Büyümek Dedikleri Aslında Üşümektir...
Yaralısın Yaralıyım..
Çünkü yaşıyor olmak yaralar bazı kalpleri. Bu hayatı böyle çırılçıplak görmek, hiç korunmadan ona öylece maruz kalmak yaralar bazı insanları..
Yara açıktır ve hep içerlere işler. Hayatı senin gibi görmeyenlere anlatsan dinlemezler, dinleseler inanmazlar. ''Biz Böyle görmüyoruz senin ruhun hasta derler. Kendin gibi birini bulana dek hastasındır...
Evet aşk yoksa hayat hep bir akşamın oluşu gibidir, ömrünün anlamsızlığı o kızıl, o düş yorgunu ışıklar gibi vuru gibi yalnızlık pencerene. Kalbindeki yaranın acısı, o yürek yanması daha da büyür..
Oysa dışarda küçümsenir duyguların, alaya alınır gözyaşın. Çünkü kalkınma zamanıdır. binalar büyür, gelişme hızlanır, uğultular yükselir ve herkes gizlice evinin altına derin siperler kazar. Duygular, anılar, sayıklamalar, tuhaf rüyalar, herşeyi bırakıp bir eve, bir adaya, uzun bir yola kapanma düşleri gömülür. Gömülür içine telaşlı bir nefretle..
Gömülür, gömülür en derine insana kendisini hatırlatan herşey...
En yakın arkadaşın beyaz adam olur sen kızılderili kalmaya inat ettikçe. Ailen sömürgeci efendin olur, sen siyah olduğunu saklamazsan.
Topraklarından vatanından sürmek ister seni iktidara göz diken arkadaşların. Savunursan yaralı kalbini, savunursun gözyaşını..
Şimdi güçlenme zamanı, şimdi kalkınma zamanı zamanıdır. Onlara göre; ilerlemek kendini kanıtlaman ve ''adam'' olmak için onlar gibi olmalısındır.
Büyümek denir adına, benliğini içeri, çok daha içeri çekersin. Saklarsın yaralı kalbini, gözyaşını içine akıtırsın. Perde üstüne perde çekersin çocuksu düşlerine, aykırılığına, içinden konuşmalarına..
Kapalı kapılar ardında ararsın hakkını. Büyük küçük ödünlere bölersin hayatını. Uzlaşarak, susarak, görmezlikten gelerek, sıranı bekleyerek ilerlersin. Zehirlene Zehirlene, adım adım batarak...
Alternatifin yok derler, gidecek yerin yok derler, insanlar unutkan derler. AÇ kalırsın kapını kimseler çalmaz, işsiz ve parasız kalırsan seni gören insanlar yollarini değiştirir derler. ''Bozma oyunu, her yeride böyle, hem hep birlikte güçleniyoruz sus ve sıranı bekle'' derler.
Büyümek derler adına, kuşlardan mevsimlerden, deniz kıyılarından, özgürlükten, düşlerden sokaklardan bile korkuturlar insanı. Duygusallık kesin sonuç vermez bize kesin sonuçlar gereklidir derler. Somut, nesnel elle tutulur olmalidir herşey.. Sonra hayatın üstüne perde üstüne perde çekilir.
Bayağılık örter herşeyin üzerini. Boğuntu kasvet...
Büyümek derler adına, pahalı oyuncaklarla değiş-tokuş edilir heyecanlar, öfkeler, karşı çıkış serselik düşleri... Benlik içeri çekilince ve üzeri boşluklarla örtülünce büyük bir yorgunluk ve korku başlar... Korkular ve yorgunlukla değiş-tokuş edilir çılgınca aşklar, alıp başını bilmediğin yollara düşmek, kazandıklarını tek bir jest için bir anda kaybetmeyi göze almak...
Binalar büyür, yatırımlar büyür, gelişme hızlanır, iktidarlar güçlenir, ama insanlar umutsuzluktan delirmiş define avcıları gibi birbirlerinin gövdesinde kaybolmuş aşklarını ararlar..
Büyümek derler adına, kimse kimsenin gözlerinin içine saf bir su gibi bakamaz
Aşk; aslında birinin gelip yarana dokundurmasidir. O zaman yaranı örter, seni boğan o büyük boşluk aralanır. İşte o zaman korkuların biter, utanç diner. Anlarsın ki o boşluk sana ait değildir. Aslına dönersin ilk haline yarali haline....
Yara iyileşir mi peki? Hayır ne kadar büyük ve güçlü olursa olsun hiçbir aşk bu yarayı iyileştiremez. Bu yara yaşamaktandır, çünkü hayatın ta kendisidir..
Ama aşkı yaşayan insanlar bu yuzden çok gururludurlar. Bunca acıya dayanamayıp ayakta kalabildikleri için gururludurlar.
çÜnkü bu yara asla boşluklarla korkular gibi değildir; senindir, sana aittir, varoluşundur, sahicidir..
Bu yaraya dokunduktan bu yarayı hatırlattıktan sonra çekip giden sevgiliye derin bir öfke duyulur. Çünkü yaralı insanın kendisiyle buluştuktan sonra yeniden boşluğa düşmesi ölümden bile korkunç gelir. Çünkü korkusuzca soluk alan yaranın üzerini yine ve büyük bir hızla o eski boşluk örtmeye başlar.
Bayağılıklar, unutkanlıklar, korkular, boğun eğmeler, ertelenen düşler, uzlaşmalar, hırslar, basit hesaplar örter..
Aşk biterken o büyük üşümek bundandır işte. Ayakta kalman, ilerlemen ve kendini kandırman için seni hep bu boşluğa çağırırlar.
Büyümek Dedikleri,Aslında Bu Bu Dünyada,Bu Korkunç Boşlukta Hep Üşümektir,Hep Üşümektir...
Hep Üşümektir...
Hep Üşümektir...
Hep Üşümektir...
Ve Ben Hala Üşüyorum...
Selam Sevgi ve Dua ile...
Anasayfa 
] 
