mustafa43
Admin
Mesaj Sayısı : 12855
Kayıt tarihi : 03/07/08
 | | Konu: Hüzünlerde Ağlamak... C.tesi Ekim 05 2013, 22:12 | |
| Hüzünlerde Ağlamak...
Mesafeler koyduk araya
Kapattık kapılarımızı dostlarımıza
Bir merhaba demek için girmeleri gerekti sıraya
Ne kadar hasrettiler bir dost sese
Paylaşamadık o en coşkulu anlarını
Seveceğimiz yanlarını
İnsanın öyle anları vardır ki tarif edilemez duygular yaşar.
Sevinir, duygulanır, hüzünlenir ve tam bu esnada
Kabaran duyguları paylaşacak bir dost arar.
O anda bir dost yüze ne kadar çok ihtiyaç duyar.
Ama genellikle bu dost yüzler bulunamaz.
Çünkü bütün dostlar o anda meşguldürler.
Büyük işler peşindedirler.
Maddeselleşen dünyada madde peşinde
Koşturmaktan dostlara zaman kalmaz.
Dostları dinlemeye vakit bulamayız.
İşte böylece paylaşılmayı bekleyen duyguları
Paylaşamadan içimize atarız ya da doğmadan boğarız
Ben genellikle paylaşılmayı bekleyen duygularımı
Son haddine kadar saklarım
Ola ki paylaşacak bir dost bulurum ümidiyle.
Dostlarımıza karşı kapılarımız sonuna kadar açık olmalı.
Dostlar istedikleri an bizi bulmalı,
Bir merhaba demek için günlerce peşimizden koşmamalı.
İnsanın her zaman sıcak bir dost sesine ihtiyacı vardır.
Görüşürüz ya salı ya çarşamba günü diye diye
Kaçırdık nişanı, düğünü.
Hayat denen suyun akışında birlikte çağlayamadık.
Peki bizler niçin vardık
Dostlarımızın en mutlu günlerinde yanlarında olamadıktan sonra
Çoğu zaman bir kart ya da telgraf göndermekle yetindik düğün, nişan davetlerine.
Ve hep şöyle yazdık: Yoğun işim nedeniyle,
Daha önceden planlanan program nedeniyle davetinize icabet edemiyorum.
Siz değerli dostlarıma mutluluklar dilerim
Evet dostlara böyle mekanik, solgun cevaplar mı vermeliydik
Halbuki o sıcak dostlarımız bizleri aralarında görmekten ne kadar mutlu olacaklardı.
Hatta bu kıymetli anları güzel bir fotoğrafla
Ölümsüzleştirip ömür boyu minnetle anılma şerefi elde edecektik.
Gerçek dostların yanında değilken,
Onların davetlerine gidemezken neler yaptık peki
Menfaatler uğruna hep gülücükler dağıttık
Başkalarına içimizden gelmeye gelmeye.
Zamanla öyle oldu ki bu sahte davranışlar bizi de sahteleştirdi.
Ama işin acı tarafı bu durumun farkında bile değildik.
Ölümlerini bile geç duyduk da vaktinde ağlayamadık.
Yıllar önce bir yarım ekmeği bölüştüğümüz dostlar
Hastane köşelerinde ya da evlerinin bir kıyısında
Günlerce dost bir yüz aradılar, sıcak bir ses beklediler.
Bir merhaba eden olur mu diye hep dost yolu beklediler.
Haberimiz bile olmadı duymadık, duyamadık.
Çünkü dostları zaman zaman arayıp da halini hatırını sormayalı yıllar
oldu. Ajandamızdan adları bile silindi çoklarının.
Dostlar bir gün bu dünyayı terkettiler.
Ölümlerini bile duyamadık.
Son görevimizi hakkıyla yerine getiremedik.
Cenazelerine gidip de tabutlarına dokunamadık.
Bir gül koyup ağlayamadık.
İki damla göz yaşı akıtıp geçmiş günleri yad edemedik
Fakat şunu hiç düşünmedik
Yarın bu sonsuz yolculuğa
Bizi de böyle yapayalnız uğurlayacaklar
Bu hikaye hem acı, hem uzun
Selam vermeden geçiyoruz artık yanından komşumuzun
Hani bizim bir sözümüz vardı
Komşu komşunun külüne muhtaçtır.
Bırakın külüne muhtaç olmayı artık görmüyoruz bile.
Herkes olabildiğince kabuğuna çekilmiş.
Selam vermemek için yollar değiştiriliyor
Ya da yanınızdan öylesine geçip gidiyor insanlar.
Oysa biz birbirimiz için vardık
İş deyip, çalışma deyip huzuru bahane edip,
Ekmek parası deyip uzaklaştık dostlardan.
Ama şunu unuttuk; bütün kapılar
Aslında kendi yüzümüze, kendi üzerimize kapandı.
Şimdi bu kapıları açacak bir dost arıyoruz.
Geç farkettik taşın sert olduğunu.
Ve asla bu kapıları açacak birini bulamayacağız.
Çünkü, biz kapıları içten kapattık.
Anahtarı içerde, ancak kendimiz açabiliriz.
Nasıl mı, en yakınımızdaki bir dosta
Merhaba demekle, bir gülümsemeyle
Haydi hemen şimdi bir kez deneyin
Göreceksiniz işe yarayacak.
Evet tüm dostlara merhaba
Hayatı paylaşmak dileğiyle...
Selam Sevgi ve Dua ile... | |
|
MaVi_GüL
Admin
Mesaj Sayısı : 16821
Kayıt tarihi : 03/07/08
| | Konu: Geri: Hüzünlerde Ağlamak... Paz Ekim 06 2013, 02:21 | |
| | |
|
] 
