Şiir Yüzlü Kız

Özel Üye Mesaj Sayısı : 2555 Kayıt tarihi : 30/08/10

Şiir Yüzlü Kız

Şiir yüzlü kız…Hani, dün bir kağıt mendili üzerine bir şeyler yazıp, “Ben gittikten sonra oku” diyerek verdin ya elime…. Okuyunca fark ettim ki dün gece, 30 yıldır beklediğim mektuptu ellerimdeki. Ve o mendil, kara gözyaşları döken kardan sevgilimindi…
Hayat dedik adına, yaşıyoruz. Macera ardına macera. Yol boyu ardı ardına uzanan kavaklar gibi, nerede bitip, nerede başladığı belli olmayan bir çizgide, yıllarımızı geçiriyoruz.
Son diyoruz. Bu son… Son sevişim, son görüşüm, son dokunuşum. Parçalanmış yaşamlarımızı görmezden gelip, bir de biz lime lime ediyoruz hayatlarımızı. Ve geçmişi hep inat-la gelecekten koparıyoruz.
Şu dünden yarına uzanan yolun, bir başı ve bir de sonu olduğunu düşünüp, mutluluk kırpıntılarıyla yetinmeye çalışı-yoruz.
Hangimizin bir sonraki limanı, bir sonraki sevgilisi, bir sonraki şehri olmadı ki. Hangimiz tıkılıp kaldık bir akşam da. Hangimiz hangi gecede hapis.
Bir düşün, hep güneş doğdu, rüzgar esti. Ve biz hep, ina-dına sevdik. İnadına güldü bebek. Her gün bir dost daha ay-rıldı aramızdan. Bir kuş düştü yere. Fırına sürüldü ekmek. Ak kağıtlara sevdalar karalandı.
Söyle bana şiir yüzlü kız. Neyin başı oldu ki, onun sonu olsun.
Ne bu yoldan ilk geçişim, ne de bu ilktir bahar rüzgarının saçlarımı okşayışı. Aldanmazdım oysa. Çünkü ellerinde mız-raklar ve kılıçlar…Dev ordular gibi basıp geçtiler yüreğime, eli kanlı cellatlar. Bu yüzden yüksektir çevremdeki surlar.
Bu yürek ıssız bir ada değil. Sadece serseri bir gemi, deni-zin ortasında. Yalnız, eski bir sevda öyküsüdür bana kalan, karaya oturur içimde. Ne tayfa kaygısı, ne kışa sürgün bahar rüzgarının hüznü. Son limanda sevdalım, kestim halatlarımı, bileklerimi kanatarak. Sen tutmazsan, bağlanamam sana.
Kış ayazına dert olur, yemyeşil ağaçlar. Öyle inatçı, öyle gözü kara. Bir ağıt yükselir, kimse duymaz, yıkıldığında. Ama sevda dediğin zor… Sevda dediğim zalim yare, kafa tutmak-tır aslında.
Açar ansızın güneş. Mavi bir meltem sarar avuçlarını. A-çar erik ağaçları. Omzuna yaslanıp baharın, ağlamış gibi damla damladır çiçeği. Hırpalanmış, korkmuş…Kaybolmuş çocuklardır kır çiçekleri. Diyarbakır’da çığlık çığlığa koşar iş-kence kokusu. Ve sonra, kış dönüp ardına, ansızın vurur bir sabah. Rüzgar eli kanlı bir katildir, Mart ayında. Kimse bil-mez, nerden gelir bu ihanet kokusu…
Ebruli hüzünler sardı şimdi dağlarımı. Ve üstelik geçmiyor rüzgara hükmümüz. Ben vazgeçtim sevdalanmak-tan, bahar aylarında. Yine de “Seni seviyorum” der gibi bakı-yor gözlerim saçlarına.
Hatırlıyor musun evden çıktığımızda, sahile gidip balık yediğimiz o günleri. Bazı günler saatlerce yürürdük hani, bir-likte dolaşır, cebimizdeki parayı tüketirdik.
Aşık olduğumuz günleri anlatırdık birbirimize. Sen başka bir türlü överdin beni, her lafından biri benim ismimle do-luydu...Bir defasında da sahilde oturup ağlamıştık beraberce, toplumda aç insanları hatırladığımızda gecenin bir yarısında. Ne kadar üzülmüştük seninle.
Bir şeyler oluyordu ey sevgili, nemliydi gözlerinin uzakla-ra dalıp gitmesinden...Camdan bir kuş olan kalbin ellerimde eriyip gidiyordu...Yeşil hüzün denizlerine atıyordun sonsuz sevgimi...Yeni filizlenmiş bir tohumdum ya ben...Sen su vermiyordun artık...Eriyordum ellerinde...Bir şeyler oluyordu ey sevgili, belliydi gözlerinin uzaklara dalıp gitmesin-den...Topraktan başımı yeni çıkartmıştım ya ben, sen basıp geçiyordun üzerimden...Bense sana inat, toprağa inat, suya inat yaşıyordum
Daha sonraları alışmıştık ayrılıklara. Her defasında insan-ları sevmeliyiz derdin. Ne zaman bir sıkıntımız olsa ya biz giderdik onlara, ya da onlar gelirdi bize. Canımızı dişimize takıp her şeyin üstesinden gelmeye çalışırdık
Her şeyden önemlisi ey sevgili, aramızdaki bağ çok fark-lıydı. Hayatım boyunca karşılaştığım insanlar arasında dos-doğru dost denebilecek bir sen çıktın yalansızca. Bir şiir yazmayı denedim sana, içinde sen olan. Dostluğumuzu unut-turmayacak bir hatıra diye...Her yalnızlık hayaline daldığın gecelerde çantandan çıkarıp okuyunca beni duyabilesin di-ye…
Sonsuza uzanan bir sessizlik içinde duyulan düzenli kalp sesleri ve nefes alış verişler. Sonunda kasılan yüreğimin yük-selttiği çığlığı işitmeye çalışmanın nafile olduğu kanaatine vardın şiir yüzlü kız. Derinlerden bir yerlerden gelen acının ne olduğunu ve nereden geldiğini anlayamadın, ancak dağları titretebilecek, taşları çatlatabilecek bir çığlık atma isteği için-de o kadar büyüyordu ki… bağıramadın.
Ama başına gelenlerden ötürü sabırsızlık gösterip de se-nin için her şeyden vazgeçtim deyişin yok mu, yüreğimi ka-natıyor, içimi dağlıyordu benim. Senin için gençliğimden, güzelliğimden, ailemden işimden vazgeçtim, derken çığlıkla-rının yapmacıklığına dayanamadın kendin de, sonra yüreğin sıkıştı, kendi hıçkırıklarının gereksizliği içinde boğulup gider-ken ben de her zamanki çay bahçesine gidip sana bir şiir yazmaya karar vermiştim...Ben delice bir şairdim. Sen ise hü-zün kokan şiir yüzlü bir kız. Ne büyük bir talihsizlik seni bulmuştu da taş kalpli biriyle evlenmiştin. Sonra da benim gibi senin tabirinle ‘kaba ruhlu’ biriyle tanışıp her şeyinden kaçtın. Benim ruhum şiir yüzlü kızlara karşı ince değildi. Be-nim ruhum aslında ince falan değildi. Sana her şiir yazana a-şık olunmayacağını defalarca anlattım, ama umursamadın. Öyle de olsa benim gönlüme yer etmiştin, son şiirimi sana adamıştım ne de olsa.
Bana “çulsuz” dediğin o gün de ruhumun denizlerinden karaya işkenceci cellatların oturtamadığı bir yük gemisi otur-du sanki. Öyle bir hüsrana uğramıştım ki...Bu bana ilham verdi. Sayende nice şiirler yazdım, her satırında adını andım. Benimle ölebileceğini söylediğinde o kadar şaşırmıştım ki ne diyeceğimi bilemedim. Ne öl diyebildim ne de ölme...
Gönül bahçemdeki son kelebekler de göçmüştü. Çiçekle-rim açmıyordu artık, denizlerim çekilmiş, dağlarımsa darma-dağın. Beklediğim limanlar hiçbir geminin rotasında yok, ya da yer bulunmuyor uzaklara giden hiçbir balıkçı teknesinde. Bir ben, bir martılar, bir de sigara dumanında boğduğum ci-ğerimin canhıraş feryatları. Her sabah biraz daha yorgun kal-kar olmuştum yataktan, biraz daha ölü. Her aynaya bakışım-da bir şeyler kopuyordu asık suratımdan. Gönlüme vurdu-ğum her artezyen kuyusundan boyumca acı fışkırıyor ve bir şeyler hep yarım kalıyordu bende. Ömrümün baharında güz yapraklarını süpürür olmuştu çöpçüler her sabah kapımdan. Bastığım her kaldırım taşından hüzünlü melodiler yayılıyordu aleme. Sevdalarım hep yarım ya da mahpus kalmıştı otobüs-lerin buğulu camlarında
Onlarca iletilmemiş mektup yazdım sana Sağanak olup döküldü özlemlerim, kırılmışlığım, beni bitirdikçe çoğalan aşkım...Bir türlü diyemediklerim gül oldu açtı, şimşek oldu çaktı yeşerdi, karardı...Senden doğurduğum, Sana gösterme-ye çekindiğim, her renkten, her dilden çocuklarımın resmini çizdim kağıtlara. Görsen sever miydin? Okşar mıydın saçla-rını? Belki daha gürbüz aşklara gebe kalırdık, Belki de kısır sevdam, ölümlere gebe...Onlarca iletilmemiş mektup yazdım sana çığlık çığlığa...

ALINTI

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

Konu: Geri: Şiir Yüzlü Kız Paz Mart 16 2014, 11:38

MaVi_GüL demiş ki:

» ŞİİR YARIŞMASI BİRİNCİ OLAN ŞİİR
» Aşk Yüzlü Yalnızlık
» İki Yüzlü İnsancıklar
» Habil Yüzlü Masallar Biriktirdim Yokluğunda...
» Şiir...