Konu: Yüreğim Çığlıkta... Bense Suskunum... C.tesi Ocak 30 2010, 18:14
Yüreğim Çığlıkta... Bense Suskunum...
Şimdi..Kurudu damarları hecelerimin.. Yüreğim çığlıkta bense suskunum... Gözyaşlarımda boğulan hıçkırığımla tutunuyorum hayata... Herşeye inat... Hüznüm karışır sessizliğimin uğultusuna... Yıprandı kirpiklerim... Yüreğim lal..Dilim suskun konuşmamak üzere tutuldu... Vuslata dek..Efendim... Tebessümlerimin yitikliği yansırken geceye... İçimde kalakaldı yorgun yüreğimin solgun bakışları.. Ayrılığının hüznü ile çürüdü gurbetinde... Ben tükenirken usulca pörsüdü her yanı yüreğimin.. Özlemin yağmur misali sağnağına tuttu beni.. Yandı her damlan da içim.. Belki suskunluğumun bedelini ödetiyor. Aynalar onlara her baktığımda Vuslatımız vuku bulana dek içimdeki bu iflah olmaz Alev terk etmeyecek beni..benliğimi.. Sen diye yanan şu yüreğimi..biliyorum EFENDİM Umutlarımın sancısı artar her an.. Ben sancıların konakladığı yer olurum.. Şimdi suskunluğumun son nefesinde kaldı yüreğimdeki heceler.. Benliğim..Ruhum..Bedenim.. Damarlarım kanar bu can da.. Yüreğim sızı içinde kahrolur..Erir yavaş yavaş.. Ömrüm..ama. Biliyorum!! İnsafsız sızılar bırakmayacak beni sarıvermişken dört koldan Duygularımın siyahi bakışında kalacak gözlerim.. Ve gurbetimin garip çığlığı ile son bulacak sessizliğim.. Biliyorum..!! Gecenin zifirisine karışacak senin ismini soluyan son nefesim.. Dokunacak belki geceye titreyen sesi yüreğimin.. Biliyorum!!Suskunlığumla birlikte.. Ruhumun süzgecinden geçecek acılarım..Sızlayacak Alabildiğince yüreğim.. Seni anmadan sensiz gecen her an kahrolacağım; Özlemini çoğaltan bu yalnızlığım terk etmeyecek beni EFENDİM..Vuslatımıza dek.. Sevdalıyım sana EFENDİM..Mecnunum yolunda.. Aşığım Yüce RAHMAN a.. Tükenir ayaklarım..Sessiz feryadlara boğulur yolları yüreğimin... Evet suskunum.. ama kabul etmiyorum ey sevgili suskunluğumdaki tükenmişliği.. ..Ve Biliyorum..!! Umutlarımı..Yüreğimi. .Sevdamı.. Ve ömrümü karanlığına çekemeyecek gece..
Yine de konuşmalı mı yüreğim..BİLEMİYORUM... Sonra sustum... Suskunluğumdu artık konuşan hep durmadan.. Vuslat vurgunu günlerimin hüzzam sevdalarına kulak verdi yine gönül; öylece kararsız ve yorgun... Derken bir ben kaldım tenhasında gecenin,bir de suskunluğum...
Anasayfa 
] 
