mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: İnsan... Salı Mart 06 2012, 20:54 | |
| İnsan...
Birkaç ay önceydi.. Öğlen vakti , bir alışveriş merkezinin mescidine girdim..
Vakit epeyce ilerlediği için içeride pek kimse yoktu. Uzakdoğulu
görünümlü 30 - 35 yaşlarında bir hanım abdest almış titizlikle örtüsünü
bağlamaya çalışıyordu. Üzerinde yukarıdaki fast food yiyecek satan
yerlerden birine ait , armalı uniforma vardı. O sırada içeriye orta
yaşlı arap bir anne ile 14- 15 yaşlarındaki kızı girdi. Genç kız
aynanın önünde örtüsü ile uğraşan bayanı görünce heyecan ile annesine
birşeyler söyledi sonra da yanına giderek: ‘Sen yukarıda çalışıyorsun
hep görüyorum ama şaşırdım şimdi, maşaallah çok sevindim ne zaman
müslüman oldun?’ diye sordu. Genç hanım kısık ve titreyen bir sesle
cevap Verdi “ 3 gün önce” işte bundan sonrası benim için anlatılması
güç duyguların yaşandığı çok önemli dakikalardı.. Üçümüz gayriihtiyari
hanımın etrafını çevirdik heyecan içinde, anlattığı hikayesini
dinlemeye başladık… O ise gözleri dolu dolu, sesi titreyerek, tedirgin
, sıcak ama sıcacık bakışlar ile anlatıyordu…. “ 10 yıldan fazladır bu
ülkedeyim ‘ diyordu. “ Buraya çalışıp para kazanmaya geldim. Sri Lanka
lıyım . Aynı memleketli 5- 6 arkadaş aynı evde kalıyoruz. Ben yıllardan
beridir dikkat ediyorum da İslami kendime çok yakın buluyordum. Sessiz
bir insan sayılırım, Kimsenin işine karışmam, kimse ile alay etmem,
kimse hakkında konuşmam, hep iyi insan olmaya çalışırım, pek fazla
paraya önem vermem. Arkadaşlarım da çoğu zaman benimle dalga geçerler.
Bu ramazan birden tuhaf birşeyler hissettim. Kendi kendime dedim ki ben
de müslumanlar gibi oruç tutacağım. Denedim , çok müthiş hissettim
kendimi. Ne kadar güçlü olduğumu anladım. içimdeki duygular o kadar
güçlü idi ki anlatamam. Ramazanın sonlarına doğru karar verdim ben
müslüman olmalıyım diye… İslam merkezine gittim. Oradan ALLAH , İslam ,
ibadet gibi konularda merak ettiğm herşeyi sordum. Sonra dedim ki işte
benim aradığım bu.! 3 gün once de müslüman oldum , belgemi de aldım.
Ama evde artık benimle kimse konuşmuyor. Bu zaten deliydi, şimdi artık
iyice çıldırdı diyorlar. Bende sadece gülümsüyorum.! Yalnız şimdi çok
korkuyorum . Hiç hata yapmamam lazım. Herşey sıfırlandı yeniden
başlıyor hayatımda. Her attığım adıma dikkat ediyorum. Ağzımdan her
çıkan söz için on defa düşünüyorum. Acaba yanlış birşey söyler de
kimseyi üzermiyim diye… Yaptığım işte azami dikkat sarfediyorum
kimsenin hakkı üzerimde kalmasın diye. Herşeyi dosdoğru yapmam lazım,
ben artık müslümanım , olabildiğince, elimden geldiğince iyi olmam
lazım……. “ Böyle anlatıp gidiyordu işte…
İçimin titrediğini hissettim. Hepimiz yan yana namaz kıldık. Onun, yanıbaşımda elleri
ayakları titreyerek , huşu içinde kıldığı namazı hiç unutmayacağım.
Sonra da bana gözlerini dikerek “ doğru yapabiliyorum değil mi, Kabul
olur değil mi?’ diye sorusu… Aman ALLAH'ım!… acaba ben , ya benim
yaptıklarım. O kadar özendim ki. …. Onun yerinde olup Rabbime en az
onun kadar yakın olabilmeyi istedim…. Ellerini tuttum dua ederken eğer beni de hatırlarsan
bana da du et olur mu dedim. …. Oradan nasıl ayrıldığımı eve nasıl geldiğimi hatırlamıyorum. ….
Aslında her an yeni bir başlangıç yeniden bir yaradılış değil mi… Rabbim her an
yeni baştan yaratmıyor mu her şeyi. O zaman hiçbir zaman geç değil !
değil mi? … Şu an , şimdi herşeye yeniden başlayabiliriz onun gibi. O
kadar titiz. Doğru ve dürüst bir insan olmaya… Her söylediğimize, her
attığımız adıma dikkat edebiliriz. …. Geçmiş geçmiştir ders alırız ama
‘ keşke öyle değilde böyle yapsaydım …..’diye birşey yok , zamanı geri
getiremeyeceğimize göre bu keşkeler daha fazla zaman kaybından başka
birşey değil. Gelecekte ise bizi neler bekliyor bilmiyoruz. İşte
elimizdeki en büyük hazine …. Yaşadığımız an . Onu en iyi nasıl yaşarız
. !!! ona bakmalı değil mi?…
Nerede olursak olalım, ortam nasıl olursa olsun biz hep olmamız gerektiği gibi dosdoğru olacağız.
Bazen kendimizi yapayalnız hissediyoruz bu insan kalabalığının içinde
Oysa bir bilebilsek hiç bir an yalnız olmadığımızı………
Yıllar önce bir mektubunda şöyle yazmıştı rahmetli kardeşim :
“
Yalnızlık yalnızlığı hakedenlerin defterinde, etrafında kalabalıkla
yitip gidenlerin vicdanlarında… Bir tek kişi gülmese içten, hep maske
altından baksa yüzler, umrumda bile değil. Ne tanınmak amacım , ne de
istenmek. Verdiğim kadarını bile almak istemiyorum. Bana değneği verene
, körlük edip vurmuyorum ya gerisin geriye. Gülden ne koku istiyorum ,
ne de şarkı bülbülden. Hırslar sadelikte erirken, kim tahmin ederdi ki
en kompleks olanın en sadenin arkasında beklediğini. Sonsuzun hiçliğin
gözünden gülümsediğini…..”
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: İnsan... Çarş. Mart 07 2012, 01:05 | |
| | |
|
] 
