Acıya minnet eden bir cocuğun ellerine tutuşturulmuş ekmek gibi bereketli yüzün..
Su gibi aziz, hayat kadar elzem ve nefes kadar sonsuz bir cansın sen...
Akşam kuytularında yalnızlığın ayak dibinde düşmüş benliğimin gözlerinde
tekrar hayatı kazanmasıydı..
Takâtim, dayanağım, sabrımsın sen..
Soğuk ve yapay cocuklarla bastırılmamış cocuksu düşlerimin yeniden
sabırla örülüşüydü yüzündeki tebessümler..
Ezberimsin. evvelim , ezelim ve ebedimsin...
Sebebim, nefesim ve ahirim..
Sen, çaresizliğin ayak uçunda demlenen yüreğime armağan edilen sonsuzluk hediyesi..
Sen, göğsümde taşıdığım eşsiz paye...
Sen benim acıya dayanma gücüm, sen benim yüreğime işlenmiş sabrımsın...
Velhasıl; sen benim evvelim,
Ezberim, ezelim, ebedimsin...
Sen benim herşeyimsin...
" Sen dünden daha büyüksün içimde sevgili....."
iktibas
Anasayfa 
] 
