Yalnızlıktan...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Yalnızlıktan...

İçimin tüm kırıntılarını bir kenara bıraktım, tam şimdi düşünmemiş, hayal etmemiş kabul ediyorum kendimi. Bir daha hiç uyanmayacak, masumca uyuyan bir bebek gibi ölsem, mezarım küçücük olacak, üzerime attığınız güller solacak, kendimi ziyan hissediyorum...

İtiraf etmeliyim, sarı rengi sevmiyorum, mavinin derinliğine hiç uymuyor sarı ve ne için yanyanalar bilmiyorum. Anlayamıyorum, benim rengim ne, kendimi siyah beyaz bir film gibi hissediyorum. Tüm bildiklerimi, hiç öğrenilmemiş kabul ediyorum şimdi, hayata baştan başlıyorum ve kendime sonu olmayan bir yol çiziyorum. Zamanı olmasın doğduğum günün, önemi yok, ölümüm zamanlı olsun, bir tek bunu istiyorum, ben öldüğümde kimse ağlamasın diye dualar ediyorum...

Aşk denen eğlenceli hayal kırıklıkları bütününe gelince, aşık olmayı istemiyorum çünkü aşk, çarpanlara ayırmaktan öte bir kavram. Aşk, sevgileri ayrıştırmak oluyor, öğrendiğim formüller yetmiyor aşık olmaya. Olduğum yerde kalıyorum, aşk bana hiç mi hiç yakışmıyor, biliyorum. Benim yalnızlıktan yapılmış küçük bir kalbim var ben orada kalıyorum, ziyaretçim olmuyor ve bundan memnunum aslında her yerde biraz kendimden bırakıyorum...

Günüm gece olduğunda ise; alıyorum elime kalemi ve tüm yalnızlığımı delicesine yalanlıyorum, sevgi istiyorum sevgi yalnızlıktan korkuyorum, anlıyor musun. Ben geceleri hep yalan söylüyorum ve bu gece, sevgiden hiç mi hiç bahsetmiyorum, yalnızlıktan korkuyorum...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08

» Yalnızlıktan kalabalıklara, kalabalıklardan yalnızlığa...