'larda Yaşama Gücü Bulamıyor İnsan...
Kimi Kez Acılar Hep Kanatmamış mıdır Bizleri?
Ve Herşeye İnat, Hayata İnat Tutunacak Bir Yürek Aramamış mıyız Bazen?
Ne Kadar da Zordur Hayata Yeniden Gülümseyebilmek/Tutunabilmek...
Öylece Oturmuş, Kalakalmışken Bugüne Kadar Yaşadığım Acı, Tatlı Tüm Anlar Gözlerimin Önüne Geliyor...
Ben Hayata Biraz Kırık'ça Tutunanlardanım, Her An Vazgeçmeye Hazır Olanlardan!
Ama Yine de Her Şeye Rağmen Tutunduğum Zamanlarda da, Hep Bu Hayata Kırıkça Tutunmama Karşı Kendimin Kendime Açtığı Bir Meydan Savaşı İdi...
Çünkü Bazen Yaşamın Kendisi Ölümle Denk Olabiliyor...
İplerini Elinde Tutamadığımız "Hayat" Denilen Bir Garip Yarışın İçinde Savrulurken Kırılabiliyor...
Bir Anda Kendini Böyle Derin Düşüncelerde Bulabiliyor İnsan...
Hayat Oyununu Oynar Bize...
Kimi Zaman Kendinizi Sarılıp Sarmalanmış, Eliniz Kolunuz Bağlanmış Hissedersiniz...
Bazı An'larda da Bir Boşluğa Düşer Gibi Hissedersiniz...
En Büyük Korku O Boşluğa Düşmektir...
Çünkü O Boşluğun Derinliklerinde Gördüğü İnsanın Kendi Yansımasıdır...
Sonra Sonu Olmayan Bir Boşluğa, Bir Hiçliğe Bırakır İnsan Kendini...
Bazen Ayakta Durabilmek O Kadar Zor ki, O Boşluğun Derinliklerine Düşüvermek Daha Kolay!
Bu Sefer Yazdıklarımın, Yazacaklarımın Adresi Yok!
Satırları Yazmakta Bile Zorlanıyorum...
Artık Kelime Hazinem Daraldı...
Yıpranmış Bir Hayatın, Bıraktığı Köhne Duygular İçindeyim...
İçimdeki Yara Günden Güne Daha Çok Yakıyor Canımı...
Ve Her Gün Bir O Kadar Daha Kanıyor, Bende Açtığın Bu Yara, Hissediyorum...
Üstüm Başım Berbat...
Saçlarım Darmandağınık...
Ellerim Kan İçinde, Yürüyorum Usul Usul Zorluklarla...
Yorgunum...
Soluksuzum...
Yüreğim Kararmış...
Sırtımda Çileler Yüklü...
Umudum Sönük...
Artık Nice Şeylerden Geçmişim!
Bir Damla Umut ve Yüreğime Serpeceğim Bir Damla Suydu İsteğim, Ama Ne Yazık ki Bir Çeşme Bulup, İçimin Yangınını Söndüremedim!
Sonbaharın Rengi Gibi, Sapsarı Çilelerle Dolu Yine Ömrümün Kalan Yolu!
Yalnız Bugün Değil, Dün, Bir Önce ki Gün ve Daha da Öncesinde Olduğu Gibi!
Hayat Soğuk!
Çok Soğuk!
Bir O Kadar da Vurdumduymaz!
Yağmur Yağıyor, Yine!
Yağan Yağmur Değil, Sanki Yalnızlığım ve Çaresizliğim Pencerelere Damla Damla Vuran...
Aklımda ve Yüreğimde Yıllarımı Dolduran...
Hep Bir Yarımlık...
Hep Bir Eksiklik...
Hep Bir Uzaktalık...
Hayatta Tek"Kimse"mden Yoksunluk...
Bir Kavuşma Mucizesine İnanma Yolunda Harcanmış Bir Hayatın Ansızın Sonuna Gelme Var!
Yağmur Yağıyor ve Yine!
Yüreğime Dar Gelen Sevgi Sözcüklerine İhtiyacım Yok Artık!
Hücrelerimin Donduğunu Hissedebiliyorum...
Ardında Bıraktığın Çukur Üşütüyor...
Acıtıyor...
Canımı Yakıyor!
Yaşamışlığın Verdiği Süreç Bana Sadece "Seni" Getirdi ve Ben Şimdi Senden Geri Kalanlarla Yaşamaya Çalışıp Onlarla Ölmeye Çalışıyorum!
Hep Böyle mi Yaşanır Ayrılıklar?
Beklerken O Dönülmez Yollara Karışan Sevgiliyi Hep Tükenir mi Seven?
Aynalarda Solarken Gülüşler Hep mi Teslim Olunur Yalnızlığa?
Nereye Kadar Tahammül Edilir Hasretin Acımasızlığına?
Böyle Uzarken Geceler Nasıl da Eskiyor Umutlarımız Bir Bir Nasıl da Siliniyor Gözlerimizden...
Biz Hep Yalnızmışız....
Hep Yanlışmış Güvendiğimiz Doğrular...
Umutlarımız Hep Umutsuzca Yaşanan Sevdalarda Unutulmuş...
Hep Korkularımıza Yenilmişiz...
Hep Yenmiş Zaman Bizi...
Aynalarda Kaybolurken Gülüşler, Teslim Olurmuş Yürekler Ayrılık Diye ÖLÜM e!...
Sorma Bana İyi misin Diye Sakın Sorma!
Ne Değişecek?
İyiyim Desem Sevinecek misin?
Yada Kötüyüm Desem Üzülecek misin?
Sorma Bana Neredesin Diye Sakın Sorma!
Kuyuların Dibindeyim Desem Sende mi Geleceksin?
Yoksa Beni Daha Derinlere İtip Kaçmaya Devam mı Edeceksin?
Ne Önemi Var ki Bana Sorduklarına Verdiğim Cevapların...
Sen Gidişinle Beni Öldürdüğünde Yerime Geçip Tüm Sorduğun Soruları Kendi Kendine Cevapladın Zaten...!!!
Varım Veya Yokum Çokta Umrumda!
Ve Ölmek İstiyorum Kendimde Yavaş Yavaş...
Tükenerek, Tüketerek Kendimi!
Varlığım Kaç Para Etmişti ki Yokluğum Acıtsın !
Kalabalıklardan Arta Kalan Yüzüm Kimin Umrunda?
Ama Yinede Biliyorum ki; Hayat Bu, Hemde Çok Acımasız Bir Hayat!
Yaşamayı da Ölmeyi de Zoraki de Olsa İnsana Öğretir!!!
En Büyük Nefretim Kendi Sevgimle Acı Çeken Kendime...!!!
Kimseye Değil Bu Nefretim Sadece Kendime!
Sevmeseydim Olmazdı İçimde Koca Bir Dünya Şimdi Cehennem Oldu!
Sakın Girme Sende Yanarsın!
Alıntı..
Anasayfa 
] 
