mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Ölüler Nasıl Ölürmüş... Perş. Mart 29 2012, 21:44 | |
| Ölüler Nasıl Ölürmüş...
Vardı her yalnız gibi benim de bir merdivenim
Bulutlara kadar uzanan,
Bulutlarda saklı umutlarım
Her yağmurda yeryüzüne saçılan,
Sel olup akarken sokaklarda,
Başlardı düğünü sancıların.
Şimdi girdabındayım acıların.
Saymadım kaç gece öldüğümü
Hangi ölünün umurunda olmuştur ki yarın.
Aldığı her nefeste benliğini tüketen bir cellat oldum.
Hiç nefes almadan da yaşamayı öğrenmiştim oysa.
Sandım ki kimse sormaz hesabını cinayetlerimin.
Şimdi idam sehpasındayım.
Bedenimi terk et ki ipimi çekeyim.
Ölmek için çoktu nedenim.
Sevdim,öldüm,
Gülmedin,öldüm.
Ağladın gömüldüm.
Tek eksiğim bir avuç toprak.
Gel onu da gül kokulu ellerinle sen at.
Gün oldu keman oldum,dokundular ağladım.
Ama hep yaraydım,kim dokunsa kanadım.
Gözyaşlarıyla ıslanan hayallerimi astım.
Yarına kaldı umudunu yitirmiş dünlerim,
Yitirdiğim geleceğe küskün bugünlerim.
Girdiğim tüm aşk savaşlarının galibi ben.
Nasıl yenebililerdi ki ;sensizlik zırhını kuşanmışken.
Buz tutmuşken sensiz atan yüreğim,
Neden alevler içinde bedenim.
Gelen çok ,bir tek ben mi gidenim?
Gölgesinde oturmuştum ulu çınarın.
Yine de tenimde ayışığı yanıkları.
Ben döküldüm yaprak yaprak
Deniz tutuştu sen bakarken çakmak çakmak.
Bugün ayrılığın kaçı,
Nerdesin Dolunayım
Hadi dokun bana,
Bir an için,kısacık olsun.
Dokun da ağlayayım.
Birazcık insan olduğumu hatırlayayım.
Yalan ile gerçek birbirine karıştı,
Hangisi sen,hangisi ben.
O kalemi bir kerecik eline alabilsen,
Biliyorum sen de yazacaktın,
Darağacında sallanan celladın hikayesini.
Azrail bile merhamete geldi.
Sen terk etmeden bedenimi,kesmedi son nefesimi.
Hadi bir kerecik de olsa seni seviyorum de.
De ki anlatayım sana bendeki seni.
Gör bak neymiş seni düşümek.
Seni düşünmek bir kuşun son kanat çırpışı.
Seni düşünmek,her gece ölmek.
Her sabah dirilmek.
Her dirilişin ölüme olduğunu bilmek.
Öyleyse niyeki dirilmek.
Aykırı bir ayrılık bu.
Sen beni terk ettin de,
Canım..
Bedenimi neden terk etmedin.
Terket ki ipimi çekeyim.
Herşey değişti,takvimler değişti.
Sen değiştin,mevsimler değişti.
Oysa bende mevsim hep kış.
Üzülme sevdiceğim,
Baharı göremeyeceğim.
Alnımdaki çizgiler değişti.
Şimdi hepsi daha uzun,daha derin.
Aşkınla kocamışlığın nişanesi her biri.
Kalbimde aşkın derin fay hatları .
Her sözünde ağır depremler yaşıyorum.
Gel..
Hani çocukluğumuzda derdik ya ‘ölü ölmüş’ diye.
Gel de gör,ölüler nasıl ölürmüş.
Güneş ile ay…
Budur sevdamın özeti,
Hiç ayrılamayan,hiç kavuşamayan.
Senin adına’ sen var, ben var, biz yok’ dediğin.
Hiç kimse vazgeçilmez değil,
Beni unut dediğin.
Sen güneş ile ayı ayır birbirinden .
Ben vazgeçerim seni sevmekten.
Mehmet Erdem
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Ölüler Nasıl Ölürmüş... Cuma Mart 30 2012, 00:47 | |
| | |
|
] 
