GÖNÜL KIRMAK UĞRUNA
“İnsan oğlu dünyadan ölüp gitmeden önce arkasında bir akar çeşme bırakmalıdır.” . İnsanın bir ideali olmalı.Gayesi ve hedefi olmalı. Öldüğü zaman kendini hatırlatacak bir eseri olmalı. Böyle bir gayesi olmalı.Gayesine erişmek için fedakarlık edebilmeli. Çünkü çalışmadan ,yorulmadan ,emek vermeden insanın hedeflerine ulaşması mümkün değildir.
Akşemseddin Hazretlerini imtihana çeken,Hacı Bayram Vali Hazretleri. Soruyor :”Yunus mu büyük,Mevlana mı ? Akşemseddin cevap veriyor: “Yunus büyük sultanım.” “Peki neden?” Cevap : “Hizmettir sultanım. Kırk yıl hocasının dergahına sorgusuz sualsiz odun taşımış,hizmette bulunmuş. Bundandır olsa Yunus büyük sultanım”
Emeksiz olmaz. Emek vermeden yemek de olmaz. Gerçek irfan ehline yakışanda bu olsa gerektir. Yani çalışmak ve emek vermek esastır.
Dünyaya nice taçlı,tahtlı insanlar geldi gitti. Hangisi tacını tahtını beraberinde götürdü. Bu taçlı,tahtlı insanlardan eserleri olanlar hatırlanıyor.
Bizde karınca kaderince bir yola çıkmışız. Hizmet hizmettir. Hizmet ALLAH içindir. Hizmetin büyüğü küçüğü de olmaz. Arkamızda bir akar çeşme bırakmak ümidindeyiz.
Gönlümüz mümkün mertebe üzüntülere ve incitmelere kapalıdır. Günlümüze uzatılan incitme ve üzüntü okları ,gönül kapılarında kırılır. Onu görmeyiz,unutur gideriz. Biz bir hizmet alanında attığımız adımların yerini beğenmeyen dostlarımızın sitemlerine maruz kaldık. Onlara bunu anlatacağımız en ince ifadelerle anlatmaya çalıştık. Ancak politik çatışmaların ekseni etrafında durmaktan da hep kaçtık. Çünkü bazı dostlarımız politize olmuşlar. Adeta gözleri kararmış. İktidar hırsı canlarının bir iksiri olmuş sanki. Sanki kendi siyasi düşüncelerinin temsilcileri iktidar olursa, birden bire her şey güllük gülistanlık olacakmış gibi bir duruş sergiliyor. Karşıdaki siyasilere etmediği iftira,söylemediği olumsuzluk kalmıyor.Dünyanın bütün olumsuz kelimelerini ona sarf ediyor.
Dünyanın elbette türlü eziyetleri vardır. Geçmişte de bin bir türlü eziyetlere maruz kalan dostlarımız oldu. Ama bu eziyetler karşısında ümitsizliğe düşmek istemedik. ALLAH’tan ümit de kesilmezdi zaten inancımız gereği. Keza ümitsizlikte bir eziyet idi.
Bu dünyanın tadını çıkarmak uğruna,bir takım entrikalara ,riyakarlıklara ,sahtekarlıklara yeltenmek,gönül kırmak bir ahmaklıktan başka bir şey olmadığı anlayanlar da var.
Bazıları böyle yaparak karşısındakini alt ettiğini,onu susturduğunu sanır. Ama neticede, bir gün toprağın altın, onunla beraber saf tutacağını aklına bile getirmez.
Dünyada kötülükler, bitip tükenmek bilmiyor. Gönüllerimizi kötülüklerden temizlemek o kadar zor ki. Bu zorlu bir mücahededir. Çanakkale zaferinden bence daha zor. Nefsi yenmek en zorlu düşmanı yenmekten zordur. Gönlümüzü saf,berrak ve lekesiz hale getirmek yolunda vereceğimiz savaş belki de en büyük savaştır.
Bahçesine gül dikenler ,onun dikenlerinin de meydana getireceği tahribata ve acılara tahammül etmelidir.
Tabi ki hizmet yollarında yürümek düz yolda yürümek gibi değildir.Bazen ayağınıza taş da değebilir. Hemen pes etmek de yok. Kaderde göz önünde tutulmalıdır.
Gönül kırmak uğruna ,politik emellerimizi öne çekmek bir fayda getirmez.
Yunus Emre Hazretleri şöyle söylüyor:
“Bir kez gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil,
Yetmiş iki millet dahi elin yüzün yumaz değil.”
alıntı
Anasayfa 
] 
