Ah Şu Pencereler...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

Ah Şu Pencereler...

Gecenin sessizliğinde ay ışığının aydınlattığı gökyüzünü seyrederken penceremden; bir garip mutluluk ve hüzün vardı yüreğimde içim titredi. Ne hayatlar vardı dışarıda ve şu pencerelerin ardında, gece örtmüş olsa da karanlığıyla o hayatları. Ah şu pencereler, kimileri için bir özlem kaynağı, kimileri için kavuşma anı, kimileri için hüzün, kimileri içinse bir elvedanın başlangıcı, gidenin ardından dökülen göz yaşı, kimileri içinse sevdiklerinin döneceğine dair umutla bekleyiş...

Gecenin zemheri karanlığı çökmüştür yalnızlığına, zaman durur susar içindeki yaşam sevinci. Tüm dostların, sevdiklerin, o zemherin içinde kaybolmuştur, bir sen kalırsın birde sessizliğinin yalnızlığı. Korkarsın, üşüyen titreyen yüreğini görmelerinden, ışık yanmasın istersin, gün doğmasın. Bilirsin çünkü gündüzlerde, gecelerde yalnızlığına acımasız pusular kurmuştur, bilinmezliklerin, sonsuz acıların pusuları...

Nice hayatlar, hikayeler vardır o pencerelerin ardında, her hayat bir hikaye değil midir aslında. Bir varmış bir yokmuş sevdanın kanattığı yürekler; apansızın gidişlerin, çaresizliğin, hayal kırıklığın, iç çekişlerin yaşandığı yürekler. Bir sevdanın yaşandığı ve şimdi geride kalan yorgun, umutsuz, mutsuz ve hüzün dolu yürekler. Acı çeker o pencerelerde yaşanmışlıkları düşünürken...

Evlatları tarafından ilgilenilmeyen, kaç yıldır gelmeyen, kokusuna, yüzüne, sıcaklığına, sevgisine hasret, evlat hasretiyle yanıp tutuşan, anne babaların umutla bekleyişleri saklıdır o pencerelerde. Dünya gözüyle bir kere olsun görmektir tek amaçları, hüzün ve umut yan yanadır gözlerinde ve korku, o yaşlı yüreklerin. Ya hiç gelmezse, ya hiç görmezsem korkusu yüreklerini dağlar ama yinede umutla, dört gözle bekler evladını, sevdiklerini. İnsan sevdiklerinden uzak kalınca yüreğindeki özlemlerini göz yaşına dökermiş. Bir çırpıda unutulmuş, kendi haline bırakılmış, bu cefakar, vefakar, elleri öpülesi canlarımızı, yürekleri ağlarken, gözlerinden düşen nehir olmuş göz yaşlarıyla bırakmayalım o pencerelerin ardında...

Çaresizce sıcak bir yuva hasreti çeken insanları anlatır bazende o pencereler. Vuslata umutsuz bakar o hüzün dolu gözlerin sahibi. Yüreğinde yanan sıcak bir yuva, sıcak bir kucak ateşidir. Hazan yağmuru gibidir göz yaşları, diner sanırsınız hiç dinmez, dökülen yaşlar kimsesizliğindendir, yalnızlığındandır. Siz bilir misiniz kimsesizliği ya da yaşarken sevdiklerinin sevgisinden uzak kalmayı, korktuğunuzda, canınız yandığında ya da üşüdüğünüzde yanınızda birinin olmamasını. İşte öyle bir şey yalnızlık, kimse sessizce ağlayışınızı duymayacak ama ağlamaya hep devam edeceksiniz. Nedir kaderin kendisine çizdiği yoldan habersiz umutla bekleyişinin nedeni o bir çift hüzünlü gözlerin...

Gün biter, gece biter ama hüzünlü gözlerin bekleyişi, o pencerelerin nöbeti hiç bitmez. Gecenin sessizliğine gömülü, yorgun, umutsuz, hüzünlü zamanları geride bırakıp, hayata umutla ve gülümseyerek bakacağınız anları yaşamanız dileğiyle o pencerelerde. Ah şu pencereler nerelere götürdü beni gecenin sessizliğinde...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08