Bir Mektup...
Sana nasıl hitap edeceğimi bilmiyorum aslında.. Eskiden olduğu gibi komşu mu demeliyim..Galiba en uygunu bu olacak.
Komşu...
Bu hikayenin ne başı var ne de sonu aslında. Nasıl ve ne zaman başladık bilmiyorum. Hatta başladık mı bundan bile emin değilim. Son görüşmemizin üzerinden aylar geçmiş olsa da seni hayatımdan tamamen çıkarabildiğimden emin değilim...
Seni hatırladığım her an acabalar geliyor aklıma..
Acaba; mutlu musun bensiz...
Acaba; sen de beni düşünüyor musun..
Acaba; senin de elin telefona gidiyor mu..
(...)
Ben elimden gelen her şeyi yaptığım için pişmanım şimdi. Bunca çabama rağmen kaybetmiş olmayı hak etmedim.. Sen de biliyorsun bunu.. Kim bilir belki böylesi daha iyi oldu.
Bundan yaklaşık bir buçuk yıl önceydi... Sakin ve mutlu bir şekilde hayatıma devam ediyordum. Aslında tam olarak sakin günler geçirmiyordum ama en azından şimdi olduğumdan çok daha huzurluydum diyebilirim..
Sonra sen geldin işte. Kelimenin tam manasıyla ansızın...Hiç beklemediğim bir zamanda ve beklemediğim bir şekilde. Hayatımın tam da baş köşesine kurulu verdin. Önce herhangi biriydin benim için.. Hatta fazla sıradandın. Sadece espirilerin güldürüyordu o kadar...
Ama sonra..
Sonra çok geç kaldım..Seni hayatımdan çıkarmaya çalıştım ama yapamadım tüm kontrol sendeydi ve ben kendimi sana kaptırmıştım evet...Bunu seni özlemeye başladığımda anladım ama dediğim gibi artık çok geçti.
Hakkını yiyemem iyi bi insandın ama zordun. Kalbimi çok kırdığın zamanlar da oldu beni çok mutlu ettiğin günler de...Ama her şeyin bi ömrü var işte bizim hikayemiz de buraya kadarmış...
Yanlış anlama seni özlediğimden yazmıyorum bu mektubu. Hayatımda bir eksiklik bırakmadın zaten giderken. İlk zamanlar özlüyordum evet ama kısa bi süre sonra bu da geçti... Şimdi sadece merak ediyorum...
Bir de annem annenle görüştükten sonra seninle ilgili haberler veriyor bana. Onun hiç bir şeyden haberi yok tabi. Ama görüşmediğimizi biliyor artık.. İlgilenmiyormuş gibi yaparak dinliyorum annemi:) ilgimi çekecek bir şeyden bahsetmedi şu ana dek. Hayatında heyecanlı hiç bir şey olmadığını son konuşmamızda sen de söylemiştin zaten.. Uzatmaları oynadığımızın farkında olmana rağmen bir çok şeyi itiraf etmiştin... Belki bir umuttu seninkisi...
Benimkisi neydi bilmiyorum...
Hak etmediğin halde sana çok değer verdiğim için pişmanım şimdi ben..Bunu söylemek istedim ..
Bir de her ne kadar söylemek istemesem de ... neyse boşver, artık bi önemi yok nasılsa...
H.Kübra ESER
Anasayfa 
] 
