GÖNÜL KAPISI
Gönül kapısı bu güzelim..
!Başka kapılara hiç benzemez.
Her misafiri ağırlar,gönlün her odasına açıktır.
Güvenirsin buyur edersin,yıllar yılı o kapıdan kimler girer kimler çıkar,bilemezsin
.Kimisi kalıcıdır,kimisi can yakıcı..
Kimisine iyiki gelmiş dersin,kimisi varlığıyla pişman eder.
Bazen bir bakmışsın çok seversin,
ama ne olursa olsun bir kapı vardırki gönülde,anlatılmaz.
Yıllar yılı gönlü bir eve benzetir dururum.
Evet bahçesinde çiçekleri,
gülleri,hatta kelebekleri bile olan bir eve.
Oda odadır gönül
Hayatınıza giren her kişi ayrı odalarda yer alır.
Kimi gelir misafir gibi,kimi gider ,
gönül cenaze evi;ama bir kapı vardırki gönülde anlatılmaz.
Anahtarı sadece birindendir,içini açsan boğulur kalırsın;
kocaman,derin,büyük bir okyanus gibi.
Dışına baksan çiçeklerle çevrili bir bahçe,
dikenleri batsada gülü yine istersin.
Ama öyle bir kapı vardırki gönülde,anlatılmaz.
Kimisi ansızın gelir,kimisi anlamadığın bir anda çeker ve gider.
Gidenler içinde sebepler çoktur aslında.Sevmeye bahane arar kalan.
Ama şu varki kapının koluna uzanacak yaşa geldiğinde,
gitmeyi öğrenir insan.Herkesin ayrı bir odası vardır gönülde.
Gelip geçici dediklerin,sıradan olanlar misafir odasında durur.
Zaten çok sürmez misafir gibi çeker gider.
Yalnız bir kişiyle yatarsın,oda o kapının ardında.
Öyle bir kapı vardırki gönülde anlatılmaz,yaşanır.
Yarinde durur o kapının anahtarı.
O anahatarı teslim ettiğin günden sonra, oradan istesede çıkamaz.
Gönül kapısı bu güzelim,başka anahtarla açılmaz.
Eğer yarin birgün mecburen ayrı düşerse kapından,
o gönül hep onun evidir.Ve unutmaki her gidiş bir ayrılık değil,
Çünkü bazen ne kadar uzağa gidersen git,bir kapı varki ..
anahtarı hep aynı yerdedir.
alıntı
Anasayfa 
] 
