Ahıma Ölümsün !

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Ahıma Ölümsün !

"Ben aslında çok sevmiştim ikimizi"

Kim bilir benden sonra neler düşledin gökyüzünde, bilirim ki unutuldu tüm benliğim ışıklı sokaklarda, yalancı gözlerde süslendi tüm düşlerim ve ağlamalarım duyulmadı suretine, Oysa aynı fikri paylaşırdık, bir el, iki göz, bir de kalbi...
Yağmur yağdığında iki yabancı oluverdik! Yan yana gelemedik, Hayatına aldığın renklere inanmışsın, yokmuş gibi rengim...
Tek bir "ben" bile bırakmadan bana, yokluğa gitmişsin.
Çifte ihanetleri dizmişsin önüme, karmaşık renkli iplere düğüm atmışsın, çözemem ki yazgıyı...

Hiç olmamışsın gibi, şehir artık sen kokmuyor, caddelerde ayak izlerin yok, kayıpsın artık bu kâinatta, duvarlar utangaç yüzüme çarpıyor seni, gürültüler bile sustu. Yaşanılanlar eski artık ve ben boşluklara düşüyorum...
Düşerken ağlıyorum, hem de çok...

Önce yalvardım Tanrıya; Tanıdık bir ses! Dedim. Tüm karanlıklar mavi olsun istiyordum.
Silip silip başlamaktan yoruluyordum, düşüyordum durmadan, dizlerim kanıyordu ve ben tanıdık renklere rastlayamıyordum. Önce kendime benzeyen renkleri yanıma aldım rengine inat! Sonra rengime zıt olanları, sonra ise terk ettim gökte ne kadar renk varsa.
Ağlıyordum yine, bilmediğim yalanlara… İnadımda saklıydı tüm gerçekler ve ben bile bile lades diyordum, hiç bir gerçek sen kadar yalan değildi ve ben bunu biliyordum...

Haykırdım denizlere, yalvara yalvara seni istiyordum, sen ise sadece bir buluttun gökte, bazen de bulutlar arasında uçan bir kuş...
İzine rastlayamadım.

Ardından koca bir zaman geçti, yürek ağladı fikir susturdu.
Sana dair ne varsa bu şehirde ihanetti, gidişinin acısını yaşamaktı diri diri, günler karanlıktı artık, İnanç bırakmamıştın ellerimde...

Bıraktığın aynaları tek tek kırdım, duvarlarıma pastel boyalarımla adını yazdım
Adın neydi yalancı?

Bir hikâye var şimdi evimde, durmadan ağlatan, içleri acıtan ve böyle kadere diye küfür olan...
Kapımı sonuna kadar açtım, seni bekliyordum, derken senin rengini giymiş bir kadın geldi. Önce baktı gözlerime sonra Kapımın eşiğinde durdu ve o'nun adı "Siyah" dedi...
Artık siyahlar benim, sesini sesine gölge etme dedi ve gitti...

Bu gidiş bizi öyle bir karaladı ki, utandım, yankılandı kulaklarımda ismin...
İçim çığlıktı ve mutluluğum bir bilet kadar uzaktı.
Artık ölümü sana yakıştırıyordu yüreğim, gitmeli ve orda ölmeliydin fikrime sabit gelen.
Hangi gidişim seni öldürür? Bıraktığın karmaşık ipleri çözemedim...
Fikrime nefret, gözlerime ihanet, dudaklarıma yalan bıraktın
Ve şimdi "ahıma ölümsün." siyah adam.

Fatma Erdem

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

Moderator Mesaj Sayısı : 3652 Kayıt tarihi : 21/09/08 Yaş : 56

MaVi_GüL demiş ki: