Seherde ağlayışlarım?...
Ateş gibi yanışlarım, buz kesen donuşlarım?
Ya Haykırışlarım?... Onlarda mı duyulmuyor?...
Vakt-i şafakta bedenimi ellerine alıp şükreden kız da mı duymadı beni?...
Bir buse kondurup bendenime "Ne güzelsin!" demişti...
Beni önce toprağa koyan sonra her nefeste ateşe salanın ismini söylemişti, hamdetmişti ve eğilip de sessizce:
"Ağlama!" demişti bana "Duyuyorum seni, endamın düşmüyor yalnızca aynasına âlemin, bir bedenden ibaret değilsin"
ALLAH c.c razı olsun.emeğine yüreğine sağlık.can dost
Anasayfa 
] 
