DİNDAR NESİL İSTİYORUM
Dindar nesil istiyorum; var mı itirazı olan?
Ben, babası Köy Enstitüsü’nde okuyan ve o anlayışla yetişen bir ailenin çocuğuyum. Her ne kadar babam okuma aşkıyla Van Erciş Köy Enstitüsü’ne gitmişse de, öğrenim görürken bu okulları açan zihniyet onu, anlayışını ve inancını bozmak için var güçleriyle uğraşmışlar. Ne hikmetse kendilerince bazı doğruları kafasına yerleştirmişlerdi: Mesela, Kürt olmasına rağmen Türk olduğunu idea etmesi… Tarihte kahramanlıkla alakası olamayan kişiliklerin kahraman gibi öğretilmesi… Dine ve dindara ait değerlerin savunulmasının tehlikeli olması… vb.
Bir anlayış, bilerek ve de art niyetle, bilinçli bir şekilde bu milletin evlatlarını geçmişine, geçmişe ait manevi değerlerine, dinine ve dindarlığa ait ne kadar mukaddesat varsa hepsine küfür ettirdi. Hatta bu bizzat okul kitaplarına konuldu ve yıllardır bilgi adına öğretile geldi…
Ülkeyi yöneten kadroların, ısrarla inançtan yoksun, özellikle İslam düşmanı olmalarına azami özen gösterildi. En hayati kurumların başına azıcık inancı olanların gelmemesi için ellerinden ne geldiyse esirgemediler. Hatta bu noktada kamuoyu nazarında suçlu göstermek için düzmece raporlar hazırlatmadan gazete haberlerine kadar, hangi yol varsa kullandılar. Son 30-40 yıldır, buna görsel basını da ekleyerek verip veriştirdiler. Görev yaparken inancıyla, Müslümanlıkla alakasını gösteren en küçük bir belirtiyi allayıp pullayıp suç gibi gösterdiler.
Bunları niçin anlattım? Bir asra yakındır, bir zihniyet bu memleketin evlatlarını kendi inandıkları ve düşündükleri şekilde bir kalıba koymaya çalıştı. Yerine göre arzuladıklarını icraata koymak için silaha ve zorbalığa da başvurmadan geri kalmadılar. Silahtan öte, bir de yasa dışı oluşumlarla ülkede terör estirdiler.
Ben ve emsallerim, dindar olduğunu, dine ait bir duygu ve düşünce içinde bulunduğunu, ufak bir imada soluğu memurluktan atılmaya ya da hapishaneye gönderilmeye maruz kaldığı bir dönemde ve atmosferde geçirdik. Sadece bu mu? Hayır. “Müslüman’ım, namaz kılıyorum, eşimin başı kapalıdır, Kuran, Hadis, Peygamber…” sözlerini –gelen baskı ve zulümden dolayı- endişeyle dile getirmekteydik. Çünkü bu sözleri duyunca, kırmızı görmüş boğa gibi saldırıya geçen bir anlayış hâkimdi memlekette.
Haklı ve isabetli olarak Sayın Başbakan salı günkü(07.02.2012) gurup toplantısında bu yapılanları tarihi bir vesika gibi “31 Mart Vakası’ndan” günümüze getirdi. Aynen katılıyorum… Canlı dinlediğim Sayın Başbakanımızın sözlerine ve tespitlerine katılmamak mümkün değil: Çünkü o tarihlerde namaz kılmanız, oruç tutmanız, hacdan bahsetmeniz, eşinizin başının örtülü olması, ağzınıza din adına en küçük bir kelime aldığınızda gerici, yobaz, mürteci, çağdışı, devleti yıkmaya kalkmak, ülkeyi geriye götürmek yaftası yemeniz için yeterliydi. O da, tamamen bunları direk ya da en direk söylemeye çalıştı. Çünkü benzer suçlamalara, Sayın Başbakan ve zamanı beraber paylaştıkları da maruz kalmışlardı.
Bu millet, tek parti zihniyetince ahır yapılan mabetleri gördü mü görmedi mi? Çocuğunu -hiç olmazsa- “İslam’dan haberdar olsun” anlayışı ile İmam-Hatip Liselerine gönderirken, onu bile çok görenler çıktı çıkmadı mı? Ülke yönetiminin herhangi bir yerine atanacak bürokratın yedi sülalesinde dinar var yok araştırması ile gazetelere manşet yaptılar mı yapmadılar mı?
Başbakanı sözlerinden dolayı eleştirenler çağdaş ve uygar diye gösterilen ülkelere gitsinler ve de Hıristiyan ya da Yahudi babanın çocuğunu alıp “biz istediğimiz gibi şekillendireceğiz. Kendi bildiğimiz dine uyduracağız” desinler de hangi tepkiyle karşılaşacaklarını görsünler. Ama ne acıdır ki, %99’u Müslüman olan bu ülkede rahmetlik babam büyük ağabeyimi Kuran öğrenimi için 1968’de gizilice bir berberin yanına gönderiyordu. O biçare de yaptığı işi, kolluk güçlerinden gelebilecek baskıdan dolayı gizli saklı yapmaktaydı.
Dünyanın hangi ülkesine giderseniz gidin, kime sorarsanız sorun, evlatların yetiştirilmesinde anne ve babanın sorumluluğu için, “Belli bir yaşa kadar kendi çocuğunu kendi istediği şekilde yetiştirme hakkına sahiptir” cevabını alırsınız. Bu gerçek doğrultusunda, belli yaşa kadar her türlü ihtiyacından sorumlu olduğum evlatlarımı İslam üzere, sağlam bir Müslüman olarak yetiştirmek isterim. Devlete de bundan dolayı vergi ödüyorum. Benim yetişmediğim ve imkânlarım elvermediği yerde benden vergi alan devletin buna imkân hazırlaması gerekir. Tıpkı bana hazırladığı gibi Yahudi’ye, Hıristiyan’a, Budist’e, Şamanist’e… de hazırlaması gerektiği gibi…
Nasıl olur da? Rabbimi, beni yaratıp nimetleriyle donatan Mevla’mı ve onun yolu olan İslam’ı evlatlarıma öğretmeme birileri mani olur? Buna asla rıza gösteremem; göstermem de mümkün değildir. İsterse bir kısım köşe yazarları Sayın Başbakanı eleştire dursunlar… Eleştirilerine saygı gösteririm amma, katılmam mümkün değildir. Şayet bu hükümet, gelecek seçim öncesi katsayı zulmü ile başörtü problemini kökünden çözmezse seçimde kaybedeceğini unutmaması gerekir.
Bütün bunları göz önüne getirdiğimde diyorum ki, “Ben dindarım; evlatlarımı ve neslimi dindar yetiştirmek istiyorum. Var mı itirazı olan? Buyursun medenice konuşalım…
Abdullah Cengiz İÇYER
Anasayfa 
] 
