Karşılıksız Sevmek ve Sonuçları
Bu zamanda insanlara güvenebilir miyiz? Onlara karşılıksız verebilir miyiz sevgimizi? Bir daha tekrar ediyorum "karşılıksız". Bir, iki hafta öncesi buna düşünmeden evet diyebilirdim karşılıksız sevebiliriz ama gün gelir bunun pişmanlığını yaşarız. Karşılıksız sevmek büyük cesaret doğrusu. Karşılıksız sevdiğimizde ruhumuza ihanet etmiş olmaz mıyız? Bir, iki hafta öncesi size Mevlana'nın "Kalp ruha der ki: 'Seven benim acı çeken sensin' ruhta yanıtlar 'sen yeter ki sev'" sözleriyle yanıt verebilirdim. Sizce sadece sevmek yeterli mi? Hemde karşılıksız. Hem kalbe hem ruha ihanet ederek. Hem de bu acı başkası için olduğunda... İnsan karşılıksız sevebilir, evet. Bu ona çılgınca da gelebilir. Ama boş yere kürek çektiğini anladığında artık çok geçtir. Artık rezil olup, aşağılık derecesine ulaşmıştır. Hatta çoğu şair bundan şiirlerinde bahsetmiştir. Hatta bilindik bir şiirinde Cemal Süreya "Ah aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor?", sözlerini sarfetmiştir. Bir başka dizede ise "Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum oradan oraya/ Yoksa gururlu bir kişiyim aslında", demiştir. Buradan anlıyoruz ki insan duyguları sebebiyle mantığını yitiriyor. İçinde bulunduğu durumu bildiği halde duygularının esiri oluyor. Ama aşka düşüp rezil olduktan sonra hiçbir pişmanlık fayda getirmeyecektir. Bu durumda insan hatasından ders alıp yoluna bakmalıdır. Üzülmenin hiçbir türlüsü fayda getirmez. Ruh başta aşk duygusuyla tatmin olmuş, karşılık bulamayınca ise ümitsizliğe sürüklenmiştir. Bundan sonra elinden hiçbir şey gelmeyen, tüm yolları deneyerek saçma, basit ve karşılıksız bir aşka düşen ruh hatasını kabul edip daha başka gerçeklerin peşine düşerek kendini bu durumdan kurtarabilir.
Tugay Özdemir
Anasayfa 
] 
