İz Düşümü...

Admin Mesaj Sayısı : 12855 Kayıt tarihi : 03/07/08

İz Düşümü...

Gurur varya hani şu gurur, tüm hislerin, duyguların önünde eli silahlı eşkiya gibi duran, gönülden dökülen tüm sevgi sözlerini vuran, ardından keşkeleri sıraya dizen, sonrasında pişmanlıkları. Sorgularsın sonra çok yalnız olmakla çok ve yalnız kalmanın farkını baş edemezsin bırakırsın yüreğini sızlasın...

Özlersin hep, bataklıktaki sazlığını özleyen ney gibi o sazlığım, sazlığım diye sense hep onun adını. İki tür ayrılık yaşar insan, biri yaşarken diğeri ölümlü derim her zaman. ALLAH ölümlü ayrılık versin, bilirsin ki öldü oysa yaşadığını bilmek bir yerlerde, sensiz işte bu insanı tüketir, tüketir bu insanı. Sen beni öldürdün de ben seni içimde nasıl öldürürüm dersin, ölmez ki her gün bir selvi gibi boy verir yokluğu...

Yalnızlığa çekilmek aslında yalnız kalmak değil, insan olmanın bi refleksi en iyi savunma şekli belkide aklım öyle diyor. Sığınmak dedik yalnızlığa, eğer cesursa insan irdeler kendini sorular sorar ve bulur cevaplarını. Her duyusu her duygusuyla inkar etsede, yürek girer devreye der, doğruyu söyle işte o zaman iyice çözülür insan saklayamaz kendinden hiç bir şey...

Önce keşkeler dizilir, ince bi sızı bırakır pişmanlıklardan önce, anlayıp dinleyemiyorsa insan, anlatıp dinletebilmeyi öğrenmeli, ikisini de beceremiyorsa susmalı. Yalnızlık, keşke ve pişmanlık hiç ayrılmaz birbirlerinden, aslında keşke ve pişmanlıktan sonra gelsede yalnızlık, yalnız kalmadan göremiyor keşke ve pişmanlıkları. Eğer giden toplamamışsa ardından bulutları, tam bozar artık geride kalanın havası...

Aslında yalnızlık sevdiğinin olmaması değil, sevdiğinin yanında olmamasıdır. Hayatta hiç bir şeyin sonunu düşünerek başlamaz insan, şifresi sevdadır insanın ve tektir, kaybettiğinde açamazsın artık o sevda kapısını. Aslında insan hayatı buna benzer yaşanmışlıklarla dolu, ama herkesin tepkisi ve etkilenmesi çok farklı, önemli olan bundan sonrası. Eğer tüm duygularınızı, hislerinizi gideniniz sizden alıpta götürdüyse, kimselere verecek bir şeyiniz kalmamıştır artık. Hiç oyalanmadan hayatın bekleme salonuna değil de seyirci koltuğuna oturmalısınız...

İşte bu anda insanlar sığınır bir şeylere, bir dost edinirsiniz, adını yaren koyarsınız, koyu karanlıktır göz yaşı koyarsınız adını. Her gece binbir ümitle sığınırsınız ona, tüm gece el atıp durur dertlerinize ama, bir türlü çekipte çıkaramaz içinizden keşkeleri, pişmanlıkları. Tam bir beceriksiz hırsız çıkar, bakarsınız üstü mutluluk, altı keder yokluğunun hepsinden beter olduğunu gösteren. Dalarsınız, çayınızı yudumlarken pencereye bakar kaybolup gidersiniz...

Sonrada sonunda anladım ki yalnızlık, açlık gibi değil içinde sürekli bir sızı, söküpte atamadığın dersiniz. Hala bir ümit vardır, bu dalışların ağır bir bedeli vardır ama öderim dersiniz ve son sözünü söylemesini beklersiniz hep. Kendi gibi sevgisininde büyüklüğünü göstermesini istersiniz. Bu sevdada siz üzerine düşeni yapmışsınızdır, bir gün bile ihmal etmemişsinizdir ölesiye sevmişsinizdir. Ondan da beklediğiniz budur ölesiye, öldüresiye sevmek. Yalvarırsınız ilk defa, gururunuzu ayaklar altına alıp hadi dersiniz, fazla uzatmadan, ecele bırakmadan
göster sevginin büyüklüğünü...

Selam Sevgi ve Dua ile...

Admin Mesaj Sayısı : 16821 Kayıt tarihi : 03/07/08