SEVİYORUM YAĞMURU
ben seviyorum yağmuru
gezmesini ıslanmayı deli gibi
nedense hep hatıralarımı yıkıyormuş gibi hissediyorum
gökkuşağını arıyor gözlerim
ama gökkuşağının benden haberi yok
nerde kim bilir kimlerin gözlerine hitap
ediyor ve kim bilir hangi küçük çocuğun
gözleri parlıyor onu görünce
kim bilir belki de benden fazla hayal kurmayı
seven bir çocuğa gülümsüyordur sessizce
hatta biliyor musun her yağmurda hayallerimi kaybediyorum
denize dalan denizaltıyı takip etmeye çalışan yunus gibi
o dalıyor derine ben izliyorum
o daha derine ve peşinde ben
ama o daha da derinde iken
sadece hayallerim peşinde kalıyor
ve ben hayallerimden uzakta yapayalnız
çırılçıplak kalakalıyorum
denizaltı önde hayallerim peşinde
ve ardında ben
yağmur da oluyor hep bunlar
yada ben öyle olmasını istiyorum
gökkuşağını ufak çocuğa, hayallerimi denizaltına
kaptırdıktan sonra sokaklarda gezerken
yanımda gezen kedileri görüyorum
acımasızca yollarda tekmelediğim
taşlardan korkan
ama şehre o kadar alışmış kediler
geziniyorlar işte kimi zaman bir
miyavlamalayla sesleniyorlar bana
ama nafile
sadece görüyorum onları ama hissetmiyorum
düşüncelerim başka yerde kalıyor çünkü
gökkuşağına ulaşmaya çalışan uçurtmayı
düşünüyorum hep
rengarenk olduğunu düşünüyorum hep
ama gerçekten rengarenk
gökkuşağından bile renkli
gökkuşağına rağmen renkli
ve ben yağmurun altında
gökkuşağını küçük çocuğa hayallerimi denizaltına
düşüncelerimi uçurtmaya bırakarak yürümeyi
seviyorum sessizce
sadece tekmelediğim
ufak taşların sesini dinlerken
mutluluğu hatırlıyorum o ufak taşlarda
kıymeti hatırlıyorum
bana yaşam dersi vereni
ve ufak taşların canı hiç acımıyor ben
tekmelerken
hep acıyan benim canım oluyor
ama gene de seviyorum yağmuru, gökkuşağını,
ufak çocuğu, uçurtmayı
ve ufak taşları
ve bazen böyle saçmalıyorum işte
Anasayfa 
] 
