mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Sonsuzluk... Çarş. Ocak 29 2014, 22:13 | |
| Sonsuzluk...
Kararır ve kaybolur yavaşça önümde hiç yokken beliren o parıltı. Kafamda yanan bir ampul gibi aydınlatır ilk etrafı ve sonra küçülür, bakarım ona sadece. Yol alır düşüncelerimde, yanaklarımı uyarır gözlerim ve yanaklarım kurumuş dere yataklarına ikazda bulunur ve şaha kalkarmışçasına saygıyla eğilir gözlerime doğru, gözlerim görür bunu ve yanaklarım hazırlanırken sele bu insanın derdini anlar gibi yaparak elinden gelen en iyi hizmeti sunar bana...
Hissederim onun hissettiği boşluğu, bana hep kızar ben ağladığımda, çünkü o gözyaşlarıdır ona sevdiğini hatırlatan. Ben koparıyorum ondan bencilce o hatıraları, yad etmeyi yasaklıyorum adeta ona, canım yüreğim çırpınır sadece. Eksilir o anılar hafızasından ve giderek artan boşluğun pervasız kokusu kalır geriye, boğmaya çalışır yüreğimi o koku. Yanaklarımda seller koparken ciğerlerim yüreğimin çırpınışına dayanamaz, umurunda değildir bu hava değişikliği. Sadece bakar yüreğime ve sadece onu düşünür o an, hafızası bilinç altını yoklatır ciğerlerime, kan kardeşinin neden böyle çırpındığını anlamaya ve bulmaya çalışır...
Ve hatırlar sonra, ıslak göz kapakları hatırlatır ona yüreğin bu halinin sebebini, ağlamaya başlar. Tutar bileğinden yüreğimin, yüreğim dayanamaz ve sarılır, ciğerim ve yanaklarımda ki sel kontrol edilemez hale gelir. Kalbim ığıl ığıl kan pompalarken ızdırap çekenlere bakar sırtını dönmeden, hafifçe boynunu çevirerek. Biliyor ağlayacağını, yaşlı dedeler gibi her şeyi bilir o kalp, o gül ile sümbüle bakar kalbim. Sonra kaldırır kafasını ve görür gözlerimi, yavaşça çıkarır gözlüklerini gözlerimden korkuyla bakar...
O ne hal pompalamayı unutmaktan korkar kalp, o an yavaşlamıştır atışları kalbimin, döner tamamen bu tarafa. Gözlerim açılır, eksik olan bir şeyler var içimde, aklıma gelen bir şeyler var kalbimde eksik olan. Kalbimin aklı yeri doldurulmayanla dolu şu an, iyice açılır gözlerim ve o keşmekeşte tüm organlarım ilk önce kalbime bakar sonra kaldırırlar kafalarını. Yanaklarımdaki taşan sular çekilmiştir yatağına, hafif sessizlik, bembeyaz saçlı kalbim, dertleri düşünerek yaşlı dede rolünü eksiksiz yerine getiren kalbim. Saçları beyazlayan kalbim, çömelir ve kan pompalamayı...
Gözlerim kapanır yavaş yavaş, yanaklarım hisseder eksikliği, selin verdiği zarar umurunda bile değildir o an. Ve ağlamayı bırakan ciğer ve yürek kafasını yukarıya dikerek bağırmaktadır o an. Kimse anlamaz tabi bu yaşlı dedeyi artık göz kapaklarım kapanır tamamen ve ilk önce dizlerim yer küreye değer. Sonra ellerim ve saçlarım ve burnum ve gözlerim tüm organlarım karanlıktadır artık. Gözlerim açılır ama ışık yoktur gözlerimde. Afakta yok, kulaklarımda o hıçkırık çınlıyordur hala, kalbimin son çığlığı. Ve kriz demişti biri, sanırım en son duyduğum kelimeydi bu, bir çığlık keşmekeşinde sessizce yol alıyordum. Kalbimin ilk çığlığıydı bende ki son ses, bedenimden beyaz bir şey çıkarken bir el yaklaştı gözlerime ve uyuttu beni o el sonsuzlukta…
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Sonsuzluk... Perş. Ocak 30 2014, 01:42 | |
| | |
|
] 
