ınsanlar için güzel dostluklar kurması kadar, dostlarına olan muhabbetini, yakınlığını göstermesi de önemlidir. Bunun elbette bir çok yolu var. Bazen bir gülümseyiş bile muhteşem bir muhabbet gösterisidir. Ama öyle bir yol var ki, hem güçlü dostlukların temelini atıyor, hem de mevcut dostlukları kuvvetlendiriyor: Hediyeleşmek... insanları birbirlerine yakınlaştıran bu güzel geleneğimize gerektiği kadar önem veriyor muyuz?
Sevmenin, sevdiğini göstermenin çok anlamlı bir ifadesidir hediyeleşmek. Hediye, dostlukların gelişmesinde, yeni bir arkadaşlığın kapısını aralamada sihirli bir anahtar gibidir. Genellikle önemsemediğimiz bir küçük pakette, çoğu zaman bir çocuğun sevinci ya da hatırlanmanın, değer verilmenin duygusal yoğunluğu saklıdır. Vereni de alanı da mutlu eder.
Hediyeleşme ile kızgınlıklar yerini muhabbete, dargınlıklar yerini barışa bırakır. Çünkü hediye vermenin gerçek gayesi, hiçbir art niyet olmaksızın, hediye verilen kişi ile anlaşmak ve sevgisini kazanmaktır.
Hediye, yalnızca akrabaya, eşe-dosta mı verilir? Elbette çoğunlukla onlara verilir ama hediye adı altında neden herhangi bir ihtiyaç sahibini de sevindirmeyelim?
Peygamber Efendimiz (A.S.): “Karşılıklı hediye veriniz ki birbirinizi sevesiniz” buyuruyorlar. Verilen hediyeyi kabul etmek sünnet. Bir mecburiyet yok ama, alınan hediyenin benzeri ya da daha iyisi ile karşılık vermek de sünnet. Bu arada, ‘hediyeden hediye olmaz’ kanaatinin aksine, Efendimiz (A.S.)ın kabul ettiği bir hediyeyi bazen başkalarına verdiğini de bilelim.
Bu kadar güzel bir davranışa yanlışlar da bulaşabilir mi? Birini minnet altına almak için hediye verilirse, değil yanlışlık, çirkinlikten söz etmeliyiz. En iyisi bu gayeyle verilen hediyeyi hiç almamak. Önemli mevkilerde bulunan kişilere maksatlı olarak bir şeyler vermeye gelince, bunun adı hediye değil, rüşvettir. Sıkça rastladığımız üzere, bir kimsenin zaten yapması gereken bir vazife karşılığında hediye beklemesi de yanlış bir davranıştır. Bu gibi davranışlar adaletsizliğe yol açar. Toplumun düzenini sağlayan kurumlara karşı güveni zedeler, gerginliğe yol açar. Bu tür davranışlar yaygınlaştığında, toplum ahlâkının alacağı yaraları siz tahmin edin.
Hediye ile bizi sevindiren dostumuza teşekkür etmek nezaket gereğidir. ALLAH Rasulü (A.S.), “insanlara teşekkür etmeyen, ALLAH’a da şükretmez” buyuruyorlar. Gerçekten de verilen hediyeyi takdir edemeyen, ALLAH’ın ihsan ettiği nimetlerin kıymetini de bilmez.
ıkram edilen hediyeye karşılık verme imkanına sahip değilsek, içten bir teşekkür ve dua vazifemizdir. Hatta gönülden yapılan dua, maddi değerin çok üstünde bir kıymet ifade eder.
Birine hediye alırken, maddi durumumuza paralel bir seçim yapmalıyız. şartları zorlayarak hediyeler almak, belli bir maksatla ya da sıkıntıya girerek alınmış olacağından, vereceğimiz kişiyi rahatsız eder. ımkanın çok altında bir hediye de, sanki birazcık cimrilik alameti gibi değil mi?
Hediyeleşmenin çeşitli şekillerini en çok aile fertleri arasında yaşarız. Bayramlarımız, kandil günleri, çeşitli sebeplere dayanan ayrılıkların sonundaki kavuşmalar, insanların birbirlerine karşı duygularının en yoğun olduğu zamanlardır. Bu duygu yoğunluğunu bir hediyeden daha güzel ne anlatabilir? Ancak, anne-babaların hediye verirken çocuklar arasında eşitliğe özen göstermeleri şarttır. Çocuklara doğru şekilde, yer ve zamanda verilen hediyeler, onlarla aramızdaki bağı kuvvetlendirir, güzel davranışlar konusunda onları teşvik eder. Fakat aralarındaki eşitliğe dikkat etmezsek, teşvik yerine birbirlerini kıskanmaya ve çekememezliğe sebep olur.
Toplumumuzun hoş adetlerinden biri de düğün, sünnet, nişan gibi önemli günlerde tebrik ve hediyeleşmedir. Bu, mutluluğu sevdiklerimizle paylaştığımızı gösterme çabasından kaynaklanır.
Günümüzde özel gün statüsüne giren gün sayısı her geçen gün artıyor. Büyük alışveriş merkezlerinden tutun, küçük bir mağazaya kadar bu günler için özel hazırlıklar yapılıyor. Amaç, hediyeleşmeyi teşvikten çok tabii ki ticari kaygı. Bu günlerde ekonomide küçümsenmeyecek bir hareketlenme yaşanır.
Tabii ki bizlerin, hediyeleşmek için böyle ticari günlere ihtiyacımız yok. Amacımız da daha çok tüketmek değil, hediyeleşme sevabına talib olmak. Biz, özel günler, hazır fırsatlar aramadan kimi zaman bir çocuğun yüzünü güldüreceğiz, kimi zaman bir sevdiğimizin sevinç gözyaşlarında yakalayacağız huzuru.
‘Yarım elma, gönül alma’ diyerek sevdiklerimize bir hediye de almayı unutmayalım olur mu?
Semerkand Dergisi
Hayat bahçemizin çiçekleridir dostlarımız.Onları gösterdiğimiz karşılıksız sevgiyle besleriz.Bazen bu sevgi kendisini sıcak bir "merhaba" ile gösterir.. bazen iyi bir dilek alış-verişiyle.. bazen bir e-mail mesajıyla.. bazen de sevgi dolu bir sarılışla... Bunların dışında öyle bir yol daha var ki, bu yol hem sağlam ve sarsılmaz dostlukların kapısını aralıyor,hem de hali hazırdaki dostlukları perçinleştiriyor: Hediyeleşmek. Evet hediyeleşmek, insanları birbirine kenetleyen, kırgınlıkları ortadan kaldıran,sevgiyi bağlarını kuvvetlendiren muhteşem bir iksirdir.Bu sırrı,sevgi Peygamberimiz "Hediyeleşin ki, birbirinize sevginiz artsın!" çağrısıyla dile getiriyor. Bu çağrıya uyarakverilen bir hediye bazen bir insanın hidayetine bile vesile olabiliyor. İşte yaşanmış bir örnek: Ülkemizden eğitim amacıyla Amerika'ya giden bir öğrenci orada bir dil kursuna kayıt yaptırıyor. Kurs öğretmenlerinden bir tanesi bu öğrenciyi çalışkanlığı ve efendiliğinden dolayı çok seviyor. Öğrenci de Amerikalı öğretmenini çok seviyor. Bu sevgisinin bir ifadesi olarak da öğretmenine çok sevdiği ve düşüncelerini hayat düstüru yaptığı hocasınınİngilizce'ye çevrilmiş kitaplarını hediye ediyor. Öğretmen bu kitaplardan çok etkileniyor ve kitabın yazarı Hocaefendi'ye hediyeler gönderiyor. Tabii hocaefendi de bu hediyelerin mukabilinde öğretmene hediyeler gönderiyor ve ortaya hediye kaynaklı bir sevgi atmosferi çıkıyor. Bu sevgi atmosferi daha sonra Amerikalı öğretmeni hidayet sahillerinekadar götürüyor ve o öğretmen hidayetine vesile olan hocaefendiye şu satırlarıyazıyor: "Muhterem Hocaefendi! Sizden, üç adet hediye aldım. Bu hediyeler için sizlere şükranlarımı tam mânasıyla ifade edecek kelimeler maalesef İngilizce'de mevcut değil.Ancak şu kadarını ifade edebilirim ki, size olan şükranlarım, bana göstermiş olduğunuz engin gönlünüz kadar büyük. Bu tavrınızla göstermiş olduğunuz incelik, ruhuma çok derinden dokundu. Ayrıca Peygamber Muhammed hakkında göndermiş olduğunuz iki kitap için de teşekkürlerimi ifade etmeliyim. Bilhassa Aspect of History'i okumakla gerçekten tam mânasıyla aydınlandım." Evet,pekçok hayırlara sebebiyet verebilecek bir potansiyel gücü içinde barındıran bu güzel geleneğimize gerektiği ölçüde önem verebiliyor muyuz sizce? İnsanlığın İftihar Tablosu hediyeleşmenin insanlar arasındaki saygı ve dostluğu geliştirdiğini, kıskançlık, bencillik ve cimrilik gibi kötü duyguları giderdiğini ve rızkın genişlemesine vesile olduğunu ifade ederek hediyeleşmeyi teşvik ediyor. (Muvatta, Hüsnü'l-huluk,16;Müsned, II, 405; Tirmizi, Vela,6) Biz de bu geleneğimizi ekonomik krize rağmen devam ettirmeliyiz. Hediye olarak verilen bir çiçek, kalem veya kitap karşı tarafta hatırlanmanın ve değer verilmenin tarifi imkansız hazzını yaşatacaktır.Bu hazdan bir hisse de hediyeyi veren kişi alacaktır. Bu manada hediye hem alanı hem de vereni mutlu ediyor. Esasen hediye, verilen kişiden herhangi bir menfaat beklenmeksizin verilir. Öbür türlü verilen hediyeler,"rüşvet" kelimesiyle isimlendirdiğimiz sınıfa girer ve maalesef bu durum toplumumuzda oldukça yaygın. Hatta o kadar ki rüşvet, isim değiştirerek hediye ismini almış. İnsanlar, işlerini yaptırabilmek için önemli mevkilerde bulunan kişileri ziyaret ederken yanlarında bir de hediye paketi götürüyorlar. Halbuki o önemli makamı tutan kişi orada olmasaydı, diğer insanlar ona hediye vermeyeceklerdi. Bu meselenin örneğini asr-ı saadette de bulmamız mümkün. ALLAH Rasulü, İbnü'l-Lutbiyye isminde bir sahabiyi zekat toplamakla görevlendiriyor.Bu zat görevlendirildiği yere halkın zekatını toplamak için gidiyor ve daha sonra bazı mallarla Efendimiz'in yanına gelip, "Şunlar size aittir, bunlar da bana hediye olarak verildi" diyor. Bunun üzerine Efendimiz, minbere çıkıp şunları söylüyor:"Benim zekat toplamak için gönderdiğim bir memura ne oluyor ki, "Şunlar sizin, şunlar da bana hediye edildi"diyebiliyor.Dikkat edin, bu kişi evinde otursaydı kendisine hediye verilir miydi?" (Buhari, Hibe, 17) ALLAH Rasulü'nün sorduğu bu sorunun cevabı açıktır. Elbette evinde otursaydı kimse o sahabiye böyle bir hediye getirmezdi. Bu ifadelerle Efendimiz, bu tür alınan hediyeleri yanlış bulduğunu açıkça dile getirmiş oluyor.Hediyeleşmek Efendimiz'in teşvik ettiği bir sünnetidir. Bu sünnete sarılarak hem sünnet sevabı kazanmış oluruz hem de hediye verdiğimiz kişinin dostluğunu, sevgisini ve duasını."Yarım elma, gönül alma" diyerek bu güzel sünneti pratik hayatımıza yansıtarak, sevdiklerimize bir hediye almayı unutmayalım olur mu?
Anasayfa 
] 
