Artık Rüya Kurmaktan Vazgeçip Rüya Olmayı Beklersin...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Artık Rüya Kurmaktan Vazgeçip Rüya Olmayı Beklersin...

Hayat dediğin içinde büyüttüğün bir kaç parça umuttan ibaretmiş. Artık rüya kurmaktan vazgeçip, rüya olmayı beklersin dokunmasınlar diye inadına baharlar büyütürmüşsün. Ama ya söndürürlerse, ya bağrından baharları, sevgiye dair ne varsa söküp alırlarsa işte o zaman hayat söylenecek son sözü söylermiş...

Aşk bir rüyadan ibaret çocuk senin kendince büyüttüğün rüyalardan, aslında sahibinin hep sen olduğu rüyalardan. Uyumadığın ama uyanmakta istemediğin rüyalardan. Sen rüyanın kahramanını umursamazsın aslında, kim olduğu, ne olduğu, nasıl olduğu, nasıl konuştuğu, nasıl oturduğu önemli değil. Senin sevgin; aslında içindeki senden var olan senin yüreğinin büyüklüğüyle ölçülür. Kahramanın bir çöpçüde olabilir, dilenci de, bir prenste prenseste önemli olan senin onu nasıl gördüğündür...

Hak edip hak etmediğine de bakmazsın aşk bu ya, bu da senin yüreğinin büyüklüğüdür, sadece sev dersin sev, oda sever ve sen gerçeğe uyanana kadar o rüyalara büyürsün. Ve karşındakini de büyütürsün, en acısı belki o bile ne kadar büyük olduğunu bilmiyordur. Belki o senin ona yakıştırdığın hiç bir sıfatı aslında kendinde taşımıyordur, belki o bile hala nerede durduğunu fark etmiyordur. Yani aslında o bile sende ne anlam uyandırdığını hala bilmiyordur ve bil ki hiç bir zaman öğrenemeyecektir. Öğrenmesi için senin gözünden kendini görmelidir ve asla göremez, göremeyecektir...

Yani gerçeğinden bağımsız bir sevgidir her zaman yaşadığın, aslında hiç bir şarkı sözleri sizin değildir, senindir, aslında okuduğun hiç bir şiiri o yazmamıştır sana ama o yazmış gibi okursun, hatta ağlarsın. Aslında hiç bir filme siz ağlamamışsınızdır, sadece sen ağlamışsındır, gezdiğiniz sahil kenarları da belki o kadar güzel değildi. Belki de sendin onları güzel yapan yani anlayacağın; sen hep kendinle yaşadın aşkını...

Aslında o bile nerede kimde nasıl olduğunun farkında değildi ki ve işte en acı an gelir çocuk hadi uyanma vakti denilir sana. Onca büyüttüğün rüyalarını al senden bir şey bırakma, zaten yalandı her şey, rüyaydı. Sen kendi kendine yaşamıştın, karşındaki hiç bildiğin gibi değildi, bırak sevgiyi aşkı biz demedik mi sana rüyadan ibaret diye. Bir kaç anlık mutluluktu sana bahşedilen, ne sanmıştın hayat iki fiil; yaşa ve öl...

Her şey iki fiil başlar ve biter, hadi topla ceplerine hatıraları, haydi çocuk gerçeğe uyanma vaktidir. Ve hiç bir şeyin ölümsüz olmadığını anlarsın o an hayat bu, tek bildiğin o an zaten yaşamadığındır. Öldüğün, öldürüldüğündür ama yine de gülmek zorundasındır hayata. Nefes aldığın müddetçe yalnız bir şartla bir daha asla böyle sevmeyeceğim işte bu sözle öğrenmeye başlarsın hayatı…

Orta karar bir hayat sunulmadı hiç önüme benim, ya her şey haddinden fazlaydı ya da kocaman bir hiç. Hiç bir zaman orta şeker bir kahveyi tatmayı bilemedi dilim, ya çok tatlısı geldi ya da gereğinden fazla yandı içim. İşte bu öğretilerin ardından mazi denen çıkmaza gömülüp gidersin bin bir pişmanlıklarla. Ama bilirsin, öğrenirsin ve büyürsün çekilen acılarınla ve en kötüsü, söylenecek olanlara geç kalmak susulacak olanlara erken davranmak olur keşkelerinin ardında...

Önce acılarınla yanıp kül olursun kimi zaman gelir kendinin içinde kimi zaman gelir bir başka bedende, acının adresi nereye vuruyorsa orda boğulup boğulup gidersin. Ve yüreğine vuran her selden sonra, ardında kalan kum tanelerini toplarsın cebine ve yanmış umutlarını bir şişeye koyup hepsini savurursun geldiği yere. Yani denize, o şişe ulaşacağı yere ulaşır mı bilemezsin, ulaşması da artık senin için hiç bir şey ifade etmez. Sadece aldığın yere teslim edersin ve yemin edersin bir daha sevmemeye, beklemekten vazgeçmiş dizlerinle...

Onun seni gelip bulmasını beklersin bu kez ama gelse de eskisi gibi hani denize ilk saldığın gibi mi gelir umutlar. Eskisi gibi cesaretini toplayıp bir daha toplayabilecek gücün var mıdır bu kez her bir kum tanesini. Bir kez daha mı dersin, yine mi yok kalsın dersin ve yemin edersin ikinci kez ölmemeye. Aşkların olmuştur, yaraların, pişmanlıkların, suskunlukların, geç kalmışlıkların vardır çünkü artık senin ve çökmüş dizlerin. Ve ikinci kez ölmemek için ve öğrenirsin çocuk, düşe kalka öğrenirsin, hayat bu ya yine kendi kendine öğrenirsin...

Artık rüya kurmaktan vazgeçip rüya olmayı beklersin...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Artık Hayal Kurmaktan Vazgeçip...
» Kul Olmayı Başarabilmek!.
» Bizmi Olmayı Öğrendin Yoksa
» İki Rüya...
» Rüya...